Zachtjes lopen we de trap op en kijken in openstaande slaapkamers. Ja, daar verderop onder een mooie scheerwollen deken ligt een broos, tenger figuurtje.Zodra ze ons hoort tilt ze haar kale, kleine hoofd op en kijken we in de glanzende ogen van onze vriendin. Glanzend omdat morfine haar pijn beheersbaar houdt.
Vreemd genoeg klinkt haar stem even krachtig als anders en ze vertelt dat ze blij is ons weer te zien. Eén voor één omhelzen we haar en houden onze nog maar 44 kilo wegende vriendin in de armen. We knuffelen even maar zien dat zelfs dit haar vermoeit.
Als ze weer ligt, de meegebrachte bloemen door haar dochter in grote vazen zijn gezet en wij plaats hebben genomen rondom haar op het grote bed vertelt ze dat ze ons bij de crematie graag “ziet” in onze mooiste rood/paarse chapterkleding. Zij zal voor bubbels en glazen zorgen. Willen wij dan op haar ruwhouten kist een toost uitbrengen en ons clublied zingen?
Natuurlijk doen we dat, al zal het bizar zijn ons vrolijke lied te zingen in die verdrietige omstandigheden. We praten nog even over het feit dat we elkaar allemaal pas vijf jaar kennen en dat er al vanaf het begin een warme vriendschap ontstond.
Haar 49-jarige dochter gaat het stokje overnemen wat betreft de Red Hat Society. Wetend dat haar moeder zoveel plezier gehad heeft van en bij ons chapter meldt ze zich aan bij één van de chapters in haar eigen woonplaats. Ze neemt haar moeders rode hoeden en paarse kleding mee. Ik erf de zelfgemaakte paarse feesthoed. Ontroerd pas ik hem. De hoed stond oneindig veel beter op C. haar eigen kleine hoofd maar ik zal hem desondanks met veel liefde dragen.
We nemen afscheid in de wetenschap dat we haar waarschijnlijk niet meer zien.
Deze kleine, eerlijke, zelfbewuste en creatieve vrouw zal geen deel meer uitmaken van ons chapter. Het doet pijn daaraan te moeten denken. Ze was er vanaf het begin en is een dierbare vriendin geworden.
Die nacht doe ik geen oog dicht en denk aan dat kleine figuurtje onder de dekens. Wetend dat haar leven binnenkort over zal zijn.
Ik peins me suf om een manier te bedenken waarop we haar blijvend in herinnering kunnen houden. Verschillende opties gaan door mijn hoofd en de mooiste schrijf ik alvast in mijn memoboekje dat naast mijn bed ligt.
Deze week vieren we ons Jaarfeest. Wat anders en wat wrang zal dat zijn zonder C.
Kleine kanjer: we houden van je!
