Vandaag waren hubbie en ik 37 jaar getrouwd!Ik werd verrast met een prachtig boeket en een heerlijk dinertje.
Natuurlijk hebben we (zoals elk middelbaar echtpaar:-) nog even teruggeblikt op ons gezamenlijke huwelijksleven.
We hebben elkaar erg jong leren kennen en zijn ook betrekkelijk jong getrouwd.
Samen hebben we twee dochters die nu 31 en 33 jaar zijn.
We hebben met elkaar een gelukkig, goed en comfortabel leven opgebouwd. Wel iets om blij mee te zijn. Trots hoef je er eigenlijk niet op te zijn, we hebben ook de mogelijkheden en de gelegenheid gekregen.
Heerlijk om nu te zien dat onze dochters en wij gelukkig zijn en alle vier gezond.
Wat kan een mens zich meer wensen?
Natuurlijk ga je rond deze tijd nadenken over het feit dat je zo’n heel groot gedeelte van je leven samen hebt doorgebracht. Wat maakt nu dat wij dit haalden en zoveel anderen niet?
Puur geluk, denk ik. Geluk in die zin dat we een aantal overeenkomsten hebben zoals: gedeelde opvattingen over het leven, we zijn beiden redelijk stabiel en we kunnen accepteren dat je een ander nooit kunt veranderen (jammer, maar helaas:-) Dat maakt al dat je vanuit hetzelfde perspectief kijkt naar het leven en de gebeurtenissen om je heen. Het is leuk om te zien hoe we in die jaren gezamenlijk grote veranderingen hebben doorgemaakt. Er is veel verschil tussen die twee jonge mensen die 37 jaar geleden behoorlijk naïef kozen voor huisje, boompje, beestje. Ze zijn er allemaal gekomen en nog veel mooier dan we ons dat toen konden voorstellen. Maar natuurlijk niet zonder slag of stoot.
Zoals iedereen hebben we ook mindere jaren gekend, moeilijkheden gehad bij het puberen van onze kroost, is er ook verdriet geweest om geliefden die wegvielen.
In elk mensenleven gebeuren dingen die je liever had willen omzeilen of niet had willen doormaken.
Maar hoe boeketreeksachtig het ook klinkt: het maakt je wel sterker.
We weten zeker dat ook in de toekomst niet alles rozengeur en maneschijn zal zijn, maar dat geeft niet.
Het is heerlijk om nog steeds van elkaar te houden en blij te zijn met elkaar. Ook na 37 jaar!
Een vriend zei: Het huwelijk is net als vliegeren. Je moet af en toe vieren en weer inhalen. Anders hou je geen touw meer over.
En zo is het!
