Het was in juni in de tuinHet was in juni in de tuin
Het was ons uur en onze dag
En onze ogen keken met zoveel liefde
naar de dingen
dat het leek alsof de rozen
zich zacht openden, ons bekeken
en beminden
De hemel was zuiverder dan ooit
De insecten en de vogels
vlogen door het goud en de vreugde
van een lucht die frêle was als zijde
En de schoonheid van onze kussen
verrukte het licht en de vogels
Noem het een geluk dat plots azuur werd
en de hele hemel nodig had om te stralen
Het hele leven kroop door zachte spleten
in ons wezen om het te doen groeien
En het waren maar aanroepingen
zotte vervoering, beden en wensen
En het plotse verlangen goden te herscheppen
om te kunnen geloven
Emile Verhaeren
