Gisteren gaf het Amsterdam Sinfonietta het Nieuwjaarsconcert in de serie Breder dan Klassiek in het Concertgebouw in Amsterdam. Zoals gebruikelijk in deze serie treedt er een artiest op die een verrassende combinatie vormt met het orkest.
Dit jaar is het Christina Branco, de Portugese fadozangeres.
Wij gingen gisteren met ons complete gezin naar Amsterdam om dit concert bij te wonen.
Altijd weer heerlijk om in dat gebouw te mogen zitten en omringd te zijn door prachtige architectuur, mooie muziek en enthousiaste mensen. En enthousiast wás iedereen want het bleek een prachtig en verrassend concert.
Christina Branco vertolkte gisteren op weergaloze wijze liederen uit haar standaardrepertoire.
Liederen als bijvoorbeeld Trago um Fado en Redondo voculabo, en veel andere.
Kenmerkend voor de stijl van Chistina Branco is haar lichte en warme stem, in tegenstelling tot wat je vaak hoort bij fadozangers. Ook haar repertoire is nogal afwijkend. Ze zingt naast fado ook veel themasongs en volksliedjes waarbij ze heel zorgvuldig de teksten uitkiest. Ze nam bijvoorbeeld ooit een CD met gezongen teksten van Slauerhoff op.
Gisteravond bracht ze naast haar fadoliederen o.a. “Ne me quitte pas” van Brel, “Knocking on Heavens Door” van Bob Dylan, “Halleluia” van Leonard Cohen en zo nog meer.
Het succes van deze concertreeks is dan ook echt niet voor niets.
Het Amsterdam Sinfonietta speelde op het hoogste niveau en volgde Branco perfect. Het plezier in deze samenwerking was voor iedereen duidelijk te zien: Christina Branco raakte meermalen diep ontroerd evenals sommige toeschouwers:-).
Ik heb buitengewoon genoten. Het was daarbij ook fijn om ervan te kunnen genieten samen met degenen die me het allerliefst zijn.
De nieuwjaarstournee was eerder al in Groningen, Leiden en Rotterdam.
Er zijn nog twee uitvoeringen: donderdag 13 januari in Muziekgebouw Frits Philips in Eindhoven. En op zaterdag 15 januari in de Concertzaal in Tilburg.
Mocht je gelegenheid hebben en er zijn nog kaarten beschikbaar, dan zou ík zeggen:
DOEN!!
