Ik denk dat ik in wezen een creatief mens ben. Geen wereldschokkend nieuws maar voor mij een prettige wetenschap. Want op dit moment in mijn leven heb ik daar veel aan. Eigenlijk voelde ik altijd wel dat er creativiteit in me zat. Het heeft echter nooit gestalte gekregen omdat ik mijn mogelijkheden op dit gebied niet serieus genomen heb. Ik kom uit een hardwerkend, nuchter gezin waar kunst, creativiteit en zelfexpressie niet heel hoog in het vaandel stonden. Alles wat je deed moest toch wel "nut" hebben. Ik heb in mijn jeugd dus weinig tot niets aan creativiteit gedaan, of meegekregen.
Ook in mijn verdere leven is er niet echt iets op gang gekomen.
Het bleef vaak bij wat goede invallen en een paar ideeën die weer verdwenen doordat werk, gezin, dagelijkse beslommeringen om aandacht vroegen. Toen mijn kinderen jong waren hebben we wel heel wat afgeschilderd, -geboetseerd, -getekend, en dergelijke. Maar toen ze ouder werden en ik weer meer ging werken raakte het op de achtergrond. Pas nu heb ik het geduld en de nieuwsgierigheid (en niet te vergeten de tijd!) om weer het één en ander op te pakken.
Gisteren ging ik voor het eerst naar een schilderles. Ik heb daar vooralsnog alleen maar perspectieven zitten tekenen. Maar in mijn hoofd zaten al zo veel beelden om te schilderen dat ik na afloop meteen wat schildersdoeken, penselen en verf heb gekocht.
Maar poeh...na wat schetsen lijkt het me toch beter eerst wat grondbeginselen onder de knie te krijgen:-)
Hoe zit het met jullie creativiteit?
