beste wensen...

IK WENS IEDEREEN HEEL MOOIE EN FIJNE FEESTDAGEN
EN EEN GEZOND, GELUKKIG EN VREDIG 2012 !!

x
xxx
xxxxx
xxxxxxx
xxxxxxxxx
xxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxx
||
||

Tot volgend jaar!
Janny

stille nacht...

Ondanks mezelf word ik in dit jaargetijde soms toch wat sentimenteel.
Dankzij een levenslange, diepgewortelde tegenzin in sentimentaliteit kan dit nog wel enigszins in de hand worden gehouden. Maar eerlijk gezegd met moeite....
Zo zat ik vannacht (slaap soms slecht) in het pikkedonker in onze huiskamer. Met slechts de kerstboom aan en gewikkeld in een warme plaid, kop warme thee en mooi boek binnen handbereik. Een situatie die vanzelf in mijmeren overgaat, natuurlijk!
In mijn hoofd passeerden de kerstmissen van lang geleden tot nu. Van de wandeling in de kerstnacht aan mijn vaders hand, door een dik pak sneeuw (want het sneeuwde vroeger áltijd op Kerst, zeker weten:-) De Kerst als puber, zo ver mogelijk van de religieuze beleving van de huiselijke Kerst. De eerste Kerst met Oudste, in het wipstoeltje, verbaasde en blijde blik bij het zien van de boom met lichtjes. De Kerstbomen in de jaren erna: véél, heel véél kleur en zelfgeknutselde versieringen. De zelfgeschreven verhaaltjes van Jongste onder de boom. De latere Kerstmissen in Oostenrijk, op de ski's. Met de ultieme kerstsfeer om je heen maar in het gezelschap van zwaar puberende dochters...! De huidige Kerstmissen, gewoon thuis, niks bijzonders, fijn met zijn allen, samen eten, praten en lachen.
Ja...er is veel veranderd! Maar gelukkig niet zo veel als in onderstaande video!

(met dank aan Avalanche die me op deze video wees)

What would have happened if it had been three Wise Women instead of three Wise Men?

They would have asked directions
Arrived on time
Helped deliver the baby
Cleaned the stable
Brought practical gifts
Made a casserole

But as they left they would have said...

uitkomst...

Geruime tijd geleden hadden een vriendin en ik het over onze levens en hoe het gegaan was. Een beetje mijmeren, zeg maar, dat mag op onze leeftijd:-)
Na vele herinneringen ophalen, lachen en ontroering, stilstaan bij nare en mooie momenten in ons beider levens kwamen we, uiteraard zou ik zeggen, tot de conclusie dat het leven heel anders was gegaan dan we als jonge vrouwen hadden bedacht en verwacht.
Toen we elkaar tegenkwamen zaten we in vergelijkbare situaties: moeder van jonge kinderen, niet werkend (maar dat wilden we eigenlijk wel), wonend in een kinderrijke buurt in een buitenwijk.
We hadden allebei onze bagage: een jeugd die niet erg stimulerend was, om het mild te stellen. Beiden wisten we zeker dat we het heel anders zouden doen. Punt. Dat was zo duidelijk dat we niets eens precies definieerden wát we eigenlijk anders wilden doen. Onze kids stonden altijd voorop maar we zouden écht een ander leven leiden dan onze ouders.
Is dat ons gelukt? Ja en nee.
Ja, we hebben een ander soort leven gehad dan onze ouders. We creëerden een fijn thuis, met gelegenheid tot ontplooiing voor onze kinderen en onszelf. We probeerden ontwikkeling, cultuur en natuur binnen bereik van onze kroost te brengen en stonden voor ze klaar als dat nodig was.
Wijzelf liepen de achterstand op allerlei gebied goed in. We volgen avondonderwijs, cursussen en workshops, we kregen goede en soms minder goede banen. We verbreedden onze kijk op maatschappelijke ontwikkelingen in de loop der tijd. We "draaiden goed mee".
Waar lukte het niet?
Al pratend kwamen we tot de conclusie dat we weliswaar een andere richting in waren gegaan dan onze ouders, maar was het eigenlijk wel de richting waarin we hadden willen gaan?
Nee, veel van de plannen die we hadden toen de kinderen klein waren zijn niet uitgekomen, verwachtingen zijn bijgesteld en in de loop van ons leven kwamen we onszelf meerdere malen tegen, ook in negatieve zin. Er kwamen dingen op ons pad die we niet hadden kunnen zien aankomen. Sommige doelen hebben we kunnen verwezenlijken, sommige werden niet gehaald en andere zijn een zachte dood gestorven.
Is dat erg, zit ons dat dwars? vroegen we elkaar.
En raar genoeg, nee… dat zit ons niet echt dwars.
In de loop van ons leven kwamen we erachter dat het best gezond is om niet te star te zijn in onze plannen. Dat het verstandig is om steeds de kunst van het loslaten te beoefenen, hoe moeilijk ook. En dat het geen zwakheid is om je verwachtingen bij te stellen.
Misschien dat bovenstaande beschrijving enigszins genoegzaam klinkt, maar dat is absoluut niet de bedoeling. Ik moest aan dit gesprek denken bij het lezen van een tweetal blogs die ik volg.
Je levensweg gaat soms anders dan je denkt, maar de uitkomst kan even mooi zijn!

weinachtsoratorium...

Gisteren naar de St. Janskerk in Utrecht geweest.
Nee, geen plotselinge bekering maar om naar het Weinachtsoratorium van Johann Sebastian Bach te luisteren.
Het werd opgevoerd door The Bach Choir & Orchestra of the Netherlands onder leiding van Pieter Jan Leusink.
Het Weihnachtsoratorium bestaat uit zes afzonderlijke werken. Hiervan werden er vier uitgevoerd, nl. 1, 3, 5, 6.
Het oratorium werd door Bach in opdracht geschreven voor de periode van Kerst 1734 tot en met Driekoningen 1735.
Het moest gereed zijn voor uitvoering op Kerstmis, maar toen de advent aanbrak had hij nog niets geschreven! Dus maakte Bach, om het vriendelijk te zeggen, gebruik van de recycling techniek. Hij nam verschillende wereldlijke en kerkelijke cantates en bewerkte ze tot één geheel. Wat oplapwerk, een nieuw verfje en een nieuwe tekst gaven de bestaande muziek nieuw leven en het Weinachtsoratorium was klaar voor uitvoering op Eerste Kerstdag 1734. Het is gelukkig wel op een integere manier gedaan zodat het een werk is geworden dat de tijd heeft overleefd en veel wordt uitgevoerd.
Het genoemde (bescheiden) koor en orkest klonken heel goed in de sobere St. Jan, waar natuurlijk een prachtige akoestiek is.
Er worden veel verschillende uitvoeringen gebracht in de komende weken, door dit koor en orkest en door andere. Het is dus ondoenlijk de data te geven.
Maar op Internet is vast één en ander terug te vinden, mocht je belangstelling hebben.

gedicht van december...

December is voor velen van ons een heerlijke maand.
Met gezellige familiedagen, feestjes, licht, wensen, verwachtingen.
Natuurlijk weten we wel dat het niet voor iedereen zo is. We lezen in de krant of een tijdschrift over mensen die het niet zo goed getroffen hebben en zijn uiteraard begaan met ze. Maar hoe het is om alleen te zijn weerspiegelt dit gedicht wel enigszins, vind ik.

Decemberbrief

Ik wilde dat je dichter bij me was.
Het jaar is oud en heeft niets meer te zeggen.
Het weer is somber. Alle dagen staat er
een haveloze regen voor de ramen
lam zwaaiend als een dronkelap. Ik loop
door 't huis, de kamers waarin jij niet bent
en die dus leeg zijn. Of ik zit maar ergens
en kijk naar buiten tot het donker is.
De televisie 's avonds een meest trieste
vertoning in een eenmansbioskoop,
zoek ik maar vroeg mijn bed op, slaap pas laat
en word weer vroeg uit boze dromen wakker
omdat ik jou ook in de slaap niet vinden kan.
Ik wilde dat het jaar nu over was
en jij weer dichter bij me, bij me was.

Hans Andreus

fauteuils en lampen...

De nieuwe fauteuils zijn binnen!
Ze zijn anthraciet, zitten heerlijk en staan mooi tegen de pasgeschilderde grijze muur. Voor deze muur kozen we de kleur Lamp Room Gray van Farrow and Ball.
Helaas zie je op de foto de mooie kleurcombinatie niet zo goed. De muur lijkt hier lichter dan ze in werkelijkheid is.
Maar we zijn er erg blij mee! Ook de gekochte lampen staan eindelijk!
Sommigen van jullie zal de lampvoet erg bekend voorkomen:-)
Het grootste probleem waren de kappen. Stad en land ben ik afgelopen voor het goede formaat, vorm en kleur. Uiteindelijk vond ik ze bij De Potstal in Valburg, een winkel waar ik héél regelmatig kom!
Helaas staan de twee lampen nog op de piano. Maar die gaat snel weg en dan komt er een sidetable, waar ze ongetwijfeld veel beter tot hun recht komen.

de eerste oplossing...

Wat een leuk idee van Wondelgijn klik!
Ik was meteen enthousiast. Ik lees graag en veel en heb vele lievelingsboeken. Ik toog meteen naar de boekenkast om het boek te pakken dat ik mijn absolute lievelingsboek noem: De Gifhouten Bijbel van Barbara Kingsolver. Maar toen ik de hoofdstuktitels zag, herinnerde ik me ook gelijk dat ik hier niks mee kon. Die dragen nl. allemaal de naam van een Bijbeltekst. En regelmatige lezers hier weten dat ik helemaal niks heb met religie, ofschoon de titel van mijn lievelingsboek anders laat lijken.
Op zoek dus naar een ander boek onder de lievelingsboeken. Na nog een paar boeken in overweging te hebben genomen, heb ik uiteindelijk gekozen voor “Laten wij aanbidden” van Ann-Marie MacDonald.

Het verhaal speelt zich af op Cape Breton Island, Nova Scotia, rond 1900.
Tegen de zin van haar ouders trouwt de dertienjarige Libanese immigrante Materia Mahmoud met de zes jaar oudere Schot James Piper. Het tweetal wordt verbannen naar een afgelegen huis, waarna het noodlot hen blijft achtervolgen. Dochter Kathleen overlijdt op negentienjarige leeftijd in het kraambed, een gebeurtenis die grote invloed heeft op de andere twee dochters. Later komt Kathleens dagboek boven water, en worden de familiegeheimen bij flarden ontrafeld. Tegen de achtergrond van dit verhaal speelt de geschiedenis van Canada aan het begin van deze eeuw.
Een adembenemende geschiedenis die bijna een eeuw omspant. Dit was het debuut van de schrijfster die hier meteen de Commonwealth Best First Book Award mee won.

Nu heeft dit boek héél veel hoofdstukken (70!)dus ik heb heb blind een tiental hoofdstukken geprikt. En wat Wondelgijn ook al opmerkte: bij sommige denk je: wat moet ik daar in vredesnaam mee en bij anderen kun je wel iets voorstellen.
Maar het is weer een andere insteek om je fantasie te laten gaan.
Want laten we eerlijk zijn: soms is het best handig een kapstok te hebben waaraan je je logje kunt hangen;-)
Hierbij dus mijn bijdrage in dit kader: De eerste oplossing!

frozen planet...

Hebben jullie ook zo genoten van het eerste deel van Frozen Planet?
Wat heerlijk dat er momenteel zoveel moois op natuurfilm-gebied te zien is, he?
Lang leve de nieuwe ontwikkelingen die het ons mogelijk maken het leven van dieren overal op de wereld van zo dichtbij te zien!
Onderstaand filmpje laat zien dat het kwaad in ieder van ons zit:-)
Zelfs in die schattige pinguins!

onzin en fraude...

Een week of wat geleden stond in de NRC een artikeltje over onderzoek en onderzoekers.
Drie Amerikaanse psychologen hebben aangetoond hoe gemakkelijk onderzoekers onjuiste conclusies trekken uit hun onderzoek.
Het was een vermakelijk artikeltje. Zo konden ze in een door hen opgezet onderzoek de conclusie trekken dat de Beatles-song “When I’m sixty-four” mensen anderhalf jaar jonger maakt.
Volslagen onzin, ja natuurlijk. Ze voerden dit onderzoek alleen maar uit om aan te tonen hoe gemakkelijk wetenschappers onjuiste onderzoeksresultaten voor waar kunnen aanzien.
Het team stelt dat onderzoekers héél veel vragen stellen en héél veel metingen doen. Daarmee komt er altijd wel iets uit zo’n onderzoek en is misinterpretatie niet echt verwonderlijk. Bovendien schijnen onderzoekers, overigens zonder kwade bijbedoelingen, de proefpersonen “bij te draaien” totdat het gezochte resultaat zichtbaar is. Ze toonden aan dat onderzoeken die op deze wijze tot stand komen een willekeurige uitslag hebben tot boven de 60%.
Ik moet zeggen dat het mij eigenlijk niet eens zo verbaast. In verschillende banen zag ik soms van dichtbij hoe onderzoeken werden ontworpen, tot stand kwamen en er conclusies aan werden verbonden. Vaak op maar een heel smalle basis maar dat scheen niet uit te maken. Zo lang de conclusies welkom waren vroeg niemand zich iets af.
Nu waren deze onderzoeken nog niet eens bestemd om naar buiten te komen, maar meer om interne processen te verdedigen of af te remmen. Politiek gericht, zeg maar.
Wat ik veel kwalijker vind, is het feit dat er gerenommeerde wetenschappers zijn die frauderen. Die onderzoeksdata verzinnen en onderzoeksuitslagen volledig uit hun duim zuigen.
Onlangs werden we opgeschrikt door de fraude van Diederik Stapel op het gebied van de sociale psychologie. Kort daarna werd voor een zelfde feit hoogleraar in de geneeskunde Don Poldermans ontslagen bij Het Erasmus Medisch Centrum. En heel eerlijk gezegd ben ik er niet zeker van dat alleen deze twee betrapte wetenschappers zich schuldig maakten aan fraude.
Ik ben bang dat het slechts het bekende topje van de ijsberg is.
Het is jammer dat we in deze onzekere tijden niet kunnen meer vertrouwen op het enige dat altijd vast stond: als het door wetenschappelijk onderzoek was vastgesteld dan was het wáár. Punt!
Natuurlijk weet ik ook dat er tegenwoordig veel meer druk op wetenschappers staat. Maar het is me niet duidelijk waarom de wetenschap niet tot zélfcontrole in staat is.
Bij het voorkomen van toekomstige fraudegevallen kan wetenschappelijk onderzoek wellicht aanknopingspunten opleveren:-)

vandaag...

Today I don't feel like doing anything
I just wanna lay in my bed
Don't feel like picking up my phone, so leave a message at the tone
'Cause today I swear I'm not doing anything
Nothing at all, nothing at all
No, I ain't gonna comb my hair
'Cause I ain't going anywhere
No, no, no, no, no, no, no, no, no
I'll just strut in my birthday suit
And let everything hang loose
Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah
Nothing at all
Nothing at all
Nothing at all

DAS aan de dijk...

Uren kan ze er mee bezig zijn. Ontelbaar veel woonbladen worden doorgenomen, plaatjes uitgeknipt, moodboards gemaakt.

Grappig om te zien dat soms dingen van moeder op dochter overgaan: in dit geval liefde voor interieur/inrichting.
Onze oudste dochter en aanstaande hebben een boerderij in een klein plaatsje in Gelderland gekocht. Hij staat beneden aan een dijk dichtbij de Maas (gelukkig wel aan de goede kant van de dijk;-)
De boerderij is charmant maar oud en moet van onder tot boven worden verbouwd. En dan ook écht verbouwd, bedoel ik, tot en met een nieuw dak en overal nieuwe muren.
Ze noemen hun toekomstige stek gekscherend DAS: iets wat nog vorm moet krijgen en bovendien een samentrekking van beide namen.
Als ze bij ons komen, even uit de drukte, brengen ze meestal stalen en monsters mee van gekochte of gewenste materialen, kleuren, stoffen en meubels.
Net als haar moeder kan Oudste zich enorm verheugen op het sfeertje dat gaat worden gecreëerd in zo’n oude omgeving. Het is leuk om advies te kunnen geven, dat ook nog op prijs wordt gesteld. Dat was wel eens anders, ha, ha!
Ik ben weg van alles wat ze laten zien, de sfeer die ze willen is landelijk, sober en stoer.
De keuken is al besteld: een prachtig strak model in hout, met een dik beton-achtig blad, compleet met kookeiland.
Op de benedenverdieping worden overal castlestones in onregelmatig verband gelegd, in een prachtige grijs-beige tint, gelukkig wel met comfortabele vloerverwarming eronder.
Er is al een mooie serre aangebouwd die alleen maar hoeft te worden geschilderd in een mooie kleur en die bij de keuken wordt getrokken. Mooie verfstalen in de tinten grijs, grijsgroen, grijsblauw en zand liggen klaar. Sommige meubels gaan mee, andere worden vervangen.

Ook zijn er plannen met de grote lap grond die bij de boerderij hoort. Er komen fruitbomen, kruiden en groenten aan de ene kant, aan de andere kant een siertuin met o.a. veel hortensia’s.
Het duizelt me af en toe als ik alle plannen hoor. Ik vind het heerlijk om mee te leven maar ben ook heel blij dat ik dit zelf niet allemaal hoef te bedenken en te verwezenlijken.
Wij zijn vier jaar geleden naar onze huidige stek verhuisd en de verbouwing die ons huis toen behoefde was in onze ogen al zeer behoorlijk, maar als ik deze plannen hoor lijkt het niks.
Maar gelukkig hoeft het niet allemaal in korte tijd te worden gerealiseerd en zijn er een aantal klussen die pas in later stadium zullen gebeuren.

Natuurlijk zullen we helpen zodra dat kan. Want hoewel ze behoorlijk ver van ons af wonen zal alle hulp nodig zijn, denk ik.
Ook hier werkt alles een beetje door: de piano verhuist naar de boerderij en ik ben al op zoek naar een mooie sidetable die op die plaats gaat komen. Ook twee fauteuils verhuizen naar de logeerkamer van de boerderij en zeer binnenkort staan hier twee nieuwe grijze fauteuils in de woonkamer.
Geen wereldnieuws, maar wel ontzettend leuk!!

De plaatjes komen overigens van het www. Andere zijn natuurlijk nog niet voorhanden, maar ze geven wel de sfeer weer:-)

geschenk...

Begin november was ik jarig en ik kreeg van kinderen en schoonkinderen een mooi cadeau: een dagje Amsterdam met beide dochters.
Ze hadden het goed georganiseerd, te beginnen met de verrassingsdoos die ik kreeg op mijn verjaardag. Met daarin dus het programma van het dagje-uit!
Agelopen vrijdag gingen we op pad en wat was het een heerlijke dag!
Met de trein naar Amsterdam, in Utrecht voegden dochters zich erbij.
Bij aankomst eerst een lekkere cappuccino en planbespreking. Daarna in de rondvaartboot om de highlights van Amsterdam eens vanaf het water te bezien. Het was al vreselijk lang geleden dat ik dat gedaan had, dus weer helemaal leuk.
Daarna gingen we naar de Hermitage waar een prachtige tentoonstelling over Vlaamse schilders is, afkomstig uit de Hermitage in St.-Petersburg. Veel van de werken zijn in de achttiende eeuw door Catharine de Grote verworven, al dan niet op rechtmatige wijze:-) Maar liefst 75 schilderijen en 20 tekeningen van Rubens, Van Dyck en Jordaens zijn tentoongesteld, waaronder de beroemde Kruisafneming van Jezus door Rubens, dit schilderij is nooit eerder uitgeleend geweest. Ook een aantal tijdsgenoten als David Teniers de Jongere en Frans Snijders waren vertegenwoordigd in dit unieke overzicht van Vlaamse kunst uit de zeventiende eeuw. Nadat we al dit kunstgeweld uitgebreid op ons hadden laten inwerken, gingen we een klein wandelingetje maken.



Naar het Amstelhotel dus, alwaar ons een prachtige High Tea geserveerd werd in die heerlijke serre. Een feest voor oog en tong. Het leuke bij deze High Tea was ook dat er bij elke nieuwe ronde lekkers een andere thee werd geserveerd waar ook veel over verteld werd. Een soort theeproeverij dus. En hoewel het voor ons drieën al niet heel moeilijk is om een gesprek gaande te houden, hi, hi, waren de heerlijkheden zeker een goede toevoeging.
Goed om weer eens uitgebreid met elkaar te praten, lekker onder ons;-) met veel tijd voor elkaar.
Praten over kleine gebeurtenissen, over grote veranderingen, over levenskeuzes en geluk.
Daarna de wandeling naar het station, in een mooi verlichte stad. Halverwege nog een mooie bar ingedoken en twee feestelijke glazen bubbels gedronken en uiteraard verder gepraat!

Meiden, wat ben ik toch blij met jullie!
Dank voor een heerlijke dag!

gedicht van de maand: november

Hoewel het weer momenteel absoluut tegengesteld is tot wat Bloem in dit gedicht beschrijft en mijn hart gelukkig ook een stuk lichter dan dat van hem toen hij het schreef, toch wel een gedicht met een toepasselijke naam:-)

November

Het regent en het is november
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.

En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is alengs geen onderscheid
Meer tussen dove herinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.

Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan de tijd;
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.

J.C. Bloem

ontmoetingen...

Ik wandel met Bruun door het prachtige, dorre blad in de wijk dichtbij ons huis. Er staan in onze rustige gemeente diverse bejaardenhuizen. Een daarvan staat niet zover van ons vandaan. Ik houd Bruun aangelijnd in deze buurt want hij kan nog wel eens een onverwachte move maken en mensen voor de voeten lopen.
Dan komt een oude man de bocht om. Bruun maakt een spurt, om de benen van de man heen en ik kan nog net corrigeren. Niets ernstigs gebeurd dus, maar de man begint behoorlijk uit te varen. Ik maak excuses voor de hond maar wijs er ook op dat er geen reden is om zo te reageren. De man laat zich nu totaal gaan en wijdt zo ongeveer de totale mislukking van de wereld aan mijn hond en mij. Ik loop maar door zonder nog verder te reageren.
Ik houd er niettemin een vervelend gevoel aan over en terwijl ik verder wandel laat ik de gebeurtenis nog eens de revue passeren.
Verderop staan drie oude dames op een trottoir met elkaar te praten. Eén ervan leunt op een stok, een ander staat achter een rollator.
Ik maak de riem nog korter en terwijl we de dames passeren vraagt één van hen waarom ik mijn hond aanlijn, want het is zo rustig hier. Ik leg uit dat ik niet wil dat hij iemand voor de voeten loop. We praten eventjes over de hond en ik vertel het verhaal van zo-even.
De drie dames praten allemaal door elkaar en vinden het beláchelijk dat de man zo reageerde! Een van de dames vraagt of het misschien Henk van Voort was? Nou, dat weet ik niet natuurlijk.
Maar alleen de naam al schijnt enorm op de lachspieren van de dames te werken en ze lachen en praten door elkaar over de eigenschappen van meneer Van Voort. Ze vertellen dat Henk van Voort in het tehuis ook regelmatig om het minste of geringste in woede uitbarst. En bijna giechelend vertellen ze dat ze regelmatig zorgen dat er dingen gebeuren waar hij van uit zijn dak kan gaan. Ze gaan op de plaats zitten waar hij graag zit, ze nemen de kranten in de leeshoek mee zodat hij ze niet kan lezen en ze hebben zelfs zijn post een keer een paar dagen verstopt.
Ze slaan elkaar op de armen als ze het vertellen en lachen zich een kriek.
"Oooh" zegt de dame achter de rollator "ik moet even gaan zitten want ik heb het niet meer". De ander slaat haar benen over elkaar en grijpt zich proestend vast aan een hek.
Of ik wil of niet, ik lach mee met de dametjes. Hun meisjesachtige gegiechel werkt aanstekelijk. Ik ben blij dat ik de dames tegenkwam na die bullebak van daarnet.
En gedurende de wandeling naar huis moet ik steeds lachen als ik aan ze denk.

blad...

Had ik juist ergens op dit blog beweerd dat ik in een heel rustige buurt woon... barst hier het "bladblazersgeweld" in alle hevigheid los!
Het is alsof iedereen in de omgeving met elkaar heeft afgesproken vandaag het blad weg te blazen.
Alle paden en lanen worden keurig net schoongeblazen! En dat terwijl ik gisteren nog heerlijk het droge blad kon opschoppen tijdens de wandeling met Bruun! Het blad valt nu steeds sneller, ik zag daarnet een al bijna kale eik!
Dus eerst maar eens foto's genomen van het uitzicht vanuit sommige ramen in huis: voordat je het weet is alles weer kaal! Uitzicht vanuit de keuken.

Uitzicht vanuit mijn werkkamer.

Uitzicht vanuit de huiskamer.

haat en liefde...

Haat en liefde liggen in het brein dicht bij elkaar.
Dat hebben wetenschappers van het Britse University College enige tijd geleden onderzocht. Ze maakten hersenscans van proefpersonen, die naar een foto keken van een persoon die ze haten, zoiets als een ex of een vervelende baas. Dit experiment hadden de onderzoekers ook al eerder uitgevoerd met mensen die naar foto’s keken van een geliefde. Zo werd precies in kaart gebracht welke hersengebieden actief zijn bij gevoelens van haat en liefde.
Opvallend was dat de hersenactiviteit bij de twee emoties grote overeenkomsten vertoont. Bij zowel haat en liefde worden de putamen actief. Dit is een gebied in het brein dat je voorbereidt op het ondernemen van actie. Bij verliefdheid kan dat werken om je geliefde te beschermen, bij gevoelens van haat juist om in de aanval te gaan.
Toch is er ook verschil tussen hersenactiviteit bij haat en liefde. Als we naar een geliefde kijken, worden hersengebieden voor logisch redeneren minder actief. Bij gevoelens van haat zijn ze juist wél actief.
"In de liefde neem je blijkbaar afstand van je logische verstand en ga je blind voor iemand" aldus hoofdonderzoeker Semir Zeki. "Maar bij haat ben je heel berekenend bezig om te bepalen wat je volgende zet is."
Vreemd toch hoe ons brein soms werkt....

blij...

Op een late avond, verleden week, belde onze oudste dochter, dolgelukkig, op.
Ze vertelde dat haar vriend haar ten huwelijk heeft gevraagd en dat ze binnenkort gaan trouwen. Ze wonen al samen maar nu gaan ze dus trouwen en meteen samen een grote boerderij in de Betuwe verbouwen. Veel veranderingen in korte tijd dus!
Wij zijn, met hen, ontzettend blij.
Ze zijn een pracht stel, dat elkaar fantastisch aanvult.
Lieve kinderen, proficiat!

vragen en reacties...

Ik kreeg heel veel vragen en reacties op mijn vorige logje, zelfs van mensen uit mijn omgeving. Ze kwamen vaak met vragen over wat ze het best kunnen gebruiken voor hun huid en hun huidproblemen. Het leeft echt, heb ik gemerkt.
Ik kan niet oordelen over welke merken goed zijn en welke slecht. Ik werk natuurlijk voor een merk waar ik enthousiast over ben, maar ik wil hier geen reclame maken.
Ik kan wel wat algemene tips geven bij het uitzoeken van je huidverzorgingsmiddelen.
-Allereerst zou ik zeggen: koop nooit cremes in potten, maar altijd in tubes of flacons. De samenstelling van een crême in een pot kan veranderen als ze herhaaldelijk aan de lucht (zuurstof) en zonlicht wordt blootgesteld. Er ontstaat bovendien een waar bacterie-leger doordat je herhaaldelijk met je vingers in een pot komt. Hierdoor loopt de kwaliteit al heel snel terug.
-Maak je huid schoon met een milde reiniger zonder alcohol of kleur- en geurstoffen en die je met water kunt afspoelen.
-Gebruik echt élke dag een crême met een zonnebescherming. De zon is de belangrijkste veroorzaker van huidschade.

Huidveroudering.
Voor onnodige huidveroudering kun je het best de volgende, op petroleum gebaseerde minerale oliën vermijden, omdat ze huidprocessen verstoren.
Minerale olie
Petrolatum
Paraffinum-Liquidum
Wax
Parfum (Perfume, Fragrance)
Butylparaben
Ethylparaben
Formaldehyde
Methylparaben
Potassium Sorbate
Propylparaben
Sorbic Acid
Lanolin
Propolis

Droge huid.
Bij een droge huid moet je weten wat een droge huid nu precies is. Een droge huid is niet simpelweg een huid die gebrek aan vocht heeft. Er zijn studies die het vochtgehalte van de droge huid vergelijken met dat van een normale of vette huid en er schijnt niet veel verschil te zijn.
Wat vermoed wordt, is dat een droge huid ontstaat, wanneer de intracellulaire matrix (de substanties tussen huidcellen die ze gezond houden) uitgeput of beschadigd is geraakt, waardoor vochtverlies optreedt.
Om een droge huid te behandelen is het daarom belangrijk om nooit uitdrogende huidverzorgingsproducten zoals zepen, harde reinigers of producten met irriterende ingrediënten te gebruiken. Gebruik altijd een uitermate zachte reiniger, die met water kan worden afgespoeld.
Vermijdt voortdurende blootstelling aan droge omgevingen, koud weer en droge lucht met een lage vochtigheidsgraad zoals van verwarmingselementen of airconditioners komt. Een luchtbevochtiger in huis kan écht veel verschil maken!
Ook beschadiging door de zon speelt een belangrijke rol. Zonlicht veroorzaakt huidbeschadiging en dat betekent dat de huid langzaam maar zeker minder in staat is om vocht vast te houden en uitdroogt.
Gebruik hoge kwaliteit moisturizers (dag- of nachtcrèmes) die verrijkt zijn met anti-oxidanten, waterbindende middelen en ontstekingsremmende ingrediënten. Als je een hardnekkige of buitengewoon droge huid hebt, dan moeten de cremes ook verschillende vormen van lipiden bevatten, zoals lecithine, cholesterol, glycerol, glyceriden en plantenoliën.
Wees niet zuinig met je dagcreme! Als je een droge huid hebt, kun je nooit teveel gebruiken. Wanneer je huid dus droog begint aan te voelen, smeer dan extra. En scrub niet teveel: je kunt het gevoel van droogheid niet weg scrubben.
Bescherm en voedt je droge huid met hoogwaardige natuurlijke plantaardige oliën met een hoge concentratie meervoudig onverzadigde essentiële vetzuren (vitamine F), zoals:
jojobaolie
teunisbloemolie
sesamolie
sheabutter
macadamiaolie.
De meerderheid van andere gebruikte stoffen voegen niet echt iets toe aan de waarde van het product. Ze moeten beschouwd worden als goedkope vulstoffen die nauwelijks voordelen hebben voor de huid. Producten met ellenlange ingrediëntenlijsten met vreemde chemische namen zijn hiervoor een indicatie. Ook de steeds opnieuw opduikende “wonder-ingrediënten” zijn echt verlakkerij en een zinloze aanslag op je budget.

Allergische- of gevoelige huid.
Een allergische huid moet je niet verwarren met een droge huid. Bij een allergische huid kan het b.v. zijn dat je reageert op een bepaald cosmetisch product. Soms is het genoeg om te achterhalen welk product deze reactie veroorzaakt. Maar soms kan de huid nadat je met het product bent gestopt nog weken of zelfs maanden geïrriteerd blijven. Zorg er voor dat je zeker weet dat het om een allergische of overgevoelige reactie op een product gaat en dat je geen huidziekte hebt. Raadpleeg eventueel je huisarts.
Geurstoffen, scrubs, washandjes, AHA’s, Retin-A en benzoylperoxide kunnen de irritatie verergeren en je probleem verergeren.
Vermijd sauna en stoombaden.
De volgende natuurlijke ingrediënten kunnen huidirritatie, allergische reacties, overgevoeligheid en/of gevoeligheid voor de zon veroorzaken:
Piment
Engelwortel
Arnica
Melisse extract
Basilicum
Bergamot
Kaneel
Kruidnagel
Klaverbloesem
Maïszetmeel
Korianderolie
Venkel
Zilverden
Geraniumolie
Grapefruit /Citrus/Citroen/Limoen
Paardekastanje
Lavendelolie
Marjoraan
Eikenbast
Papaya
Pepermunt
Roos
Salie
Tijm
Toverhazelaar
Op het etiket staat waarschijnlijk wel dat het product natuurlijk is, maar je zou toch een product kunnen kopen dat je huid irriteert en een allergische reactie veroorzaakt.
Je kunt een product wel “natuurlijk” noemen, maar dat zegt niets over de werkzaamheid van de ingrediënten in dat product.

Algemeen.
De natuurlijke ingrediënten hieronder worden genoemd, hebben allemaal eigenschappen die heilzaam zijn voor de huid, voornamelijk doordat de huid er beter door uitziet, beter aanvoelt of omdat ze als anti-oxidanten werken. Maar houd wel in gedachten dat de ingrediënten in hun natuurlijke vorm soms niet meer voorkomen en/of de functie van deze ingrediënten gewijzigd kan zijn nadat ze bewerkt zijn voor gebruik in een cosmetisch product (zoals ik in vorig logje schreef).
Het gaat o.a. om:
Alfalfa
Algen
Aloë Vera
Abrikooszaadolie
Artisjok extract
Avocado-olie
Bijenwas
Zwarte besolie
Zwarte vlierbes
Zwarte thee/ Witte thee/ Groene thee
Blaaswier
Calendula was
Koolzaadolie
Ricinusolie
Kamille extracten
Cacaoboter
Kokosnootolie/Hazelnootolie/ Macadamianootolie/ Pecannootolie/ Walnootolie
Zonnebloemextract
Maïsolie
Sambucus
Teunisbloemolie
Lijnzaad extract en -olie
Ginkgo Biloba
Druivenpit extract en -olie
Hennepzaadolie
Honing
Paardekastanje extract
Jojoba-olie
Witte klei
Kelp/zeewier
Zoethout extract en -wortel
Magnesium
Kaasjeskruid
Kamille
Olijfolie
Rijstextract
Rozenbottelolie
Saffloerolie
Sesamolie
Karitéboter
Sojaboon extract en -olie
Zonnebloemolie
Zoete amandelolie
Tea Tree olie
Tarweproteïnen
Wei proteïne
Wilgenbast
Bij alle ingrediëntenlijsten geldt dat ze zeker niet compleet zijn. En niet voor iedereen geldt dat de genoemde stoffen voor hem/haar ideaal zijn.
Onthoudt echter wel dat het de moeite loont een etiket wat beter te bestuderen.
Voor alle duidelijkheid: ik ben allerminst een expert op dit gebied, maar doordat het me interesseert, is me wel wat meer duidelijk geworden in de loop der jaren.
Er zijn natuurlijk nog veel meer feiten over huidverzorging te melden, maar dat zou veel te ver voeren.
Waarschijnlijk zijn er al mensen halverwege dit logje afgehaakt;-)

natuurlijk...

Al vanaf dat ik een opleiding tot schoonheidsspecialiste volgde had ik twijfels bij de claims van producenten van huidverzorgingsproducten. Tijdens de opleiding leer je werken met uiteenlopende producten en pas later kom je er achter dat veel van de verhalen van deze producenten, maar ook van docenten, gewoon niet kloppen.
Ik heb nooit iets met de opleiding gedaan. Maar ik had en heb veel belangstelling voor huidziekten en was zelfs vaak aangedaan als ik zag dat door goede behandeling en goede producten ziekten als extreme acne of rosacea en dergelijke behandeld konden worden. De blijdschap van de patiënten, die na behandeling er veel beter uitzagen, was ontroerend.
In de loop der tijden kwamen andere uitdagingen op mijn weg, maar de belangstelling voor huidverzorging en huidverzorgingsproducten is nooit echt overgegaan.
Nu ik weer een beetje meer in de stof zit doordat ik teksten redigeer voor een cosmeticafirma, vlamt de oude belangstelling weer volop op.
Waar ik me tegenwoordig behoorlijk aan stoor is de modekreet “natuurlijk”.
Er zijn heel veel mensen die geloven dat natuurlijke ingrediënten beter zouden zijn voor de huid, terwijl dit absoluut niet wetenschappelijk bewezen is. Bovendien is niet alleen de definitie van “natuurlijk” vaag, maar de betekenis van het woord is niet eens wettelijk vastgelegd, dus elk cosmetisch bedrijf kan het naar eigen goeddunken gebruiken.
Want beweringen over producten die alleen natuurlijke bestanddelen bevatten zijn ofwel overdreven omdat ze vaak vol zitten met onnatuurlijke ingrediënten, ofwel de natuurlijke bestanddelen die ze wél bevatten zijn zo miniem dat je ze nauwelijks kunt terugvinden als je het product zou ontleden.
Waar mensen volgens mij een denkfout maken is: veronderstellen dat een bepaald gezond voedingsmiddel (fruit, groenten, kruiden) ook gezond voor je huid zal zijn.
Bij de fabricage gaat het vaak maar om een klein deel van de plant waar de huid daadwerkelijk profijt van heeft. Om dit kleine deel uit de plant te halen en er een extract van te maken, is bijna altijd een synthetische bewerking nodig. Want extracten zijn veel stabieler dan het complete voedingsmiddel. Een plant in haar zuivere vorm is helemaal niet stabiel, vooral niet in huidverzorgingsproducten. Denk er maar eens aan hoe kort een krop sla goed blijft in de koelkast. En in de badkamer is dat nog veel minder lang. Want natuurlijke- of op plantaardig materiaal gebaseerde conserveringsmiddelen hebben zeer slechte antibacteriële of schimmelwerende eigenschappen.
Fruit, groenten of andere zuivere voedingsstoffen zijn niet noodzakelijkerwijs het beste voor de huid.
Veel bedrijven die beweren dat hun producten alleen maar natuurlijke ingrediënten hebben, verkopen regelrechte onzin.
De fabrikant zet gewoon de beschrijving van het natuurlijke ingrediënt tussen haakjes naast het meer technisch klinkende bestanddeel op het etiket.
Bijvoorbeeld, ammoniumlaurylsulfaat, een bestanddeel van reinigingsmiddelen, staat bij A.veda op een lijst met bestanddelen als zou het kokosolie zijn. Dat maakt misschien dat het product natuurlijk klinkt, maar wat het etiket niet zegt is wat er allemaal met de kokosolie gebeurt voordat het ammoniumlaurylsulfaat geworden is.
En waar denk je dat het lekkere babygeurtje in het bekende blauwe blikje vandaan komt? Natuurlijk, denk je?
Dus: je kunt een product wel “natuurlijk” noemen, maar dat zegt niets over de werkzaamheid van de ingrediënten in dat product én over de daadwerkelijke samenstelling van een huidverzorgingsproduct!

geluk zit in jezelf...

Deze week las ik een aantal artikelen die dit bovenstaande weer eens bevestigen, o.a. in Psychologie Magazine en in de NRC.
Zoals je je van binnen voelt, zo leef je ook. Want er is een onlosmakelijk verband tussen onze binnenwereld en de buitenwereld zoals jijzelf die ervaart.
Misschien denk je dat je geen invloed op de buitenwereld hebt en dat de dingen die daar gebeuren buiten je om plaatsvinden maar als je diep in jezelf kijkt zie je dat die twee werelden in werkelijkheid één zijn.
Want jouw wereld reflecteert, wat je innerlijke beleving of overtuiging is.
Op de momenten dat je ongelukkig bent, je je afvraagt of dit wel het leven is dat je wilde, zie je alleen alles wat er níet is. Je contacten lopen niet goed, of je relatie is niet wat je je had voorgesteld. Je hebt het gevoel iets te missen en je denkt dat dit aan externe factoren ligt.
Als je daarentegen diep overtuigd bent van alles wat er wél goed is, erváár je ook voldoening. Dan lopen contacten en/of relaties goed en dan is je wereld heel en compleet.
De conclusie moet dus wel zijn: geluk zit in jezelf.
Tja...nátuurlijk weten we dat allang!
Maar waarom is het dan toch zo moeilijk voor een mens om daar 24/7 van bewust te zijn? Waarom denk je dan dat je leven mooier zou zijn als je baas zou zien wat je waard bent, hoe beter je je zou voelen met 5 kilo minder gewicht, wat voor een leukere moeder je zou zijn als… enz.
Een inspirerende gewoonte kan je helpen je meer bewust te maken van het goede in je leven.
Bijvoorbeeld door elke avond even je dag te evalueren. Door op te schrijven waar je dankbaar voor bent. Of te bedenken wat je morgen wilt bereiken. Door je liefde aan iemand uit te spreken.
En vooral door je heel goed te realiseren dat bovenstaand cliché er niet voor niets is.
Gelukkig zijn zit altijd in jezelf!

the road not taken...

Het wordt weer tijd voor wat poëzie.
Omdat in de blogs die ik lees vaak het onderwerp "keuzen maken" aan de orde komt én omdat ik hier ook veel over nadenk, is het dit gedicht geworden.
Ik kreeg het een poos geleden van haar in een commentaar op mijn blog.
Van de week was het ook opgenomen in het huiswerk voor mijn engelse cursus.
Dus, na Nederlands en Zuid-Afrikaans dit keer een Engels gedicht:

The Road Not Taken

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim
Because it was grassy and wanted wear,
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I marked the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I,
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

by Robert Frost

kwijt...

Als ze opendoet zie ik haar geagiteerde gezicht. Ze zegt geen gedag en verdwijnt in de badkamer. Er klinkt geluid van schuivende voorwerpen, laden die dichtgegooid worden en vallende spullen. Ze moppert aanhoudend en op luide toon. Op mijn vraag of ik kan helpen krijg ik geen antwoord. Als ik ga kijken zie ik een overhoop gehaalde badkamer en op mijn aandringen zegt ze dat ze een kam en lipstick zoekt. Ik kijk overal in huis en vind haar toilettas uiteindelijk in de servieskast.
Ik ga koffie zetten. Of zetten...tegenwoordig is de koffie uit een zakje. Vroeger zou ze dat voor geen goud hebben gedronken. Koffiezetkwaliteiten stonden hoog in haar vaandel. Ik kon er niks van, volgens haar. Als ze hoorde dat iemand iets uitgehaald had dat niet door de beugel kon, was ze in staat om te zeggen dat het haar niks verbaasde omdat haar koffie ook al niet deugde:-)
Als we zitten met de koffie, is ze nog steeds onrustig. Ze wil de koekjestrommel pakken en zoekt hem in de linnenkast. Als ze dat in de gaten heeft gooit ze de deur met een harde klap dicht en zegt dat ze eigenlijk ook geen koekjes in huis heeft. Want er wordt hier gestolen als de raven. Zó koopt ze iets en zó is het weer weg. Ze is vergeten dat het jaren geleden is dat ze in een winkel was en dat haar boodschappen door haar dochter worden gedaan. Ik antwoord dat ik geen koekje wil en probeer haar af te leiden door naar haar bloemschikmiddag te vragen. Daar is ze niet geweest en hoe dat leuk geschikte bakje op haar tafel komt weet ze ook niet want "ze doen maar wat, hier".
Bij het tweede kopje koffie wordt ze iets rustiger en ze vraagt hoe het met "de meisjes" gaat. Doen ze het goed op school en hebben ze al een vriendje? Als ik zeg dat onze dochters al jarenlang op zichzelf wonen, partners hebben en heel goede maar drukke banen hebben, zie ik in haar ogen dat ze het niet meer volgt. In de rest van de middag zal ze deze vraag dan ook nog zo’n dertig keer herhalen. Langzaam zie ik de uitdrukking op haar gezicht van boos naar verdrietig veranderen. Als we over haar jeugd praten, het enige waarvan ze zich nog iets herinnert, zegt ze ineens: "kind, ik wou dat onzelieveheer me kwam halen, ik heb er zo genoeg van".
Ik begrijp haar zo goed. Al haar broers, zussen, vrienden zijn overleden. Ze is 92 jaar en het leven zat. Maar haar tengere lijfje is sterk, ze heeft nog zo’n goede fysieke conditie. Alleen haar geest, die laat het afweten, en dat is misschien wel het allerergst.
Ik zie tranen in haar ogen en geef haar een knuffel. Ze was nooit een makkelijke dame, zelfs niet op hoge leeftijd. Nu echter is ze alleen nog maar een verdrietige oude vrouw en mijn hart gaat naar haar uit. Ik probeer haar nog maar eens af te leiden en dat lijkt te lukken.
Als ik weg ga is ze gelukkig weer wat vrolijker.
Ze neemt mijn hoofd tussen haar handen en zegt dat ik voorzichtig moet zijn. Jammer genoeg heeft ze geen snoep in huis voor de "meisjes" maar ik moet ze maar een dikke knuffel geven.
Dat zal ik zeker doen, mam!

herfst...

Ik wil steeds een stukje over de herfst schrijven maar dat gaat me al twee weken niet goed af. Want wat moet je nu momenteel ook over de herfst schrijven?
Er heerst de laatste week een uitbundige zomerse temperatuur. We wandelen en fietsen wat af, eten buiten heerlijke salades, zitten ‘s avonds op de veranda met een wijntje en dragen onze zomerste kleertjes. Dit is zomer, geen herfst.
Maar de kalender vertelt iets anders!
Heel snel komt toch écht het moment om afscheid te nemen van deze zomer. Waarschijnlijk komende week al. Dan zal de herfst langzaam binnensluipen en zich vasthechten aan de laatste restjes groen die restten in de tuin.
Dan zullen langzaam, als geschilderd met het penseel van een meesterschilder, de bomen nieuwe kleuren krijgen: geel, rood en bruin. Rode wijn gaat de zomerse rosé vervangen, appeltaarten vervangen de fruittaarten die ik veelvuldig bakte afgelopen zomer. Pompoenen en kalebassen leg ik dan, mooi gestyled, op de buitentafel ter decoratie. Visite komt binnenvallen met rode wangen en het huis zal naar kaneel en appel geuren. De buitenlucht ruikt dan weer heel aards en kruidig en wellicht geven mijn klimrozen nog wat nabloei. Onze hortensia’s zullen niet langer staan te pronken met hun verschoten kleurtjes (ze waren zo prachtig deze vochtige zomer)en de lampen moeten aan het eind van de middag aan.
De omslagdoeken en laarzen haal ik alvast uit de kast en leg ik klaar voor herfstige uurtjes bij de vuurkorf.
De zomer zal dan écht verdwenen zijn en het duurt weer maanden voor mijn favoriete seizoen aanbreekt, helaas.
Maar er zitten ook mooie kanten aan de herfst, houd ik me voor.
Het is een tijd om naar binnen te keren, letterlijk en figuurlijk. Het maakt je bewust van de vergankelijkheid want die zie je immers als je door het raam kijkt.
Laten we dus maar genieten van de herfst in al zijn schoonheid, laten we gaan wandelen met de hond en de bladeren opschoppen en daarna liters thee drinken, appeltaart eten en stapels boeken en tijdschriften lezen.
Laten we ons bezinnen op de natuur en zijn wisselende schoonheid!

sweet revenge...

Dit bord zag ik als illustratie bij een artikel dat ik las op Internet.
Hoewel de aanleiding natuurlijk niet grappig is, vind ik het wel komisch!
Zou dat voldoening geven?

weekend...

Wat een heerlijk weekend hebben we toch weer gehad, niet?
Voor mij was het een druk maar gezellig weekend. Eén van de leuke dingen die ik dit weekend deed was de Veemarkthallen in Utrecht bezoeken, samen met mijn oudste dochter.
Een enorm divers aanbod: van regelrechte kitsch tot mooie waardevolle stukken.
Oudste kocht er een prachtig grote, witte ovalen soepterrine. Een prachtstuk dat alvast bedoeld is voor haar te verbouwen boerderij in de Betuwe, waarvan zij en haar partner bijna eigenaar zijn.
Ik kocht aanvulling van mijn Villeroy en Boch Valeria rood servies. Ik kocht diverse soorten borden en een mooie schaal voor een leuke prijs.
Heerlijk zo te slenteren en te bediscussiëren wat er in een oude boederij zou passen en wat niet:-)
Onderstaande foto's zijn niet van mezelf maar heb ik van het Internet gehaald. De inhoud van kast en uitstalling is bij mij echter vrijwel hetzelfde.
Ja, want zoals gezegd is fotograferen niet mijn ding…

eindelijk klaar...

Mijn tafel van ingelegd glasmozaiek is klaar! En ik ben er heel blij mee.
In werkelijkheid is hij echt veel mooier dan op de foto want hierop zie je niet dat er allerlei grapjes in zitten verwerkt, zoals glaskraaltjes, glasmuntjes en bloemen van doorgeknipte glasschijven bijvoorbeeld. En dat er spiegelglas en parelmoerglas inzit, enz.
De tafel waar ik bijna vijf hele dagen aan heb gewerkt (verdeeld over een paar weken, hoor!) staat op een voorlopig plekje. Volgend jaar krijgt het een plekje aan de andere kant van het huis, onder de blauwe luiken.
De reacties van mensen die de tafel zien zijn heel enthousiast en enkele humoristen vroegen me of ik ook zo'n tafel voor hen kon maken:-)

to be continued...

Gisteren was de eerste bijeenkomst voor de cursus Engelse conversatie voor Gevorderden waarvoor ik me enige tijd geleden had ingeschreven.
Tot mijn grote verbazing is nagenoeg de hele klas (op één man na) vrouw. En dat niet alleen: ook nog eens allemaal zeker 50+.
Nu zal het waarschijnlijk aan het tijdstip dat de lessen worden gegeven liggen dat de klas deze samenstelling heeft, maar grappig is het wel.
De docente ken ik van lang geleden, de stof was leuk en afwisselend en de studiegenoten lijken merendeel leuke, actieve dames met een eigen verhaal.
Ik heb er dus veel zin in en verheug me al weer op de volgende cursusdag.

het nieuws...

Tegenwoordig zijn er veel mogelijkheden om het nieuws tot je te nemen. Hier doen wij dat nog steeds door de papieren versies van onze kranten aan de grote eettafel te lezen. Zowel ’s morgens als ’s avonds. En soms nog tussendoor. Er liggen hier dan ook altijd wel kranten op tafel. Aan het ontbijt wordt meestal het hoofdnieuws doorgenomen en later op de dag de andere artikelen.
Bij mijn dochters en hun partners zie ik dat daar al geen papieren krant meer in huis is. Daar hebben de digitale abonnementen het overgenomen. Ook van sommige vriendinnen hoor ik dat ze het nieuws op PC of I-pad lezen.
Door internet besef ik ook wel dat "de krant" eigenlijk een vreemd iets is.
Er staan beurskoersen in, sportberichten en een bioscoopoverzicht. Hier staat een verslag van een gebeurtenis in Libië, daar een recept voor sucadelappen. Tussendoor staat het weerbericht. Internet verschaft veel gespecialiseerder informatie. Voor sommige categorieën zijn er nu al veelbezochte sites. Denk aan nu.nl, buienradar.nl., etc.
Kranten zijn historisch uitgegroeid tot informatiebron van bevolkingsgroepen. Iedere krant is eigenlijk daarmee ook vertegenwoordiger van een levenshouding geworden. Zoiets als de zuilen bij de publieke omroep.
Zou deze overweging ook nog meespelen bij het on-line lezen van nieuws?
Door een logje dat ik onlangs las werd ik nieuwsgierig naar de leesgewoonten van mijn bloglezers.
(Wees gerust hoor; hier houdt mijn nieuwsgierigheid naar jullie privéleven ook op:-)
Lees je een ochtend- of avondkrant? Lees je één of meerdere kranten? Lees je de papieren versie of de digitale? En waar en wanneer lees je je krant?
Laat eens weten hoe jullie het nieuws tot je nemen.

(Onderstaande video is erg grappig. Hoewel ik niet denk dat de titel waar is.)

lijsten...

Ik las van de week ergens een blog dat ging over tijd die zo enorm snel gaat.
Nu, dat is iets wat ik ook heel vaak constateer, de laatste tijd.
Het lijkt wel of, sinds ik ben gestopt met werken, de tijd dubbel zo snel gaat.
Ik weet nog dat mijn moeder dit vroeger ook altijd zei en dat ik dan geïrriteerd dacht: hoezo snel? Tijd is tijd en gaat overal en altijd even snel!
Maar ik had toen nog geen idee van "gevoelstijd". Zoals in de betekenis van "gevoelstemperatuur". Het lijkt alsof de dagen óm vliegen tegenwoordig.
Af en toe krijg ik het er een beetje benauwd van...af en toe maar hè! Alleen als ik er aan denk hoeveel tijd er al “op” is!
En ik vraag me ook af: heb ik alles gedaan in die tijd? Alles wat ik wilde? Is mijn "to-do-in-life" lijst afgewerkt?
Nee, ik denk het niet. Want lijsten veranderen, net als mensen.
Toen ik 20, 30, 40 jaar was, waren mijn wensen anders dan nu. Er kwamen in de loop der tijd wensen op de lijst bij en er gingen er ook weer af.
Omdat mijn kijk op het leven veranderde, omdat omstandigheden veranderden, omdat iets soms niet haalbaar was, omdat inzichten veranderden.
Maar natuurlijk bleven sommige wensen staan. Die moeten nog vervuld worden.
Of niet, en dan is het ook goed.
Mijn wensenlijstje is op dit moment in mijn leven heel anders van inhoud dan pakweg 20 jaar geleden. En dat moet ook zo zijn, denk ik.
Ik wil volop in het leven staan en zorgen dat de tijd me niet inhaalt. Maar waar eerder ambitie en zoeken naar voortgang mijn levenslijstje domineerden zijn nu de wensen meer gericht op bezinning en genieten van alles.
Wat in elk geval nooit zal veranderen in mijn levenslijst is de wens dat ik ertoe dóe.
Juist dat gevoel vasthouden bij het ouder worden zal een van de opgaven zijn om aan te werken.
Hoe snel de tijd ook gaat…

uit de drup…

Het beeld van een tors dat ik geruime tijd geleden hakte is door het natte klimaat van de laatste tijd behoorlijk aangetast. Nu stond hij ook midden in onze bostuin, in de drup van de hoge dennen- en sparrenbomen. Als voetstuk had hij een boomstronk die uit de tuin van een vriendin kwam.
Pasgeleden heb ik hem van zijn boerenbossokkel bevrijd, die totaal verrot was, want dat gaat snel in een vochtige omgeving.
Ik heb hem een andere plek in de tuin gegeven en een eikenhouten sokkel gekocht. Hubbie heeft hem er weer opgehesen (want loodzwaar) en hij staat nu veel beter.
Uit de drup en aan het eind van het terraspad. En voor de werkkamer van Hubbie die er vanuit alle glazen wanden zicht op heeft.
Wel moet hij hier en daar nog een beetje bijgewerkt worden, want een aantal beschadigingen heeft hij door al het gezeul wel opgelopen.
Mijn twee dochters noemen deze tors overigens "De Pinda".
Het is duidelijk dat ze veel bewondering hebben voor het creatieve talent van hun moeder:-)

vriendschap is...

Vriendschap is voor velen van ons een kostbaar iets. Ook voor mij.
Zeker vrouwenvriendschappen die de laatste jaren meer in mijn leven zijn gekomen.
Nu bestaat er natuurlijk veel verschil in opvatting over het begrip “vriendschap”.
Want wat is vriendin en wat een goede kennis? En waar en waaraan ligt dat verschil?
Je kan er eindeloos over filosoferen maar het is en blijft iets persoonlijks hoe iedereen het definieert. De één vindt een vriendschap pas een ware vriendschap als je álles van elkaar weet en elkaar binnenste buiten kent. En een ander vindt een wat lossere en onregelmatiger omgang met een vriendin prettiger.
Aristoteles definieert het zo: “Ware vriendschap is de liefde voor de ander, omwille van de ander.”
Ik las pasgeleden ergens (o, dat geheugen) dat onderzoeken uitwijzen dat vriendinnen vaak dezelfde manier van leven hebben, ze meestal dezelfde dingen leuk vinden en dezelfde dingen afkeuren.
En ook voor mij staat vast dat je herkenning moet vinden bij een vriendin. Natuurlijk hoef je niet exact hetzelfde leven te leiden maar je moet elkaar toch wel herkennen in de normen en waarden die jezelf hanteert. Als die opvattingen te ver uit elkaar liggen zal het moeilijk zijn een goede band op te bouwen.
Nu zijn vrouwen volgens mij van nature al gericht op anderen en eerder dan mannen geneigd om aan andere vrouwen advies en mening te vragen. Dat bevordert een meer intenser omgang met elkaar natuurlijk wel.
Ik heb in elk geval, in dit stadium van mijn leven, veel aan de vriendschappen die ik heb.
De warmte en waardering die ik vind zijn een warm bad en de omgang met vriendinnen is me dan ook zeer dierbaar.
Wat verstaan jullie nu eigenlijk onder het begrip “vriendschap” en hoe staat het daarmee in jullie leven?

nieuwe update...

Hier de vorderingen aan de tafel. Ik werk eraan wanneer ik kan maar hij staat ín de workshopruimte van een vriending zo'n 17 km. verderop. Hij is voor buiten bedoeld, maar dat zal dit jaar niet meer lukken, vrees ik:-)
Zucht.... het gaat langzaam, maar het is wel héél erg leuk om te doen.

spirit...

When the people I love look at me in twenty years (If I’m here to be looked at), I hope they’ll see passion, humor, caring, generosity, creativity, style, and energy. At the end of the day, those things are far more attractive than a full head of hair and a hot body.

Katherine Hepburn

op weg naar...

Ik zag een poos geleden een lijst met doelen die mensen zich gedurende de reis door het leven stellen. Voor de meesten zijn dat: goede cijfers halen. Een gedegen opleiding volgen. Een fijne baan vinden. Een goede indruk maken. Er goed uitzien. Een fijn sociaal leven leiden. Een leuke partner vinden. Een goed salaris verdienen. Promotie maken. Erkenning krijgen. Trouwen. Geld sparen. Een huis kopen. Zwanger worden. Gezonde, slimme kinderen opvoeden. Hopen dat ze het geluk hebben om:...(daar begint het van voren af aan: vul maar in: goede cijfers, goede opleiding, goede baan, goede partner, fijn huis, zwanger) Et cetera, et cetera.
Ik word al moe van het opschrijven alleen:-)
En als we geluk hebben (want niet iedereen krijgt de kans) zijn we van dag tot week, van week tot maand, van maand tot jaar op weg naar de uiteindelijke verwezenlijking van dit alles. De één bewuster dan de ander, maar toch op pad naar vervulling van welke doelen dan ook.
En als dan die doelen in je leven min of meer zijn bereikt, vraag je je wel eens af hoé je op dit punt bent terecht gekomen. Was het een bewuste keuze of was het toeval?
Ik hoor mensen wel eens zeggen dat ze willen dat ze bepaalde gedeelten van hun leven over konden doen met de wijsheid die ze in de loop der jaren hebben verzameld.
Ik kan me daar wel wat bij voorstellen. Ik heb geluk gehad, het leven is goed voor me; veel van mijn doelen heb ik kunnen verwezenlijken. Maar soms zou je willen dat je, net zoals in de film, nog eens bepaalde delen van het leven kon overdoen. Hoewel het eindresultaat wellicht niet anders zou zijn, zou je de kleine weerhaakjes kunnen verwijderen die hardnekkig blijven zitten en waar je van tijd tot tijd tóch last van hebt.

halverwege...

 

De laatste update van de tafel die ik aan het mozaieken ben. De foto is helaas wat donker zodat je niet kunt zien hoe mooi de glasstukjes in alle denkbare kleuren blauw en groen zijn! Ik doe dit nl. in de workshopruimte van een vriendin.
Ik zal nu ongeveer halverwege zijn, veronderstel ik...

doodles...

Jullie kennen vast en zeker de doodles van Google wel?
Ik heb er vaak met bewondering naar gekeken me afgevraagd wie dat toch allemaal bedacht heeft. Op het www las ik het volgende, door mij bewerkte, stukje geschiedenis over de doodles.
In de afgelopen jaren hebben doodles op de startpagina van Google het zoeken op Google leuker gemaakt voor veel gebruikers over de hele wereld. Toen doodles voor het eerst werden gemaakt, had niemand verwacht dat ze zo populair zouden worden.
Er worden doodles uitgebracht op feestdagen, verjaardagen van beroemde kunstenaars en wetenschappers en bij allerlei gebeurtenissen. Of het nu gaat om het begin van de lente, Albert Einstein's verjaardag of de 50ste verjaardag van het begrip DNA, het doodle team vindt steeds artistieke manieren om deze unieke evenementen te vieren.
In 1998 werd het concept van de doodle geboren toen Google-oprichters Larry en Sergey bij hun aanwezigheid op het Burning Man festival in de Nevada-woestijn wat aan het knutselen waren gegaan met het bedrijfslogo.
Een tekening van een stokfiguur werd geplaatst achter de 2de "o" in het woord Google en dit geknutselde logo was bedoeld als een komisch bericht naar Google-gebruikers dat de oprichters "out of office” waren. Deze eerste doodle was relatief eenvoudig, maar het idee van het versieren van het Google-logo en ze te koppelen
aan belangrijke gebeurtenissen werd overal goed ontvangen.
Een jaar later, in 2000, vroegen Larry en Sergey de webmaster Dennis Hwang om een doodle voor Bastille dag te maken. Tevreden met het resultaat, werd Dennis vervolgens benoemd tot Chief Google-doodler en doodles werden vaste prik op de startpagina van Google. Na verloop van tijd steeg de vraag naar doodles snel, zowel in de VS als internationaal.
Het creëren van doodles is nu de verantwoordelijkheid van een team van getalenteerde ontwerpers. Voor hen is het creëren van doodles uitgegroeid tot een team-inspanning om de startpagina van Google te verlevendigen en een glimlach bij de Google-gebruikers teweeg te brengen.
Het doodle team heeft meer dan 300 doodles voor Google in de Verenigde Staten en meer dan 700 voor internationaal gebruik ontworpen.
Een groep van Google-medewerkers komt regelmatig samen om te beslissen of gebeurtenissen en feestdagen in een doodle worden vastgelegd. De ideeën voor de doodles zelf komen uit vele bronnen, waaronder Googlers zelf en het wereldwijde publiek.
Het doodle-team staat open voor ideeën; verzoeken om doodles kunnen gestuurd worden naar proposals@google.com. Het team krijgt natuurlijk een groot aantal verzoeken maar ze bekijken wel alle suggesties die worden ingediend.
Alle doodles zijn te vinden op www.google.com / logo's.
Hieronder een paar recente doodles die ikzelf erg leuk vond.
Wat is jouw favoriete doodle?
Aug 06, 2011 Chinese Valentine's Day
Jun 21, 2011 First Day of Summer by Takashi Murakami, 2011.
Jun 21, 2011 First Day of Winter by Takashi Murakami, 2011.
Jun 12, 2011 Turkish Elections
Jun 05, 2011Richard Scarry's 92nd Birthday
May 20, 2011 100th Birthday of Annie M.G. Schmidt - Netherlands
May 11, 2011 Martha Graham's 117th Birthday. Animated by Ryan Woodward, choreographed by Janet Eilber, and danced by Blakeley White-McGuire.