anyone who keeps the ability to see beauty never grows old - Franz Kafka



woensdag 20 juni 2012

jezelf zijn...

Ik vind het grappig om kreten op diverse blogs te lezen (ze schijnen de laatste tijd erg ín te zijn) zoals: "Wees jezelf, een ander is er niet", "Wees gewoon jezelf",  "Je moet overal en altijd jezelf zijn", "In alles jezelf zijn", etc. Het zet me ook aan het denken.
Want weten we eigenlijk wel wat "jezelf zijn" betekent? Het is toch best een veelomvattend begrip.
Altijd jezelf zijn is een zwaar karwei. Misschien vind je dat ik onzin uitkraam dus laat ik proberen uit te leggen waarom ik dat vind.
Ons gedrag is de weergave van ons innerlijke "zelf", toch?  Maar is ons gedrag dan ook in alle situaties gelijk?  Ik denk dat de meesten van ons in verschillende situaties verschillende kanten van onszelf laten zien. In een groep vreemden gedragen we ons anders dan bij vrienden, bij je familie anders dan tussen collega's, bij je vriendin anders dan bij je baas. Als je moe bent reageer je anders dan wanneer je uitgerust en fit bent, en als je gespannen bent laat je andere kanten van jezelf zien dan in je vakantie. En al dat gedrag zegt iets over ons. Zelfs als we zeggen dat we alleen onszelf zijn in een bepaalde situatie (in een veilige omgeving bv.) zegt dat uiteindelijk ook iets over ons.
Een ander punt is dat we allemaal door onze omgeving worden beïnvloed, in goede of in negatieve zin. En dat geldt voor iedereen, of we dat nu toegeven of niet.
Het is moeilijk uit te maken of bepaald gedrag vanuit jezelf komt of dat je dat hebt "opgepikt". Want in de loop der tijd is dit gedrag bij ons gaan horen en zien we dat als "onszelf zijn".
Overigens is je niet altijd op dezelfde wijze gedragen soms verstandiger in het sociale verkeer. Het is verstandiger maar ook socialer je aan te passen aan je omgeving. Tegen je verdrietige buurvrouw gedraag je je anders dan tegen de vervelende supermarktmedewerker, om maar eens wat te noemen. Je bent niet ineens onecht als je rekening houdt met de situatie van dat ogenblik.
Je wordt pas onecht als je je eigen waarden vergeet. Want die moeten als het ware je kompas zijn. En het is trouwens ook nog best lastig om te weten wat dan die eigen waarden zijn. Ja natuurlijk: de waarden die we allemaal pretenderen te hebben als: naastenliefde, eerlijkheid, betrouwbaarheid, etc., liggen voor de hand. Maar wat nog meer dan?  Wat maakt de ene mens nu authentieker dan de andere?  Ik zou daar geen simpel antwoord op kunnen geven.
Het leven geeft en neemt; en dat vraagt een voortdurende aanpassing aan de situatie van dat moment.

Hoe denken jullie hierover? Vind je dat je altijd en overal jezelf bent? En wat is voor jou de definitie van jezelf zijn?