Ongelofelijk maar waar, in heel Jakarta konden we geen auto zonder chauffeur vinden!
We wilden per auto onze tocht vervolgen naar Bogor. Nadat we twee dagen probeerden firma's te vinden voor verhuur, hebben we het maar opgegeven en zijn met de bus gegaan.
Vanaf vliegveld Soekarno-Hatta de bus naar Bogor: een rit van 70 kilometer. We deden er ruim drie uur over.
Om uit Jakarta te komen was een crime. Onderweg nog veel, heel veel krotten van doek, stukken hout en karton. En afval, overal afval.
Bogor is het vroegere Buitenzorg, een zomerresidentie voor de Nederlandse koloniale bestuurders. Het ligt wat hoger en heeft daardoor een aangenaam klimaat. Het is jammer dat er weinig is overgebleven van die sfeer van vroeger. Tegenwoordig is Bogor bijna net zo druk, lawaaierig en vuil als Jakarta.
Ook hier weer dat gekkenverkeer. Je bent je leven niet zeker bij het oversteken.
De eerste avond aten we in een restaurant waar je zelf je ingredienten voor de soep en de Aziatische grillplaat kon uitzoeken. Het was verrukkelijk en heel vers.
De tweede dag stond voor een groot deel in het teken van onderhandelingen. Er moest toch ergens een auto te vinden zijn zonder chauffeur? Geen grote verhuurbedrijven hier maar persoonlijke onderhandelingen via via. Gelukkig is de vriend waarmee we reizen van huis uit gewend om te onderhandelen in andere culturen. Want dit zou niet aan ons besteed zijn; het kost namelijk heel veel tijd! Gelukkig konden we ons vermaken met een boekje in een zonnig hoekje;-)
We gaan in de middag naar de enorme botanische tuin, die destijds nog door het koloniale bestuur is opgericht. Heerlijk om even rust te vinden te midden van al dat verkeersgeweld.
Omdat er echt helemaal nergens een auto zonder chauffeur te vinden is kiezen we maar voor een auto met chauffeur. De jonge man die ons komt ophalen heeft een grote glimlach en lijkt een ervaren chauffeur te zijn. En dat is hard nodig want ook de binnendoor weg over de hoge Puncak Pass is een en al file. Het is echter wel een zeer fraaie rit, met prachtige vergezichten. Theeplantages zover je kunt zien. Heel veel kleine dorpjes met overal aaneengeschakelde stalletjes die van alles en nog wat verkopen. Groenten en fruit, waarvan we het meeste niet herkennen. En allerlei waren waarvan we ook geen idee hebben waarvoor het gebruikt zou kunnen worden. De chauffeur legt ons het een en ander uit.
Wat opvalt is dat iedereen, maar dan ook iedereen wel wat verhandelt. Grote bewondering hebben we voor de vindingrijkheid van de Indonesiers. Alles wordt hergebruikt of bewerkt. Armoede maakt creatief !
Het is een gekke ervaring dat men ons blijkbaar heel grappig vindt. Vaak willen ze met ons op de foto of dat we met hun kinderen op de foto gaan. Een jong meisje vindt Hubby een "superman". Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem te vertellen dat ze het enkel over zijn lengte had:-)
Bandung is ook een heel drukke stad. Maar gelukkig doet het wel veel rustiger aan dan de voorgaande steden. Ik vrees zo onderhand dat heel Java druk is. Moeten we het voor onze rust voornamelijk van Bali of Sumatra hebben.
Vanavond gaan we een verkenningstocht in en om Bandung plannen.
Wordt vervold.
Inshallah!
