Ik las van de week ergens een blog dat ging over tijd die zo enorm snel gaat.Nu, dat is iets wat ik ook heel vaak constateer, de laatste tijd.
Het lijkt wel of, sinds ik ben gestopt met werken, de tijd dubbel zo snel gaat.
Ik weet nog dat mijn moeder dit vroeger ook altijd zei en dat ik dan geïrriteerd dacht: hoezo snel? Tijd is tijd en gaat overal en altijd even snel!
Maar ik had toen nog geen idee van "gevoelstijd". Zoals in de betekenis van "gevoelstemperatuur". Het lijkt alsof de dagen óm vliegen tegenwoordig.
Af en toe krijg ik het er een beetje benauwd van...af en toe maar hè! Alleen als ik er aan denk hoeveel tijd er al “op” is!
En ik vraag me ook af: heb ik alles gedaan in die tijd? Alles wat ik wilde? Is mijn "to-do-in-life" lijst afgewerkt?
Nee, ik denk het niet. Want lijsten veranderen, net als mensen.
Toen ik 20, 30, 40 jaar was, waren mijn wensen anders dan nu. Er kwamen in de loop der tijd wensen op de lijst bij en er gingen er ook weer af.
Omdat mijn kijk op het leven veranderde, omdat omstandigheden veranderden, omdat iets soms niet haalbaar was, omdat inzichten veranderden.
Maar natuurlijk bleven sommige wensen staan. Die moeten nog vervuld worden.
Of niet, en dan is het ook goed.
Mijn wensenlijstje is op dit moment in mijn leven heel anders van inhoud dan pakweg 20 jaar geleden. En dat moet ook zo zijn, denk ik.
Ik wil volop in het leven staan en zorgen dat de tijd me niet inhaalt. Maar waar eerder ambitie en zoeken naar voortgang mijn levenslijstje domineerden zijn nu de wensen meer gericht op bezinning en genieten van alles.
Wat in elk geval nooit zal veranderen in mijn levenslijst is de wens dat ik ertoe dóe.
Juist dat gevoel vasthouden bij het ouder worden zal een van de opgaven zijn om aan te werken.
Hoe snel de tijd ook gaat…
