Malang....

Na een prachtige rit door de bergen komen we in Malang.
Ons hotel hier is een typisch Indonesisch hotel, met een Balinese uitstraling. De muziek die overal op de achtergrond klinkt geeft ons na twee dagen de kriebels. Mooie Balinese muziek, daar niet van. Maar wel steeds hetzelfde.
Bij het eten op het buitenterras zien we ineens een grote rat over een richel lopen. Onze vrienden horen 's nachts veel gerommel boven hun hoofd en vermoeden dat diezelfde rat aan het slaapwandelen is. Ha, ha.. wij sliepen rustig door, niks gehoord!
In de ochtend doen we het rustig aan, want het is best pittig, zo'n trektocht! We hebben meestal weinig tijd voor relaxen want we willen zoveel mogelijk zien. Maar even een uurtje aan het zwembad met een boekje is heerlijk. Zelfs al is het weer bepaald Nederlands te noemen!
Malang blijkt een charmante stad. Hoewel net als andere Indonesische steden erg druk, heeft het toch net dat speciale sfeertje van een oud-koloniale stad. Veel mooie gebouwen en brede lanen, een stadspark met een vijver met werkelijk honderden waterlelies.
We beginnen onze stadsverkenning in Toko Oen. Hier troffen de Nederlanders elkaar vroeger na de kerk, die er dichtbij staat. En hoewel het cafe het niet kan halen bij het koloniale cafe Batavia in Jakarta is het wel voor te stellen hoe het er destijds aan toe moet zijn gegaan. We wandelen door het stadje, langs de mooi verzorgde straten en langs de koloniale panden die hier nog volop aanwezig zijn. In de avond worden er nog wat hotels geboekt in Bali, waar we over een paar dagen naar toe gaan.
De volgende dag gaan we naar Pasuruan. Dit stadje is geen doel maar alleen een overnachting. We konden niet verderop een geschikt hotel vinden, dus na deze overnachting moeten we nog een enorm eind naar de volgende stop in Bali.
Maar vandaag kunnen we dus onderweg nog het een en ander bezoeken. We besluiten de Bromo te gaan zien, een nog steeds werkende vulkaan. Java bezit meerdere vulkanen. De Bromo is moeilijk te bereiken. De weg er naar toe moet onze chauffeur grijze haren hebben bezorgd want het wegdek is heel, heel slecht. Halverwege kunnen we niet verder en gaan met een gehuurde Jeep met chauffeur verder. Het wegdek is hier eigenlijk bijna compleet verdwenen en er zijn alleen gaten en kuilen als weg. Wel een enorme belevenis en we halen herinneringen op aan een tocht door Marokko die we jaren geleden maakten en waar we ook met Jeeps de woestijn in zijn geweest. Als we uit moeten stappen komen er veel jonge mannen met paarden op ons afgelopen en als we naar de vulkaan kijken weten we ook waarom. Het is een behoorlijke lange weg omhoog, dwars door los zwart lavazand, gevolgd door een trap van 250 treden! Ik besluit maar om mijn afkeer van paardenlijven te negeren en stijg op een paard met een donkerbruine, gelooid uitziende begeleider. Hij brengt mij tot aan de trap en na die hijgend en puffend te zijn opgeklommen, komen we aan de kratermond. We kopen een bosje bloemen om als offerande in de vulkaan te gooien en filmen en fotograferen er lustig op los. Prachtig landschap rondom die vulkaan, erg indrukwekkend.
De bewoners van deze streek zien er heel anders uit dan de Javanen die we tot nog toe hebben gezien. Dit zijn Tenggezen, een volk dat leeft op een steile hoogte. Ze hebben hier op bewonderenswaardige manier terrassen aangelegd waarop ze fruit en groenten verbouwen. Ze zijn heel arm en moeten van alles en nog wat doen om aan geld te komen.
Als we, stoffig en vuil van het stuivende lavazand, weer in de auto stappen gaan we op weg naar ons overnachtingsadres. We zien onderweg veel industrie, maar ook tabaksplantages en rijstvelden. Wat me ook treft zijn de koeien die je hier ziet. Ze staan meestal vastgebonden aan een uiterst kort touwtje, en zien er triest en mager uit. Marianne Timmer: hier is werk aan de winkel!!
Aangekomen in ons hotel en na een lekkere douche en wat mailcheck-gedoe, gaan we nog even het stadje in om een restaurantje te vinden. Het blijkt lastig als je niet in de stalletjes onderweg wilt eten, maar ook niet in grote superrestaurantketens. We vinden ergens een geschikt restaurantje, goed eten maar luide muziek van een loeigrote tv.
Vroeg naar bed dit keer want weer een behoorlijke reis voor de boeg. Maar als alles goed gaat zijn we morgen in Bali!
Wordt vervolgd.