Schreef ik een paar blogs geleden nog dat ik uitkeek naar sneeuw en kijk… ik word op mijn wenken bediend.Wat een prachtige witte wereld ineens! Een verrassing toen ik de slaapkamergordijnen opende vanochtend! Hier in ons eigen bos is het zo prachtig, zo puur. Nu hoefde ik er vandaag niet uit, dat scheelt natuurlijk wel veel.
Ik weet dat het voor veel mensen iets minder leuk was. De PC-reparateur die hier vanochtend erg vroeg was had zijn eerste ongelukje al gehad en vertelde dat er 600 km. aan files in het land stond.
Maar gelukkig hoefde ik me dat allemaal niet aan te trekken en kon ik vandaag lekker cocoonen in mijn eigen witte wereldje. Hier in het oosten van het land is heel veel sneeuw gevallen en alles is bedekt met een enorm wit dek en dat levert zulke mooie beelden op!
Met onze hond Bruun (een jack russell) in de sneeuw wandelen is nu heel grappig. Hij maakt een soort hazensprongen en verdwijnt telkens in zijn geheel in de dikke sneeuwlaag. Waarschijnlijk omdat het buiten zo vredig en stil was kwam er ook in huis een enorme rust. Na de wandeling een mooi vioolconcert opgezet en in een geestig boek gedoken. Verder eigenlijk niets meer. Met sloten groene thee en zelfgebakken brownies is de dag langzaam voorbij gegleden. Een mooie dag!
Inmiddels branden de kerstlampjes in de tuin en dat is echt een feeëriek gezicht.
Zucht… wat een muts word ik!
