Was er nooit eerder geweest en ik had eerlijk gezegd ook geen hoge verwachtingen. Ik had altijd de indruk dat Wijchen een saai dorp was, met weinig opzienbarends. En dat die markt dan ook wel zo zou zijn. Vooronderstellingen....zullen jullie ook wel eens hebben, toch?
Maar het viel me dus ontzettend mee. Eigenlijk was het een leuke, overzichtelijke brocantemarkt, met goede en professionele standhouders. Geen overbodige troep of zolderopruimingen.
Ook het kasteel is heel mooi, klein maar goed onderhouden en boeiend, ik ben daar dus nog niet de laatste keer geweest. En ondanks de aanhoudende druilregen die ochtend was het dus het helemaal niet vervelend daar rond te sjouwen.
Ik kocht er een mooie kruik bij een goede standhouder, die alles over kruiken wist en er in gespecialiseerd was. We kregen een heel boeiend verhaal over alle ins en outs van kruiken.
De door mij gekochte is een oliekruik uit het Loiregebied en stamt uit 1870. Dat staat ook aan de onderkant ingebakken, samen met de initialen van de maker. De deuken die in echt antieke kruiken zitten komen omdat de kruikenmakers ze aan de zijkanten vastpakten om in de oven te zetten. Ook andere, veel voorkomende "gebrekjes" hadden een verklaring. Zó leuk om te horen allemaal.
Ook zag ik een prachtig houten paard. Ik ben een paar maal langs de kraam gelopen, geaarzeld, maar ik vond hem te duur. Heb hem dus niet gekocht, maar ik heb er eigenlijk best een beetje spijt van. Want zulke mooie exemplaren zie je echt niet vaak. Ik durfde hem ook niet meer te fotograferen nadat ik afgehaakt was. Ach ja...ik loop er vast nog wel eens tegen aan, maar hopelijk een goedkopere.
We lunchten nog heerlijk daar in Wijchen, bij een goed restaurant.
Alles bij elkaar dus weer een ervaring, zullen we maar zeggen: in niet te snel oordelen, niet te snel kopen (of sneller?) én geen goede schoenen aantrekken naar een fair op een nat en modderig grasveld:-)
(De twee donkere kruiken had ik al, de lichte is de "nieuwe").
