steentje voor steentje...

Nét begonnen aan het mozaieken van een tuintafeltje.
Ik heb er een hele dag aan gewerkt bij een vriendin die hier workshops in geeft.
Na afloop van die dag was er nog maar een heel klein gedeelte gedaan. Want het vréét tijd. Ik moet dus nog heel wat dagen terug om het af te maken maar dat vind ik totaal geen bezwaar. Want mensen, wat is dat verslavend! Ik vond het jammer dat aan het eind van de dag de afsluitende borrel tevoorschijn werd gehaald en geloof me: dat gebeurt me niet vaak!:-)
De daarop volgende nacht was ik er gewoon een beetje onrustig van: ik wilde dóórgaan. Maar omdat ik niet veel eerder gelegenheid heb dan aankomende zaterdag moet ik toch nog even wachten.
Ik houd jullie op de hoogte. Hierboven het maagdelijke tafeltje en hieronder het resultaat van één dag noeste arbeid!

inlezen...

In een grote instelling voor blinden en slechtzienden in een dorp in de buurt, zit ook de inspreekdienst voor de provincie. Vandaag ben ik daar begonnen als inlezer van kranten, tijdschriften, documenten, post, etc. voor abonnee's.
Nou, dat viel nog niet eens mee. Het inspreken op zich zelf gaat nog wel, hoewel ik me toch wel eens verspreek of haper. Gelukkig kan dat simpel "geknipt" worden.
Mijn stem klinkt als de stem van een vreemde in mijn oren en dat is ook wennen, hoor.
Maar wat ik het meest ingewikkeld vind is de apparatuur.
Er zijn honderd-en-één dingen waar je aan moet denken en een goede werkbeschrijving is er, uiteraard, niet:-)
Daarna moet nog alles correct op CD's gebrand worden en volgens een bepaalde methode verzonden.
Maar het zal wel wennen en ik word goed ingewerkt, heb ik het gevoel.
Ik vind het fijn dat andere mensen wat aan mijn inspanning hebben en dat ik bepaalde dingen wat gemakkelijker voor ze kan maken.
Dus ik hoop dat de onwennigheid gauw slijt en ik hierin net zo bedreven raak als de andere vrijwilliger.