anyone who keeps the ability to see beauty never grows old - Franz Kafka



maandag 27 juli 2015

tuinen bezoeken...

Toch nog even een "tussendoor zomerblogje"...
Eén van de leukste dingen om te doen vind ik open tuinen bezoeken.
Dit doe ik al zo veel jaren dat ik veronderstel haast elke open tuin in Nederland te hebben gezien. Hoewel...er zijn er steeds meer die worden open gesteld.
Ook Hubby gaat vaak mee. In het begin vond hij er niet veel aan, maar zo langzamerhand begint ook hij de lol ervan in te zien.
Afgelopen weekend gingen we naar Joppe. Daar was de prachtige tuin De Huzarenhof voor het allerlaatst geopend (de mensen die ook op mijn facebookpagina kijken, weten misschien wel dat de mooie foto van de annabellenborder in deze tuin is genomen. Ik heb er al eens eerder een blog over gemaakt).
Voor ons was dit de vierde keer dat we de tuin bezochten. De eigenaren, Jaap van der Wal en René van der Mijden, hebben op een bosterrein van zo'n 3300 m2. een lusthof gerealiseerd. Je vind er beurtelings strakke, ronde of glooiende borders, er zijn prachtige moshellingen, een gigantische natuurvijver met een heerlijk terras erbij. Mooie zachte kleuren (de vele hortensia's bloeiden dit weekend op zijn mooist!) vullen de vele tinten groen van de bomen en struiken aan.
Ik haal veel inspiratie uit deze tuin. Het is ook een tuin die op bosgrond ligt, net zoals de onze. Maar in deze tuin is het groots aangepakt en zijn er letterlijk duizenden kubieke meters grond verplaatst, er is grootschalig gerooid en er zijn, door de jaren heen, duizenden uren werk in gestoken.
Dat is voor ons een paar stappen te ver, maar op kleinere schaal kun je natuurlijk altijd wat ideeën op doen.
Wij hebben weer genoten...jammer dat de tuin sluit. Maar ik kan het me ook wel voorstellen. Het is gigantisch veel werk om het bij te houden, zeker op de manier waarop deze mannen dat doen.
Het had de dag ervoor enorm gestormd, maar de tuin lag er toch keurig bij. Wel kon je zien dat de annabellen e.d. veel te lijden hadden gehad maar dat kan ook bijna niet anders.
Ik laat jullie wat foto's zien, genomen met de mobiel van Hubby, want...... :-)










woensdag 8 juli 2015

terug...

Terug van onze vakantie in Frankrijk.....wat hebben we het daar fijn gehad!
We waren in het noordelijke gedeelte van de Dordogne.
De Dordogne kenden we uiteraard wel. Daar hebben we, jaren geleden, verschillende keren onze vakanties doorgebracht toen onze dochters nog klein waren. Destijds kampeerden we nog en voor kinderen niks heerlijkers dan ronddollen op een camping in een zuidelijk klimaat!
Het was een mooie omgeving, maar erg toeristisch...we hoorden vaker gesprekken in het Nederlands dan in het Frans. Dat vonden we op den duur niet leuk, dus het kwam er niet van om nog weer eens een keer terug te gaan.
Tot nu dus...
Voordat ik verder ga, moet ik eerst wat verduidelijken.
Rein heeft het al jaren over het eventueel kopen van een tweede huis, ergens in een zuidelijk land.
In het begin om er regelmatig naar toe te gaan en wellicht in de toekomst om er te gaan wonen.
Mijn droom is dat niet....teveel zorgen, teveel gedoe, teveel kosten! Bovendien bevalt het me hier uitstekend en zou ik kinderen, kleinkind, vrienden en sociaal leven enorm missen. En ik wil zeker niet mijn oude dag doorbrengen in een ander land.
Tot nog toe bleef het bij het bekijken van internetsites, lezen van blogs van emigranten, e.d. ...vage plannen dus.
Ditmaal had mijn man echter wat afspraken met makelaars gepland en, zoals vermeld, trokken we richting het noordelijke gedeelte van de Dordogne. Dit is een deel dat volgens de kenners absoluut niet toeristisch is, wat ruiger, meer heuvelachtiger, etc.
Nou, dat klopte zeker. Wat een prachtige omgeving. Kleine, haast nog middeleeuwse dorpjes, een natuur die prachtig is, schitterende vergezichten, vriendelijke Fransen (ja, dat kan dus ook:-) en nog geen aan het toerisme aangepaste prijzen. De restaurants waar we aten, van eenvoudig tot behoorlijk niveau, waren uitstekend en de wijnen (veel Bergerac natuurlijk) meer dan prima.
We hadden het geluk om in een uitstekende B&B terecht te komen, nl. Lieu d'Or (http://www.lieudor.com/LieudOr).
Dit is, wat ons betreft, een pareltje onder de B&B's die we bezochten in de loop der tijd. Hij staat in Jumilhac le Grand, een leuk klein dorpje met een kasteel dat het dorpsplein domineert.
De eigenaresse is een perfecte gastvrouw, het huis met vijf kamers is sfeervol, de verzorging klopte aan alle kanten, de tuin op drie niveau's een genot om in te verblijven, zeker met de hitte van afgelopen week. De rivier l'Isle stroomt door de beschaduwde benedentuin en daar was het heerlijk ontspannen met de voetjes in het water. Corine, de gastvrouw, weet absoluut álles van de omgeving en haar geschiedenis en had elke dag weer leuke tips. Een betrokken en enthousiaste vrouw, die niet snel uit onze gedachten zal zijn!
Dit zijn foto's die gemaakt zijn tijdens ons verblijf. Weliswaar niet door ons, maar door een gezellig stel dat we hier ontmoet hebben.
 

Nou ja....en dan moet je natuurlijk geen huizen gaan bezichtigen als je daar (nog) niet aan toe bent. Want uiteraard was daar een huis tussen waar ook ik weg van was. In een gehuchtje van 6 huizen, op een enorm groot terrein (land is niet duur hier) en met een klein, maar leuk gastenhuis erbij (op de tweede foto aan de rechterkant zie je nog net een stukje hiervan en aan de linkerkant het schuurtje).
Het woonhuis is van oorsprong een verbouwde schuur en ik voelde me haast onderdeel van mijn favoriete t.v. programma "Escape to the Country" :-)
Aan de zijkant van de tuin heb je een duizelingwekkend mooi uitzicht over bossen, velden en dorpjes.
En zoals ik al schreef aan het eerder genoemde echtpaar, dat ook in de B&B logeerde en dat naar onze plannen informeerde: ogenblikkelijk zag ik mezelf al het huis herinrichten, met verf en stalen stof aan de slag, decoreren, tuinieren ....enfin ik ben er zeker van dat jullie je dit allemaal perfect kunnen voorstellen :-)
Enfin: een kleine indruk van wat we er zo leuk aan vonden:

 

Ik moet me zelf er nu steeds aan herinneren dat ik eigenlijk geen huis in het buitenland wil. En dat er veel zorgen, veel gedoe en veel kosten en.....etc.! Dat dus!
Hoe dit verder gaat aflopen? De tijd zal het leren.
Mijn man is nog steeds bezig te verkennen wat de mogelijkheden zijn, wat de risico's zijn, wat er allemaal bij komt kijken als je hier aan begint.
Nu ik weer in ons heerlijke huis in Nederland zit, is de eerste euforie weggeëbd.
Mijn bezwaren gelden nog steeds en overigens ziet ook manlief de nadelen wel, zeker na verhalen van bekenden met een huis in het buitenland. Dat lijkt vaak mooier dan het is.
Het houdt niet tegen dat we een vreselijk leuke vakantie hebben gehad, in een, voor ons, nieuw gedeelte van Frankrijk, waar ik echt een beetje mijn hart aan heb verloren.
Het zal dan ook vast niet heel lang duren voordat we hier weer naar terug gaan!