op weg naar...

Ik zag een poos geleden een lijst met doelen die mensen zich gedurende de reis door het leven stellen. Voor de meesten zijn dat: goede cijfers halen. Een gedegen opleiding volgen. Een fijne baan vinden. Een goede indruk maken. Er goed uitzien. Een fijn sociaal leven leiden. Een leuke partner vinden. Een goed salaris verdienen. Promotie maken. Erkenning krijgen. Trouwen. Geld sparen. Een huis kopen. Zwanger worden. Gezonde, slimme kinderen opvoeden. Hopen dat ze het geluk hebben om:...(daar begint het van voren af aan: vul maar in: goede cijfers, goede opleiding, goede baan, goede partner, fijn huis, zwanger) Et cetera, et cetera.
Ik word al moe van het opschrijven alleen:-)
En als we geluk hebben (want niet iedereen krijgt de kans) zijn we van dag tot week, van week tot maand, van maand tot jaar op weg naar de uiteindelijke verwezenlijking van dit alles. De één bewuster dan de ander, maar toch op pad naar vervulling van welke doelen dan ook.
En als dan die doelen in je leven min of meer zijn bereikt, vraag je je wel eens af hoé je op dit punt bent terecht gekomen. Was het een bewuste keuze of was het toeval?
Ik hoor mensen wel eens zeggen dat ze willen dat ze bepaalde gedeelten van hun leven over konden doen met de wijsheid die ze in de loop der jaren hebben verzameld.
Ik kan me daar wel wat bij voorstellen. Ik heb geluk gehad, het leven is goed voor me; veel van mijn doelen heb ik kunnen verwezenlijken. Maar soms zou je willen dat je, net zoals in de film, nog eens bepaalde delen van het leven kon overdoen. Hoewel het eindresultaat wellicht niet anders zou zijn, zou je de kleine weerhaakjes kunnen verwijderen die hardnekkig blijven zitten en waar je van tijd tot tijd tóch last van hebt.