Soms kan ik met enige weemoed denken aan de tijd dat ik dolenthousiast kon raken van gebeurtenissen, voorwerpen, mensen… Als kind was ik b.v. absoluut dol op verkleedpartijen. De goedgevulde kasten van moeder en twee grote zussen bevatten een schat aan petticoats, wijde rokken, hoge hakken, stola’s en bontjassen waar ik graag in rond paradeerde. Kijkend in de spiegel waande ik me Doris Day of de chique vrouw van de dorpsdrogist, afhankelijk van mijn outfit van dat moment. Ik kon me er uren mee bezig houden en vergat alles om me heen.
Verkleden doe ik me niet meer maar de liefde voor mooie kleding is gebleven. Toch voel ik me zelden zo vrolijk in kleding als toen tijdens die kinderlijke verkleedpartijen.
In mijn tienerjaren “ontdekte” ik literatuur. Plotsklaps las ik dag en nacht. Op het schoolplein, in de kleedkamer bij gymnastiek, bij een stiekem lampje onder mijn dekens. Was in gedachten alsmaar bezig met boeken; met de auteurs en hun leefwereld. In mijn tas zaten op zijn minst twee boeken die ik overal waar dat maar kon wilde lezen. In discussies met vrienden en vriendinnen kon het er fel aan toe gaan als we onze keuze verdedigden!
Nog steeds lees ik veel en graag. Discussiëren over literatuur doe ik af en toe nog maar meer op een beschouwende manier. Geen hoogoplopende discussies over Sagan of Kerouac meer!
Komend uit een gezin waar alles om me heen nieuw en schoon was, ontwikkelde ik een passie voor oude dingen. Oude huizen, oude meubels, oude gebruiksvoorwerpen en oude accessoires. Ik herinner me nog de enorme blijdschap over dat eerste antieke tegeltje. De passie voor huizen en/of voorwerpen met een geschiedenis is nooit overgegaan. Er zijn heel veel momenten van geluk geweest omdat we b.v. een prachtig oud huis kochten of een tafel die al heel veel eerdere eigenaren had gehad. En toch niet helemaal te vergelijken met dat eerste gevoel, die eerste ontdekking…
Jammer dat we die verwondering, dat aanstekelijke enthousiasme of die uitzinnige vreugde over iets niet ons hele leven kunnen vasthouden.
Ergens in dit blog schrijf ik over het boek “Flow” van Mihaly Csikszentmihalyi.
De auteur geeft je handvatten om volledige betrokkenheid te ervaren.
Flow is een piekervaring die je hebt als je iets doet of beleeft waar je echt gepassioneerd van bent. Wanneer dat het geval is ga je in een extra versnelling. Het is als magie. Tijd lijkt niet meer te bestaan en het voelt alsof je onoverwinnelijk bent.
Nu is het gevoel van flow niet iets wat ons dagelijks overkomt maar bijna iedereen heeft wel eens een flow ervaring gehad, al was met maar voor één keer. Het is duidelijk dat er een direct verband is met dingen die je plezier geven, je passie dus.
Eigenlijk zouden we ons veel meer op de passies in ons leven moeten focussen. Omdat flow een indicatie is dat we op de goede weg zijn met de kwaliteit van ons leven.
Ik wens iedereen een leven met meer flow!!
