Hubbie kreeg van het een op het andere moment gezondheidsproblemen. Na een reeks intensieve onderzoeken kregen we de uitslag. Gelukkig was die goed. Hij is door het oog van de naald gekropen, volgens de arts. Op een kleine operatie na en een geregelde controle in de toekomst is er geen vervolg te verwachten.
Beiden waren we uiteraard ontzettend gespannen, hoewel de onderzoeken en de uitslag snel op elkaar volgden. Maar de twee weken van onzekerheid hebben er flink ingehakt.
We dachten dat we euforisch van vreugde zouden zijn bij een goede uitslag (én natuurlijk waren we ook blij, opgelucht en dankbaar) maar eigenlijk waren we méér uitgeput.
Na een paar dagen en vele felicitaties later is dat gelukkig over en kunnen we weer opgelucht adem halen.
Maar het besef dat je leven van het ene moment op het andere zómaar een fatale draai kan krijgen zal ons lang bijblijven. Als zoveel gezonde mensen hadden we altijd een beetje het gevoel dat zoiets anderen treft maar niet jezelf.
Die vergissing zullen we nooit meer maken!
