Nu zijn die gesprekken echt geen kommer en kwel hoor! Ze zijn zeker niet somber of negatief en hebben ook geen hoog “vroeger was alles beter” gehalte. Het gaat niet over verlies maar eerder over de (toegevoegde) waarden van sommige aspecten van de middelbare leeftijd. Want je zult versteld staan van wat na je 50ste in je hoofd omgaat en wat er allemaal nog in je leven gebeurt!
Ik kan niet voor iedereen spreken maar ik vind dit een boeiende tijd in mijn leven.
Op onze leeftijd lijkt het of je meer dan ooit keuzes maakt. Keuzes wat betreft je huwelijk, je familie, je vrienden, je gezondheid, je werk, je hobby’s. Stukje bij beetje krijgt alles een plaats en kun je beter zien wat werkelijk belangrijk is. Wat de moeite waard is om te blijven, wat veranderd moet worden, wat niet werkt of wat weg moet. Ik moest wel lachen toen mijn vriendin zei: "Ik dacht dat het leven na de je 50ste makkelijker zou worden, maar ik ben drukker dan ooit en niet alleen met praktische zaken”. Ik wist precies wat ze bedoelde.
De grens naar senioriteit lijkt op allerlei fronten steeds verder te worden opgetrokken; we lijken jonger dan onze moeders of oma’s op deze leeftijd. Als ik bijvoorbeeld de foto van mijn oma bekijk vind ik (geheel onbevooroordeeld) dat ik op mijn leeftijd jonger lijk dan zij op haar vijfendertigste.
Ons leven heeft nog veel mogelijkheden en (als het allemaal meezit) hebben we ook het geld, het inzicht en het zelfbewustzijn om die mogelijkheden te benutten.
Vaak kunnen we dat ook omdat we op deze leeftijd meer bagage hebben en niet meer zo naïef en onzeker zijn als toen we jonger waren. Je kunt je eigen keuzes maken en hoeft niets meer te doen waar je geen zin in hebt.
Ik zie dat laatste ook binnen de chapters van de Red Hat Society. De durf en het plezier van de leden om dingen te doen en activiteiten te ontplooien die niet echt “midlife” zijn is ontzettend leuk om gade te slaan.
Een groep in het paars geklede dames met joyeuze rode hoeden op geeft voorbijgangers een vrolijk gevoel en we horen vaak dat ze niet geloven dat we allemaal (ver) boven de vijftig zijn.
Hoewel: deze laatste opmerking is misschien ook wel meer leeftijdsgebonden dan we denken. Ik hoorde op een landelijke bijeenkomst van een andere Red Hatter dat haar buurvrouw had opgemerkt dat ze “toch zo’n mooie groep vrouwen waren die er zo goed uitzagen”.
Waarop buurvrouw’s dochtertje van tien zei: “maar dat zijn toch gewoon oude mevrouwen met een paarse jurk aan?”
Tja…
