Op zulke dagen lijkt het leven vanzelfsprekend, makkelijk, soepel en voorspoedig. Iedereen vergeet voor even de minder mooie dingen, de teleurstellingen, zorgen en/of wijkende gezondheid. Kortom: het was one of those days!
Op een gegeven moment deden we weer "een rondje". Dat is nogal in zwang bij onze vriendengroep. Een rondje met meningen, ideeën of verwachtingen over van alles en nog wat.
Nu ging het over wat we allemaal nog wilden doen voordat we 75 jaar waren.
Bij de meeste van ons is tot daar nog zo'n 15 of 10 jaar te gaan. Er zijn gepensioneerden, vutters maar ook werkenden in de groep. De meesten hadden wel één of meerdere dingen die ze nog wilden ervaren of doen. Daarnaast zeiden de meesten te hopen dat hun leven op de huidige manier zou mogen doorgaan. En natuurlijk dat wij (en de onzen) gezond mogen blijven.
Het was heel leuk te horen wat iedereen nog graag verwezenlijkt zou willen zien. Veel reizen, was een veelgehoorde wens: naar India, New York of Marokko, het bezoeken van een bepaalde plek met een herinnering, mooi vrijwilligerswerk...en een enkele pikante wens was er natuurlijk ook:-)
Mijn wens was dat ons leven mag blijven zoals het is, gelukkig en gezond. Daarnaast zou ik nog een boek willen schrijven, al is dat wel ambitieus. Hoeft geen boek te zijn dat professioneel wordt uitgegeven, mag ook in eigen beheer. Ik schrijf al geruime tijd korte verhalen en een compleet boek lijkt me een uitdaging.
En ja: we beseffen allemaal dat je wensen niet te lang moet uitstellen, zeker op onze leeftijd:-).
De dagen na de brunch ben ik dus een aantal ideeën gaan uitwerken. Heb veel speurwerk verricht om bepaalde feiten te checken, en een voorlopige verhaallijn uitgezet. Van daaruit ga ik nu heel voorzichtig de eerste schreden zetten op het pad naar een boek! Ik weet wel dat Jan en alleman tegenwoordig wil schrijven en dat dat echt niet altijd mooie producten oplevert, maar wat heb ik te verliezen? Schaar ik me hoogstens in de grote groep "would-be" hobbyschrijvers.
Mijn I-pad gaat in de vakantie mee, zodat ik ook in Frankrijk verder kan. Want nu het kriebelt, kan ik er moeilijk mee stoppen.
Of ik het kan weet ik niet, maar ik gá ervoor!
