Het beeld van een tors dat ik geruime tijd geleden hakte is door het natte klimaat van de laatste tijd behoorlijk aangetast. Nu stond hij ook midden in onze bostuin, in de drup van de hoge dennen- en sparrenbomen. Als voetstuk had hij een boomstronk die uit de tuin van een vriendin kwam. Pasgeleden heb ik hem van zijn boerenbossokkel bevrijd, die totaal verrot was, want dat gaat snel in een vochtige omgeving.
Ik heb hem een andere plek in de tuin gegeven en een eikenhouten sokkel gekocht. Hubbie heeft hem er weer opgehesen (want loodzwaar) en hij staat nu veel beter.
Uit de drup en aan het eind van het terraspad. En voor de werkkamer van Hubbie die er vanuit alle glazen wanden zicht op heeft.
Wel moet hij hier en daar nog een beetje bijgewerkt worden, want een aantal beschadigingen heeft hij door al het gezeul wel opgelopen.
Mijn twee dochters noemen deze tors overigens "De Pinda".
Het is duidelijk dat ze veel bewondering hebben voor het creatieve talent van hun moeder:-)
