anyone who keeps the ability to see beauty never grows old - Franz Kafka



maandag 30 januari 2012

A, B, C.....


Gezien bij Triltaal
(al even geleden).

Hier mijn versie:



Age: 61
Bed size: 180 x 210.
Chore I hate: strijken.
Drink: wijn, liefst rood maar ook wit, rosé, water, thee en koffie.
Essential to start my day: mijn glaasje versgeperste sap.
Favorite color: aarde- en natuurtinten.
Gold or silver: zilver en goud.
Height: 1.70 mtr.
Internet obsession: uhh…nou…ja,dus.
Job title: (was): secretaresse, bibliothecair medewerker.
Kids: twee dochters: Oudste (35 jaar) en Jongste (bijna 33 jaar).
Live: al bijna 38 jaar getrouwd.
Mom’s name: Nellie.
Nicknames: geen (voor zover ik weet dan).
Overnight hospital stays: ongeveer 30 (in mijn kindertijd).
Pet peeve: negatieve mensen.
Quote from a movie: "Mama always said life was like a box of chocolates. You never know what you're gonna get" uit Forrest Gump.
Righty or lefty: rechtshandig.
Siblings: twee oudere zussen.
Time I wake up: sinds ik niet meer werk 8.30 uur. In het weekend soms een uurtje later.
Underwear: ach, welke bloglezer is daar nu in geïnteresseerd?
Vegetables I dislike: lust alles, ligt eraan hoe het is klaargemaakt.
What makes me run late: etentjes (of eigenlijk vooral after-diner gesprekken).
X-rays I’ve had: 2x.
Yummy food I make: stoofschotels, visgerechten, salades, toetjes en gebak.
Zoo animal favorite: apen.

dinsdag 24 januari 2012

Schrijfuitdaging 3: "Verhaaltjes".





BOEKEN...
LEZEN...
LEREN...




Ik ben heel dankbaar dat ik geboren ben met een grote liefde voor lezen.
Dat ik daar mee geboren ben, moet haast wel. Ik kan me tenminste niet herinneren dat er in mijn jeugd bij ons thuis veel gelezen werd of dat ik gestimuleerd werd op dit gebied. Terugdenkend zie ik de kast in de “mooie kamer” die enkele boeken herbergde. Dat waren uitsluitend exemplaren met een fraai kaft, goud-op-snee. En de Bijbel natuurlijk. Ik denk dat die boeken er meer stonden voor de sier dan dat ze echt gelezen werden, de Bijbel uitgezonderd.
Van jongs-af-aan werd ik al geboeid door het geschreven woord. Ik zie mezelf als klein meisje alles lezen wat ik maar te pakken kon krijgen. Op school mocht ik vaak boekjes mee naar huis nemen en mijn buurmeisje was geabonneerd op een kinderblad.
Pas rond mijn twaalfde jaar werden mijn ouders lid van een boekenclub, waarschijnlijk omdat ze mijn gezeur hierover beu waren. Eén keer in de drie maanden mocht er dus een boek worden aangeschaft.
Toen ik, vele jaren later, in “Pride and Prejudice” van Jane Austen de onderstaande zinnen las, paste dat zo ontzettend bij mijn gevoel van vroeger dat ik die zinnen altijd bewaard heb:
“I declare after all
there is no enjoyment like reading!
How much sooner one
tires of any thing than of a book!
When I have a house of my own,
I shall be miserable
if I have not an excellent library.”
Vanaf ongeveer mijn twaalfde werd ik ook lid van de “bieb”. Dat was in ons dorp geen officiële bibliotheek maar een stoffig, oud voorkamertje van een groot huis. Degene die uitleende was zelf minstens zo stoffig als zijn leeswaar en hij slofte op pantoffels van kast naar kast, onderwijl streng oplettend of er geen kinderen naar de “afdeling” voor volwassenen gingen. Als ik mijn ogen dicht doe ruik ik nu nog de oude, muffe geur van dat kamertje. Helaas had je na een paar maanden alles wel gelezen wat er voorhanden was, inclusief de boeken voor volwassenen.
De woorden van Confucius:
“You cannot open a book
without learning something”
vielen bij mij in vruchtbare aarde en toen ik later geld had om zelf boeken te kopen en lid te worden van een normale bibliotheek, was ik helemaal gelukkig.
Vanaf die tijd kon ik ook mijn eigen voorkeur laten gelden. Literatuur kwam in plaats van lectuur (en eerlijk gezegd ook vaak ernaast). De ontdekking dat je jezelf kon ontwikkelen door middel van literatuur vond plaats en ik ging cursussen Nederlandse Literatuur volgen. Later werd ik ook lid van verschillende boekenclubs.
Het volgende citaat (van Jennie Chancey) dat ik tegenkwam sluit goed aan bij mijn gedachte toen over het lezen van literatuur:
“Reading a great work of literature
can truly be likened to having
a conversation with a great mind.”
Vandaag de dag lees ik niet úitsluitend literatuur. Zeker omdat ik nu veel Engels lees, sluipt er wel eens wat luchtigers doorheen. Maar een boek moet toch altijd wel aan bepaalde kwaliteitseisen voldoen, anders geeft het me geen voldoening.
Er is dan ook weinig anders waar ik meer plezier van heb dan van een fijn boek.
Overigens lees ik momenteel “Bonita Avenue” van Peter Buwalda en dat boek kan ik iedereen bijzonder aanbevelen!

woensdag 18 januari 2012

nagenoeg hersteld...

Gelukkig weer nagenoeg hersteld. Waarschijnlijk een beklemde zenuw geweest en niet ontstoken dus. Gelukkig maar: deed al pijn genoeg en duurde al lang genoeg.
Maar met behulp van o.a. morfinepleisters kon ik me verleden week weer ontspannen en dat scheelt natuurlijk veel. En hoewel ik altijd erg voorzichtig ben met medicijnen waren die pleisters wel héél erg fijn! Ik voelde helemaal geen pijn meer en ik heb geslápen!! Twee hele nachten aan één stuk, zo diep en zo heerlijk als ik de laatste jaren nooit meer sliep. Ik kan me nu dus wel wat meer voorstellen bij verslavingen!
Het is dat ik mijn stulpje hier niet wil inruilen voor een doos onder een brug, maar anders....:-)
Ik heb wel wat blogs gelezen maar ik heb een inhaalslag te maken.
Daar ga ik vandaag mee beginnen....

maandag 9 januari 2012

even weg...

Heb een ontstoken zenuw in mijn schouder. Moe, pijn....bah!
Ben even weg!

donderdag 5 januari 2012

Schrijfuitdaging (2)… Een vrije jonge vrouw.

N.a.v. de schrijfuitdaging van Wondelgijn hier mijn tweede bijdrage.
Zoals eerder vermeld: 10 hoofdstuktitels van je favoriete boek en over elke gekozen titel een logje schrijven. Voor mij is dat het boek: “Laten wij aanbidden” van Ann-Marie MacDonald.
(Ik ga overigens de titels door elkaar gebruiken en niet op volgorde).

Een vrije jonge vrouw.
In het boek gaat Kathleen, de oudste dochter van de familie, naar New York, waar ze als operazangeres hoopt te gaan werken. Vanuit haar ouderlijk huis op een eenzame klif in Low Point; een enorme stap voor een jonge vrouw.
Moedig, dapper en ambitieus dus.
Hoe was ik zelf als jonge vrouw, vraag ik me af. Want ja… je moet je natuurlijk wel iets afvragen als je een logje wil schrijven dat hout snijdt, veronderstel ik.
Een jonge vrouw in de jaren zeventig van de vorige eeuw… oei, dat klinkt dus écht oud!
Tja… ik ben erg beschermd opgevoed. In een katholiek milieu, maar gelukkig wel met ouders die minder streng in de leer waren dan hun zussen en broers. Maar niettemin kon er thuis meer niet dan wel. Er was behoorlijk wat druk om “hetzelfde” als iedereen te zijn en geen opzien te baren, in welk opzicht dan ook.
Maar juist in de jaren zestig, zeventig was er een beweging op gang gekomen van jongeren die méér vrijheid en meer uitdaging in hun leven wilden. En ik voelde me daar erg toe aangetrokken. Dat probeerde ik, net als zoveel anderen in die tijd, duidelijk te maken door mijn kledingstijl en haardracht, die mijn ouders verafschuwden. Ik ging naar popconcerten zonder dat mijn ouders het wisten. Ik ging na enige tijd niet meer naar de kerk en ging om met vrienden die mijn ouders afkeurden.
Op school liet ik, tijdens de godsdienstles, provocerend het boek van Gerard Reve “Nader tot U” op de hoek van mijn lessenaar liggen. De priester die les gaf, maaide het met één zwaai van de tafel en riep me na de les bij zich. Ik stemde PvdA, tot grote schrik van thuis, waar altijd op een katholieke partij werd gestemd. Ik voelde me echter wereldwijs en genoot van alles waar mijn ouders fel tegen gekant waren.
Was ik dus een vrije jonge vrouw? Nou, dat ook weer niet!
Want hoewel ik veel dingen deed die niet eerder in ons gezin voorkwamen, bleef ik toch altijd aan de veilige kant. En hoewel ik het haat om te zeggen, diep in mij zat altijd dat stemmetje dat zei dat ik toch niet te veel mocht afwijken, dat ik me toch moest aantrekken wat anderen over me zeiden. Pas véél later kon ik dat enigszins loslaten.
Was ik moedig, ambitieus?
Moedig niet. Ambitieus ook niet, weet ik nu. Gelukkig heb ik in mijn latere leven die twee eigenschappen toch nog enigszins kunnen ontwikkelen. Maar dat heeft wel tijd gekost en dat laatste was niet makkelijk met een gezin te combineren.
Ik kan dan ook met weemoed kijken naar de jonge, vrije vrouwen van nu. En hoewel ik weet dat niet alles wat je ziet ook echt klopt: ik heb wel bewondering voor die vrouwen die zelfbewust op weg zijn naar hun eigen doel, zonder zich te laten weerhouden door verwachtingen die anderen van hen hebben.

dinsdag 3 januari 2012

nog één keer dan: serviesgoed...

Hoewel ik in huis alleen de kleuren grijs, zand en beige hanteer, gebruik ik voor de serviezen die ik verzamel en andere kleuren. Hoewel ik overigens ook een geheel wit servies heb.
Ik heb al meerdere malen verteld over mijn verzameling rood/wit serviesgoed en best veel lezers hebben me gevraagd dat eens te laten zien.
Het grootste gedeelte van het serviesgoed is van Villeroy en Boch, Valeria.
Dat staat in de servieskast in de huiskamer. Ik heb inmiddels al aardig wat bij elkaar gesprokkeld op rommel- en brocante markten. Ik kan een etentje geven voor ongeveer 10 personen en dekken met dit servies. Het staat prachtig op mijn kanten tafelkleed over onze ruwhouten eettafel. De tegenstelling ruw en klassiek vind ik persoonlijk heel leuk. Met Kerst was het een prachtige combinatie samen met de donkerrode versieringen, de wijn en de servetten.
Ik heb ook gewoon serviesgoed in rood/rose/wit. Het zijn de dingen die we dagelijks gebruiken. Niks speciaals maar door de kleuren wel leuk. Ik heb ze op een sitetable met daarboven een groot bordenrek gestald.
Nu heb ik een keuken die lang is maar wel smal. Het was dus moeilijk om de hele verzameling in één keer op de foto te krijgen.
Maar goed: onderstaand toch even een indruk!
En ja....ik heb inderdaad een hekel aan zilver poetsen:-)

zondag 1 januari 2012

2012 is begonnen... op sloffen

Na een hele korte eerste nacht in 2012 daalt de rust van Nieuwjaarsdag weer over ons!
Hoewel alle feestelijkheden van de afgelopen maand overigens heerlijk waren. Sinterklaasviering met mijn chapter: geestig, warm en vertrouwd. Kerstfeest met onze familie was ook prachtig: al je gelieven om je heen, heerlijk eten, drinken, kletsen, lachen. Ontroerend en met extra dimensie door de verhalen van mijn kinderen en schoonkinderen. Oud en Nieuw viering: met veel vrienden, spelletjes, gelach, bubbels en oliebollen.
En dan nu: Nieuwjaarsdag: lekker uitslapen (want we lagen pas half vijf in bed:-), rustig ontbijt in ochtendjas en op sloffen, krantje en muziek. Vanmiddag een bezoek aan mijn moeder, daarna waarschijnlijk nog even een uurtje wandelen maar daarna weer lekker met een boek en muziek onderuit. Rustig en relaxt begin van 2012! Ik weet uit ervaring dat vanaf morgen de behoefte om alles weer af te breken, schoon te maken, op te ruimen gaat toeslaan. Dus vandaag is nog even een time-out!
Ik vind Pachelbel's Canon in D door het London Symphony Orchestra een muziekstuk dat helemaal past in mijn serene stemming van vandaag. Luister maar naar onderstaande opname.

Voor alle lezers van dit blog hoop ik ook dat 2012 ook goed in start is gezet. Hoewel ik gisteren een heel verdrietig logje las van iemand die het nieuwe jaar ingaat met de wetenschap dat ze moet gaan vechten tegen die bekende klereziekte! Vanaf hier wens ik haar nogmaals heel veel sterkte en courage toe!
En aan iedereen: heel veel gezondheid, liefde en rust toegewenst voor het komende jaar!