Bali: Pemuteran en Lovina...

Op weg naar Bali!
Onze chauffeur brengt ons naar het eerste hotel in Bali. Het is vandaag de eerste dag van de Ramadan. Hij vast vanzelfsprekend als moslim. Ook de vrienden die met ons reizen houden Ramadan. Dat betekent dus midden in de nacht eten, voor zonsopgang. En pas na zonsondergang weer. Gelukkig is het in Indonesie al om zes uur donker. Hubbie en ik houden ons aan de bekende eettijden. Gelukkig, zou ik zeggen, want midden in de nacht eruit om te eten... ik weet niet, hoor!
Het is een lange rit naar de oversteekplaats. Dat is een klein plaatsje nabij Banyuwangi. De rit verloopt voorspoedig, de wegen zijn op dit traject over het algemeen goed, in tegenstelling tot veel wegen in Java. De oversteek duurt 25 minuten. Heerlijk, de zeewind en het zonnetje tegelijk op je gezicht!
Aangekomen in Bali is onze eerste overnachting een home-stay in Pemuteran. Hier neemt de chauffeur afscheid van ons, vanaf nu gaan we zelf verder met een gehuurde auto. Op Bali is dit minder een probleem dan op Java. We zullen hem best missen, zo'n aardige man en excellente chauffeur. In de ochtend wordt de gehuurde auto gebracht en even later zijn we onderweg naar Lovina.
Het landschap in Bali is echt anders dan in Java. Minder bos, minder hoge bomen. Meer lagere begroeingen en meer kleuren van bloemen. En overal, maar dan ook overal tempels. Waar de bevolking van Java voor het grootste gedeelte moslim is, ligt dat in Bali anders. Hier is 85 procent van de bevolking Hindoe. Voor elk huis zie je dus Hindoebeeldjes waar bij geofferd wordt. Een Hindoe moet 5 maal per dag aan de goden van de boven en/of onderwereld offeren. Je ziet dus overal kleine bakjes gemaakt van banaan- of palmblad, gevuld met kleine stukjes fruit, bloemetjes, rijstkorrels, etc. voor de huizen en tempels staan. We komen veel tempelgebouwen tegen die beter onderhouden lijken dan de huisjes er omheen.
Ons hotel in Lovina blijkt overboekt. We worden naar een dichtbij gelegen hotel gebracht, met teruggave van een deel van de kosten. Stiekum zijn we hier blij mee, want het oorspronkelijk geboekte hotel bleek erg druk te zijn. Nu zitten we in de middag heerlijk ontspannen aan een rustig zwembad, met een boek of tja... in mijn geval een I-pad:-). Fijn even uitrusten, een paar baantjes zwemmen.
In de avond eten we bij een restaurantje dichtbij de kust. De bestelde tonijn is anders dan in Nederland. Hier is het een zachte, lichte vis. Maar hij smaakt uitstekend.
De volgende dag gaan we op pad om de omgeving te verkennen. Onze vrienden waren hier twee jaar geleden ook en we rijden een prachtige route, weg van al te veel toeristisch vermaak. Want dat is wel een verschil. Terwijl we in Java meestal nogal opzien baarden en de mensen duidelijk niet al te veel westerlingen hadden gezien, is het hier juist andersom. Bali is prachtig, maar er zijn best veel toeristen. Heel veel Nederlanders ook. Maar daar hebben we nu, op deze route, niet zoveel last van. We rijden naar de waterval bij het Bratanmeer. Mooi, maar we hebben dan nog geen idee van wat we nog te zien krijgen. De weg slingert zich rond het meer. Onderweg zien we in de bermen kleine aapjes zitten. Het zijn er heel veel naar later blijkt. Soms met jonkies en allemaal even vertederend. Na een koffiestop op een adembenemend punt (voor ons koffie, voor onze vrienden ivm Ramadan dus niks).
A. en H. ontmoetten hier in de buurt twee jaar geleden de beheerder van een heel mooie tuin en we gaan hem nog eens opzoeken. Aangekomen bij de tuin herinnert hij zich onze vrienden nog goed en we worden rondgeleid in de tuin. Tuin is hier geen goed woord. Het is een oppervlakte van zo'n drie hectare met hoogteverschillen van honderden meters. Hij leidt ons naar een waterval zoals we maar zelden hebben gezien! Het is zeker een verval van 60 meter! Het zijn er eigenlijk twee en het is werkelijk adembenemend. De tuin is beplant met honderden soorten bloeiende planten, struiken en bomen in alle mogelijk kleuren. Ook zijn er mangobomen, banaanbomen, sinasappelbomen, avocadobomen, koffiestruiken, kruidnagelbomen, nootmuskaatbomen, cacaobomen en Joost weet wat nog meer. We lopen trappen en paden op en af en filmen en fotograferen er wat af. Ik weet niet waar ik moet kijken want de tuin is echt... adembenemend. En ja... ik weet dat ik in herhaling val, maar ik kan het echt niet anders uitdrukken. De tuin is van iemand uit Singapore die er maar een of twee keer per jaar komt. We klauteren wat af en voelen onze beenspieren goed! Na een uitgebreide bezichtiging nemen we afscheid.
We vervolgen de prachtige weg en zoeken alvast een restaurantje aan zee waar we vanavond kunnen eten.
In het hotel zegt Hubbie dat hij een massage besteld heeft en even later komen twee Balinese dames aankloppen. Het blijken twee zussen te zijn en ze hebben vaardige, stevige handen. En tjee... wat voelt dat goed. De dames vertellen nog wat over hun leven op Bali, en dat dat geen hemel op aarde is (zoals sommige toeristen schijnen te denken) wil ik graag geloven. Alleen de rijst is goedkoop op Bali, zeggen de dames. Ja, dan voel je je toch vaak wel heel erg bevoorrecht als westerling. Wij kunnen 's avonds weer fijn ergens gaan eten, maar de dames wacht nog heel wat werk en een hongerige familie!
Na het eten in het uitgezochte restaurant, wat overigens ook weer heerlijk is, drinken we bij terugkomst nog even koffie met de eigenaresse van ons hotel. Ze is een Australische van 60 jaar, met een bewonderenswaardige instelling. Ze is van oorsprong lerares en heeft een globetrottende familie. We hebben een interessant gesprek over het leven op Bali en dat ze houdt van het eiland en zijn bewoners is ons wel duidelijk.  Wat is het toch leuk om over al die verschillende levensstijlen te horen en dit soort ontmoetingen te hebben!
Morgen weer inpakken (eigenlijk pakken we de koffer helemaal niet uit, maar herschikken we het allemaal een beetje) om door te gaan naar Ubud.
Wordt vervolgd.

Malang....

Na een prachtige rit door de bergen komen we in Malang.
Ons hotel hier is een typisch Indonesisch hotel, met een Balinese uitstraling. De muziek die overal op de achtergrond klinkt geeft ons na twee dagen de kriebels. Mooie Balinese muziek, daar niet van. Maar wel steeds hetzelfde.
Bij het eten op het buitenterras zien we ineens een grote rat over een richel lopen. Onze vrienden horen 's nachts veel gerommel boven hun hoofd en vermoeden dat diezelfde rat aan het slaapwandelen is. Ha, ha.. wij sliepen rustig door, niks gehoord!
In de ochtend doen we het rustig aan, want het is best pittig, zo'n trektocht! We hebben meestal weinig tijd voor relaxen want we willen zoveel mogelijk zien. Maar even een uurtje aan het zwembad met een boekje is heerlijk. Zelfs al is het weer bepaald Nederlands te noemen!
Malang blijkt een charmante stad. Hoewel net als andere Indonesische steden erg druk, heeft het toch net dat speciale sfeertje van een oud-koloniale stad. Veel mooie gebouwen en brede lanen, een stadspark met een vijver met werkelijk honderden waterlelies.
We beginnen onze stadsverkenning in Toko Oen. Hier troffen de Nederlanders elkaar vroeger na de kerk, die er dichtbij staat. En hoewel het cafe het niet kan halen bij het koloniale cafe Batavia in Jakarta is het wel voor te stellen hoe het er destijds aan toe moet zijn gegaan. We wandelen door het stadje, langs de mooi verzorgde straten en langs de koloniale panden die hier nog volop aanwezig zijn. In de avond worden er nog wat hotels geboekt in Bali, waar we over een paar dagen naar toe gaan.
De volgende dag gaan we naar Pasuruan. Dit stadje is geen doel maar alleen een overnachting. We konden niet verderop een geschikt hotel vinden, dus na deze overnachting moeten we nog een enorm eind naar de volgende stop in Bali.
Maar vandaag kunnen we dus onderweg nog het een en ander bezoeken. We besluiten de Bromo te gaan zien, een nog steeds werkende vulkaan. Java bezit meerdere vulkanen. De Bromo is moeilijk te bereiken. De weg er naar toe moet onze chauffeur grijze haren hebben bezorgd want het wegdek is heel, heel slecht. Halverwege kunnen we niet verder en gaan met een gehuurde Jeep met chauffeur verder. Het wegdek is hier eigenlijk bijna compleet verdwenen en er zijn alleen gaten en kuilen als weg. Wel een enorme belevenis en we halen herinneringen op aan een tocht door Marokko die we jaren geleden maakten en waar we ook met Jeeps de woestijn in zijn geweest. Als we uit moeten stappen komen er veel jonge mannen met paarden op ons afgelopen en als we naar de vulkaan kijken weten we ook waarom. Het is een behoorlijke lange weg omhoog, dwars door los zwart lavazand, gevolgd door een trap van 250 treden! Ik besluit maar om mijn afkeer van paardenlijven te negeren en stijg op een paard met een donkerbruine, gelooid uitziende begeleider. Hij brengt mij tot aan de trap en na die hijgend en puffend te zijn opgeklommen, komen we aan de kratermond. We kopen een bosje bloemen om als offerande in de vulkaan te gooien en filmen en fotograferen er lustig op los. Prachtig landschap rondom die vulkaan, erg indrukwekkend.
De bewoners van deze streek zien er heel anders uit dan de Javanen die we tot nog toe hebben gezien. Dit zijn Tenggezen, een volk dat leeft op een steile hoogte. Ze hebben hier op bewonderenswaardige manier terrassen aangelegd waarop ze fruit en groenten verbouwen. Ze zijn heel arm en moeten van alles en nog wat doen om aan geld te komen.
Als we, stoffig en vuil van het stuivende lavazand, weer in de auto stappen gaan we op weg naar ons overnachtingsadres. We zien onderweg veel industrie, maar ook tabaksplantages en rijstvelden. Wat me ook treft zijn de koeien die je hier ziet. Ze staan meestal vastgebonden aan een uiterst kort touwtje, en zien er triest en mager uit. Marianne Timmer: hier is werk aan de winkel!!
Aangekomen in ons hotel en na een lekkere douche en wat mailcheck-gedoe, gaan we nog even het stadje in om een restaurantje te vinden. Het blijkt lastig als je niet in de stalletjes onderweg wilt eten, maar ook niet in grote superrestaurantketens. We vinden ergens een geschikt restaurantje, goed eten maar luide muziek van een loeigrote tv.
Vroeg naar bed dit keer want weer een behoorlijke reis voor de boeg. Maar als alles goed gaat zijn we morgen in Bali!
Wordt vervolgd.