Tenminste: dat willen alle bladen en onze middenstand ons wel doen geloven. En natuurlijk trappen we er ieder jaar weer met zijn allen in.
.gif){kind=icon}
Mooie Sinterklazen zie je, met een dieprode fluwelen mantel en een mooi passende albe en kazuifel (tja: katholieke achtergrond:-), diepzwarte Pieten in een felgekleurd glanzend pak, een witte schimmel, pakjes en veel plezier alom.Wat je nooit ziet in die bladen maar wel in een willekeurig dorp rondom 5 december: een Sinterklaas met een mantel die eerder een gordijn was, een veel te korte vergeelde albe en een verschoten kazuifel. Vergezeld van soms twee maar meestal één Piet in een wollen maillot, een veel te klein verkleurd pak en met een crêpepapier baret op. Ze wurmen zich moeizaam in een Twingootje met het grote boek en de mijter op schoot, de staf dwars uit het raam.
Hetzelfde beeld bij Kerst:
Foto’s van knusse huiselijke taferelen: vader, moeder, opa, oma, ooms, tantes, vrienden en een reeks prachtige kindertjes. Allemaal feestelijk aangekleed aan een mooie dis. Kerstboom met lichtjes. Kaarsjes op tafel. Vrede op aarde.
In die bladen zie je nooit foto’s van bijvoorbeeld een vader die met rood aangelopen hoofd in de kist met verlengsnoeren en stekkers graait en niet kan vinden wat hij zoekt. Een moeder die drie dozen met gebroken kerstballen uitpakt. Familieleden aan de telefoon: bij jou...bij mij…met wie...wanneer?? Feestgerechten die mislukken. Een zorgvuldig gedecoreerde tafel die door de schattige kindertjes “verkend” is. Kaarsvet op het nieuwe parket. De zoveelste maal George Michael’s “Last Christmas”! Een omgevallen kerstboom met gebroken (net nieuw gekochte) ballen!
Oud en Nieuw als galafeest: wederom prachtig geklede mensen in een feestelijke setting. Prachtig ronde oliebollen op de schaal, geen vette vingers op de champagneglazen.
Nep, mensen…..allemaal nep.
Waarom ik toch elk jaar weer van die feestjes, lichtjes, liedjes (behalve die van George dan!) de boom, de oliebollen en de feestelijkheden geniet is mij dan ook een volslagen raadsel!
