Een poosje geleden was ik uit eten met twee vriendinnen en we kwamen te spreken over integriteit. Ja, we zijn niet van de straat…dat u dat weet:-)
We hadden een leuke avond met elkaar gehad, lekker gegeten met een wijntje erbij, veel gelachen ook. Het onderwerp integriteit was, op die plek, op die tijd, dus eigenlijk niet zo’n voor de hand liggend gespreksonderwerp.
Nu zijn het, is mijn ervaring, wel vaak de mooiste gesprekken, vanuit niets, beetje geklets over van alles en nog wat en dan ineens…
We vertelden alle drie wat wij vonden dat integriteit was. Grappig, want hoewel we alle drie op één lijn zaten, waren er ook verschillen in opvatting hierover.
Eén van ons vond bijvoorbeeld dat integriteit een voortdurend zelfonderzoek is; een staat van bewustzijn die maakt dat je vanuit een principieel standpunt handelt. Een ander vond dat integriteit: handelen vanuit oprechtheid en in harmonie met je omgeving, is. De derde zei dat integriteit voor haar was dat je je eigen verborgen agenda helder krijgt. Dat je handelt vanuit wie je in essentie bent en niet wie je gelooft te zijn.
Kortom: trouw zijn aan je waarden en er naar handelen.
Maar toen we bij onszelf nagingen of we ons in de praktijk ook altijd zo gedragen viel er toch een (weliswaar kleine:-) stilte.
Want om integer te zijn moet je jezelf geestelijk blootgeven en dat is natuurlijk best bedreigend. Jezelf zijn met alle geheimen, aannames, angsten, onzekerheden etc.…niet gemakkelijk, vonden we alle drie. Je moet eigenlijk alle illusies over jezelf overboord zetten en jezelf eerlijk kunnen zien zoals je bent.
We waren het er roerend over eens dat we per dag tientallen keren anders handelen dan hierboven omschreven. Bewust en onbewust. Waarom?
Ieder had zo zijn eigen redenen/oorzaken: niemand willen kwetsen, jezelf willen sparen, je beter voor willen doen dan je bent, etc.
De verhalen over ons eigen onoprecht handelen duikelden al snel over en door elkaar. Soms ontroerend, vaak hilarisch. We hoorden feiten van elkaar die we nog niet kenden.
Vriendin M. had een verhaal waar we ons best in konden herkennen: ze heeft een schoonfamilie waar verjaardagen een verplicht nummer zijn. Eigenlijk wilde ze daar al tijden onderuit maar durfde het niet te zeggen. Ze belde dan ook op een verjaardag af met de smoes dat ze zich niet goed voelde en liever het bed indook. Het was haar wekelijkse sportavond. Ze ging die avond dus in plaats van naar de verjaardag van haar schoonzus naar de sportclub en dronk, zoals gewoonlijk, na afloop met haar sportmaatje wat in de kantine.
Haar mobieltje had ze op tafel gelegd terwijl ze even naar de WC ging. Toen ze terug kwam vertelde haar sportvriendin dat haar schoonzus op haar mobiel gebeld had en dat zij het gesprek had aangenomen (ze kende de schoonzus ook). De sportvriendin was heel erg verbaasd dat haar schoonzus scheen te denken dat ze zich niet fit voelde. “Nou, ik heb haar verteld dat jij zo fanatiek geroeid heb dat je de score van Harrie hebt verbeterd”. Harrie is haar zwager, de man van haar schoonzus! We lagen dubbel van het lachen.
Nee, integer was het zeker niet maar wel heel erg herkenbaar!
