Veel mensen die ooit de film The Magdalene Sisters hebben gezien, denken dat dit een verzonnen verhaal is. Nee … de film ging over waargebeurde geschiedenissen in de Magdalena-kloosters in Ierland. Daar ontfermden katholieke zusters van liefde zich over meisjes die een bedreiging vormden voor de maatschappelijke orde en het katholieke geloof. Om hun zonden weg te wassen mochten ze werken in de wasserijen. Zo brachten de “zondaressen” nog aardig wat geld in het laatje. De katholieke kerk deed de film in de ban wat tot gevolg had dat hij juist een groot succes werd.
En denk niet dat dit uit een ver verleden stamt! Het laatste klooster werd pas in 1996 gesloten!
Nonnen en naastenliefde! Ook ik zat ooit op een instituut dat werd geleid door nonnen. De meest gevreesde leraressen waren inderdaad die nonnen. Vaak waren ze harteloos, gemeen en in sommige gevallen zelfs wreed. Natuurlijk niet elke non maar de meerderheid was (denk ik nu) zwaar gefrustreerd en vierde dat bot op ons: jonge meisjes die gevormd moesten worden naar het ideale model van vrome, kuise en ijverige vrouw. In een periode (jaren 60 en 70) waarin veranderende opvattingen over persoonlijke vrijheid en ontplooiing steeds belangrijker werden was dat natuurlijk vechten tegen de bierkaai.
Nog kan ik met terugwerkende kracht boos worden over de vernederingen en pesterijen die destijds dagelijkse kost waren en waarvan we de impact pas veel later ondervonden.
Wat ik eraan overgehouden heb is een diepgewortelde aversie tegen instellingen zoals kostscholen, internaten en dergelijke, net als tegen het instituut Kerk.
En vroom, kuis en ijverig ben ik nooit geworden...gelukkig!!
