Op vrijdag 16 maart j.l. stond een artikel in de NRC dat mijn aandacht trok. Het was getiteld: "Op vrouwenblogs schijnt de zon altijd".Het artikel ging over de vele miljoenen weblogs in de wereld (zo'n 133 miljoen!) en dan in het bijzonder over blogs die door vrouwen worden geschreven.
De schrijfster van het artikel heeft zich verdiept in dit fenomeen omdat het haar opgevallen was dat op deze blogs de vrouwen in een soort sprookjeswereld lijken te leven. Narigheid lijkt er bijna niet te bestaan. Het viel haar op dat in veel blogs bijna uitsluitend werd geschreven over de mooie natuur, appeltaarten, kinderen en knutselen.
De schrijfster bezocht een aantal blogsters thuis, in dit geval in Denemarken. Als ze bij de eerste blogster binnenstapt ziet ze totaal niets van de wereld die ze beschrijft in haar blog. Na over de rommel te zijn gestruikeld en een kop oploskoffie te hebben gehad, verbaast ze zich tegenover haar gastvrouw over het verschil in de echte en virtuele werkelijkheid. De blogster in kwestie zegt daarop dat ze wel uitkijkt om haar échte wereld te tonen om dat geen mens daar op zit te wachten.
"Wat je op mijn blog ziet ís mijn leven, alleen niet mijn héle leven. Je vind er alleen de dingen die ik mooi vind en waar ik vrolijk van word. Zo wordt mijn blog een veilige plek, omdat iedereen weet wat ze er kunnen halen".
Zij volgt zelf ook een aantal blogs en zegt o.a. daarover : ".....ik ben begonnen ze te volgen dus nu wil ik ook gewoon weten hoe het verder gaat".
Dat blogs vaak een zorgvuldig gecreëerde wereld zijn, bevestigt ook een Nederlandse blogster.
Ze zegt: "Spontaan? Ben je gek? Ik gooi er een filter overheen. Ik vermijd dingen als religie, politiek etc."
Dat in veel blogs het natuurlijke, het ambachtelijke, het nostalgische de overhand hebben, verbaast de blogsters niks. Ze bloggen voornamelijk over dingen waar veel mensen naar verlangen. De Nieuwe Romantiek zogezegd. Een andere succesfactor is: het verlangen dat de schrijfster creëert, naar een zorgeloos leven. Te midden van flora, fauna en geliefden.
Terwijl het lijkt of deze blogsschrijfsters een persoonlijk karakter aan hun blog hebben gegeven (de lezers hebben het idee dat ze de schrijfster goed kennen) ken je ze natuurlijk niet echt.
Het bovenstaande verbaasde mij niet echt. Ik lees blogs die gaan over handwerken, huisinrichting, tuinieren, bezinning, etc. Maar ik begrijp echt wel dat de schrijfsters hiervan maar een deel van hun wereld laten zien. Dat hun échte leven er wel eens heel anders uit kan zien. Dat ze zorgen, boosheid, verontwaardiging, teleurstelling en noem maar op liever voor zichzelf houden. Dat lijkt mij zelf heel logisch en zo doe ik dat ook.
Hoeveel verschilt jouw echte wereld van jouw virtuele leven?
