De reis van Bukkitinggi naar Padang is ongeveer 160 kilometer.
Aanzienlijk minder dus dan de vorige reis van Prapat naar Bukkitinggi. De weg is gelukkig ook heel redelijk.
Alweer reizen we langs een meer, het Sinkarakmeer dit keer. Dit meer is wat minder indrukwekkend, maar we zijn ook wel wat gewend de laatste tijd, zeg!
Het weer houdt niet over; de laatste dagen is het erg bewolkt en af en toe regent het. Daardoor is het zicht niet erg goed en lijkt het meer een beetje grijs.
Aangekomen in Padang blijkt het hier vochtig warm te zijn in tegenstelling tot het weer dat we de laatste tijd hebben gehad. Het hotel lijkt van de vergane glorie te zijn. Dat is overigens ook het nadeel van reserveren via Internet, het lijkt goed maar soms valt het zwaar tegen. We logeren niet echt in chique hotels, maar vaak is het gebodene absoluut niet wat de reissite ons wil laten geloven. We zien tijdens een wandeling een aantal hotels die aanzienlijk beter zijn voor dezelfde of lagere prijs. Jammer, maar een leer voor een volgend keer zullen we maar zeggen.
De chauffeur is vandaag voor het laatst en moet nu dus weer zo'n 800 kilometer in zijn uppie terug naar Medan rijden. Ongelofelijk dat we zo'n eind op Sumatra hebben gereden! En over wat voor een wegen! IK plaats later nog wel eens foto's om dit te illustreren.
Later in de middag gaan we wat wandelen langs het strand van Padang. Alles is erg verlaten ivm de Ramadan. Deze stad is voor 80 procent Islamitisch. Dat is ook duidelijk te zien aan de vrouwen en meisjes die voor het grootste gedeelte gesluierd zijn. Fiks gesluierd ook, niks geen frivole sjaaltjes zoals in Nederland, maar lange rokken en grote sluiers, zelfs heel jonge meisjes. Een heel ander beeld dan in de vorige steden! Ook de imams die hier een paar keer per dag oproepen tot gebed weten niet van ophouden, er wordt wel een half uur of langer door de luidsprekers uit de Koran gereciteerd. Ook midden in de nacht!
Pas tegen etenstijd, tegen half zeven in de avond, zie je de stalletjes en restaurantjes weer wat vollopen. Nergens in de buurt was vandaag iets geschikts te vinden dus eten we maar in een winkelcentrum, met oorverdovende Indonesische popmuziek op de achtergrond. Terwijl we eten is het gaan stortregenen en als we naar het hotel teruglopen staan de straten blank. Onder de plu maar toch kletsnat waden we met onze voeten door de enorme plassen. Enfin: zo wennen we natuurlijk wel aan het idee dat we binnenkort naar Nederland terugvliegen;-)
De volgende dag is het erg broeierig en warm buiten. Gelukkig klaart het in de loop van de dag op en wordt het helder. We hebben een hele dag hier om wat te bekijken, maar Padang is niet echt een leuke stad. We gaan naar de Pasar Raya, de grote markt. Maar deze markt is wel heel veel van hetzelfde, textiel en schoenen voornamelijk.
En sjaals..... onnoemelijk veel sjaals. Je zou bijna vermoeden dat de sjaalindustrie de Islam sponsort, ha, ha!
We lopen ook nog hele einden langs het strand, dat wil zeggen: we nemen de weg langs het strand. Dat strand zelf is vreselijk vervuild. Grote hopen afval liggen langs de kant en in het water en op het strand zelf liggen textielresten, plastic, blik, fruitresten, en wat nog niet meer!
De Indonesiers zijn totaal niet milieubewust; ze gooien alles van zich af en laten alles liggen waar het valt. Er wordt weinig vuil opgehaald (maar 30 procent van het afval wordt verwerkt, voor de rest is geen capaciteit) en overal ligt rottend en stinkend afval. In sloten, rivieren, kloven, overal gooit men van alles, en helaas niet alleen verteerbaar afval. Heel jammer, want er is hier zoveel natuurschoon en moois. Maar niemand, echt niemand doet moeite iets in een prullenmand te gooien. Overigens zijn die er vaak ook niet eens. De overheid propageert het volgens zeggen wel, maar daar is weinig tot niks van te merken. Je zult hier wel opgegroeid moeten zijn om die houding te begrijpen, ik snap er echt niets van: je maakt je eigen omgeving toch niet tot zo'n afvalberg!
In de reislogjes die ik maakte van onze reis, probeerde ik zowel de negatieve als de positieve kanten van Indonesie te laten zien. Een van de dingen die ik onder negatief rangschik is de vervuiling. De luchtvervuiling doordat de steden overbevolkt zijn en er oneindig veel auto's, brommers en scooters rijden. De omgevingvervuiling doordat afval niet goed wordt verwerkt. De onverschilligheid van de mensen voor straatvuil. Dat terwijl Indonesie zo'n prachtig land is met zoveel potentieel!
En uiteraard weet ik ook wel dat de regeringsvorm hier niet je-van-het is, maar dat is stof voor weer een aantal andere logjes, lijkt me. Dat leent zich wat minder voor een reisverslag.
Maar bovenal blijft de schoonheid van het land me bij, de schoonheid van de natuur is echt ongelofelijk! Ook de schoonheid van de mensen; Indonesiers zijn over het algemeen mooie mensen, al zijn er onderling grote verschillen tussen stammen. En vooral ook de vriendelijkheid van de mensen, die is ongekend. Dat wordt wel even wennen weer, zo dadelijk. Ik ben heel gelukkig in Nederland, maar vriendelijkheid... nee, dat zijn we met zijn allen misschien een beetje verleerd. Het gezellige samenzijn dat je hier overal op straat en in de huizen ziet, dat kennen wij niet (meer). Ik ben heel blij dat ik zoveel heb gezien en ervaren. Dit zal me ongetwijfeld bijblijven en hopelijk helpt het me in de toekomst de dingen in het juiste perspectief te zien en te kunnen relativeren. Als je ziet met hoe weinig mensen hier toekunnen en hoe hard ze werken voor een minimaal bestaan! Daar steekt ons westerse leventje wel heel erg bij af, hoor. Zonder overigens iemand te kort te doen, ik weet dat problemen overal hetzelfde gevoeld worden.
Zo langzamerhand begin ik naar huis te verlangen. Naar mijn dochters, mijn hond en ons huis. Zien hoe ver het buikje van Oudste is gegroeid en hoe hun huis is gevorderd. Horen hoe Jongste het in Toscane heeft gehad en hoe ze er uitziet met een lekker kleurtje. Kijken of Bruuntje zich goed gehouden heeft in onze afwezigheid en of hij het de oppas moeilijk heeft gemaakt. Zitten op onze veranda....zien hoe alle tuinplanten gegoeid zijn.
Jullie merken wel dat ik eraan toe ben om naar huis te vertrekken, na een lange, fijne en boeiende reis.
De vliegreis van Padang naar Jakarta verliep goed. Het hotel waar we daar zitten is erg nieuw en modern, maar niet te ver van het vliegveld. De omgeving hier steekt erg af bij wat we tot nog toe zagen. Hier is het een en al nieuwbouw en is geen zwerfvuil te zien. Klaarblijkelijk heeft de overheid of wellicht de investeerder belang bij dit deel van Jakarta.
We vliegen pas heel laat in de avond naar Amsterdam terug. Met een tussenstop in Dubai.
En dan...dan, beste mensen zijn we weer thuis!
Tot dan!
