Na de drukte van de verbouwing, ons uitstapje naar Drenthe en een paar intensieve oppasdagen voel ik me een beetje onbestendig. Niet moe, maar meer ongedurig.
De echte verbouwing is dan wel achter de rug, maar in huis is nog geen echte rust gekomen. Het is nog steeds kaal en onwennig. Er zijn nog geen gordijnen, geen rolgordijnen, geen luikjes en geen vloerkleed en dat is niet echt gezellig in een huis. Ook de openhaard is nog niet helemaal af. Volgende week wordt nog een gasblok geplaatst, de houtblokken en een stookplaat komen dan ook en dan wordt alles goed afgewerkt.
Natuurlijk is er heel veel gebeurd en veranderd, maar ja...je wilt het zo graag compleet hebben. Dat gevoel kennen jullie vast wel :-)
De kalkverf bleek voor mij toch wel een dingetje te zijn. Wat heb ik een moeite gehad om daar aan te wennen. Ik begrijp mezelf daarin ook niet goed, hoor. Ik had het zo veel en zo vaak gezien in winkels, in woonhuizen, in woonbladen e.d., vond het mooi en wilde het al sinds een paar jaar erg graag. Maar toen het erop zat moest ik wel vreselijk wennen. De kleuren vind ik prachtig maar de vegen en strepen er doorheen vond ik echt minder. Dat het vele licht dat hier aan alle kanten van de woonkamer naar binnen valt ook mee zou spelen, had ik niet ingecalculeerd.
Inmiddels ben ik er wel aan gewend en zie ik wel dat het heel sfeervol is geworden. Vooral in de avond geeft het een mooi "oud" effect. Ook de schouw heeft inmiddels zijn definitieve kleur gekregen. Het verschil tussen Corno voor de muren en As voor de schouw bleek zo gering dat je het nauwelijks zag. We hebben een flink gedeelte Nero door de As gemengd en nu is de kleur goed (lijkt net een toverformule, hè?). Manlief wordt inmiddels een beetje hyper bij het woord "kalkverf" want sommige muren zijn drie (!) keer gedaan omdat het effect niet mooi uitviel.
Ik ben al veel aan het schuiven geweest met de meubels, er zijn meerdere mogelijkheden en dat is wel leuk. Kan je nog eens veranderen als je het zat bent. Ook de decoratie is de laatste week al tig keer verhuisd van de ene tafel naar het andere tafeltje, van bankje naar schouw naar vensterbank en terug :-) Och het komt allemaal in orde, dat weet ik, maar ik wil het zo graag NU!! Ha, ha...
Foto's laat ik nog niet zien want dat doe ik pas als alles klaar is. Dat is leuker dan steeds een klein stukje.
En nu zit ik dus een beetje te mijmeren, zoals eerder vermeld.
Ik kijk vanuit mijn werkkamer op een gedeelte van de achtertuin. Zoals jullie weten staat ons huis aan een bosrand en zien we uit op de bossen rondom ons huis. De tuin is een echte bostuin, en hoewel ik vaak nog met heimwee denk aan mijn vorige tuin, met borders op kleur en buxuxvakken, heeft dit ook zijn charme. Je moet ook geen natuurgebied willen veranderen in een keurige vakkentuin, weet ik inmiddels. Dit sobere groene gebied (met haast alleen de kleuren van de bladeren, de hortensia's en rododendrons) geeft een enorme rust en sluit aan bij de omgeving.
In de vijver badderen werkelijk tientallen vogels zich en eekhoorntjes lopen over de takken van de hoge dennenbomen, vooral in de ochtend en vroege avond. We zien konijntjes (maar die blijven gelukkig wel achter het gaas wat we aan de achterkant hebben aangebracht). Heel af en toe zien we herten aan de rand en we hebben ook al eens bezoek van een vos gehad.
Reden genoeg om heel dankbaar te zijn en te genieten van alles wat je toch zo maar ziet gebeuren.
Dan kun je ook het ongeduld over je interieur weer even vergeten...ahum....
Hier nog eens een paar plaatjes van het uitzicht uit mijn kamer:
