Ergens las ik (ik weet echt niet meer waar, sorry… de leeftijd!) het onderstaande verhaal dat Kurt Vonnegut, Amerikaanse schrijver van verschillende bestsellers (b.v. Slaughterhouse Five en Slapstick) vertelde over zijn oom:“Mijn oom Alex Vonnegut, mijn vaders jongste broer, die aan Harvard had gestudeerd en heel belezen en wijs was, was humanist net als de rest van de familie. Wat oom Alex bijzonder vervelend vond aan mensen was dat ze het zo zelden doorhadden wanneer ze gelukkig waren.
Zelf deed hij zijn best telkens wanneer de tijden goed waren dat ook te benoemen.
Zaten we ‘s zomers limonade te drinken in de schaduw van een appelboom, dan onderbrak oom Alex geregeld het gesprek door te zeggen: “Als dit niet fijn is, wat dan wel?”
Een grappig verhaal dat, wat mij betreft, een diepe kern van waarheid bevat.
Al die vanzelfsprekende, gewone dingen ervaren we meestal niet meer als “fijn”.
En natuurlijk kun je niet om de haverklap roepen dat alles zo “fijn” is. Dat zou erg onwaarschijnlijk klinken voor onze omgeving.
Maar een beetje meer “mindfulness” (om maar eens een populaire term te gebruiken) op dit gebied maakt het leven beslist een stuk aangenamer.
Toen ik over het verhaal nadacht realiseerde ik me dat het bij mijzelf twee kanten op werkt:
- in tijden van misère helpt het me een aantal punten te benoemen die wél goed zijn, fijn zijn, gelukt zijn.
- in tijden van geluk en voorspoed doet het me goed het ook bewust te beleven en inderdaad: dankbaarheid hardop te benoemen.
En dat is minder makkelijk dan ik het zo schrijf, hoor: het proberen om in een vervelende situatie toch de positieve kant te zien, of om te leren van slechte ervaringen, of om de humor van sommige situaties te ontdekken. Laat staan om steeds bewust de goede dingen in je leven te benoemen.
Het gaat me allemaal niet vanzelf af. Er zijn nog genoeg situaties die me behoorlijk van slag kunnen brengen.
Maar door te proberen gefocust te blijven op het positieve lukt het me wel steeds beter!
Wellicht hebben mijn bloglezers ook iets aan deze overgeleverde wijsheid van oom Alex.
(Hoewel Vonnegut zelf natuurlijk niet bepaald het zonnetje in huis was want hij leed, ondanks zijn succes, aan behoorlijke depressies; hij ondernam zelfs een zelfmoordpoging. Maar dit terzijde!)
