Vanuit mijn werkkamer heb ik een mooi uitzicht over de achtertuin.Er is momenteel heel veel leven in deze tuin. En daar heb ik ook heel veel plezier in.
Buiten alles wat uitbot en bloeit zijn het vooral de dieren die het zo leuk maken. Gisteren, juist toen ik ging zitten om een “stukje” te schrijven, vloog er laag over het dak een eendenpaar de vijver in. Zo’n idioot, maar heerlijk gezicht: twee eenden in deze bosvijver!
Ik herinner me dat ze ook verleden jaar een paar dagen in deze vijver hebben gelogeerd, tenminste: ik denk dat het dezelfde eenden waren! Op een dag waren ze ineens weer verdwenen. Zouden ze onze vijver als een soort midweekarrangement beschouwen?
Verder is ook alles in de tuin prachtig om te zien… de insecten boven de vijver waar de bladeren van de waterlelie zich al stevig aan het ontwikkelen zijn, allerlei insecten in struiken en bomen, de eekhoorns en konijnen en de vogels…vooral de vogels.
En hoewel ik soms baal van alle flodders die ze op de ruiten, terrasstoelen en –tafels en de terrassen zelf achterlaten, is het wel leuk ze van dichtbij te kunnen bekijken. Zo nu en dan neem ik daar de tijd voor. Met behulp van mijn vogelboek en een kijkertje ga ik ze zo langzamerhand een beetje herkennen.
Er zijn o.a. verschillende soorten mezen, mussen, roodborstjes, merels, boomklevertjes en de onvermijdelijke vlaamse gaaien. Er zit zelfs wel eens een reiger in een boom: idioot gezicht zo’n grote vogel op een wiebelende tak.
Verleden week toen ik me, moe van een vervelende autorit plus een tergend langzame wandeling met Bruun, heerlijk in een luie stoel wilde laten zakken, zag ik van veraf een libelle(tje) boven het water. Het leek me wel heel vroeg maar hij (of zij, dat zag ik niet zo snel) had het wel naar de zin, zo te zien.
Bruun, de hond, vindt het allemaal minder gezellig. Hij staat vaak voor de glazen terrasdeuren te blaffen naar al dat gefladder in de tuin. Ik durf hem vaak niet eens los te laten; met zijn Jack Russell jachtinstinct jaagt hij alle dieren op.
Maarre.. denkt nu menigeen.. vogeltjes kijken?
Was dat niet iets voor oude mensen?
Ja, dat dacht ik eigenlijk ook altijd. Grappig toch dat je klaarblijkelijk ook vanzelf “oude-mensen-hobbies” krijgt en ze nog leuk vindt ook!
Zo ontdek je ook nog kanten aan jezelf die niet echt voor de hand liggen (maar ik heb nog geen onbedwingbare neiging tot theezakjeskaarten maken of zo, hoor!)
Nee, naast al deze pais en vree in de tuin is er genoeg opwinding en drukte in dit 50+ leven, hoor. Soms meer dan me lief is! Juist daarom vind ik het thuiskomen in dit huis en deze tuin zo heerlijk!
