anyone who keeps the ability to see beauty never grows old - Franz Kafka



dinsdag 18 mei 2010

thuis...

Na een paar dagen Istanbul weer thuis.
Istanbul is een prachtige stad met cultuur en historie. We wisten uiteraard dat ze tot Culturele Hoofdstad van 2010 was gekozen maar dat maakt de stad ook ten volle waar!
Er is zo veel te zien en te beleven dat deze vijf dagen niet genoeg waren om zelfs maar alle highlights te bekijken.
In de stad is het een mengeling van europees en islamitisch geklede mannen en vrouwen uit alle landen van de wereld. We spotten mensen uit alle (ook Oost) Europese landen, mensen uit het Midden Oosten, Amerikanen, de onvermijdelijke Japanners met hun cameras. Alleen al deze mengelmoes van nationaliteiten maakt het stadsbeeld de moeite waard.
De stad is heel schoon en goed verzorgd. Uiteraard hebben we het hier over de meer toeristische wijken. Andere wijken hebben we niet gezien maar daar zal het ongetwijfeld anders zijn. Istanbul heeft 15 miljoen geregistreerde inwoners en zomers komen daar nog zo’n vijf miljoen ongeregistreerde inwoners bij in de vorm van tijdelijk personeel voor het toeristenseizoen. Het verkeer is dan ook gigantisch druk. De Turken zijn niet de meest geduldige chauffeurs, toeteren constant, laten niemand voor en glippen in elke kleine ruimte die maar ontstaat in de files. Ik zou duizend doden sterven als ik er zou moeten rijden!
De gids vertelde ons dat 99% van de Turken Islamiet is. Maar slechts 25% bidt elke dag vijf maal, zoals voorgeschreven. Istanbul heeft vele honderden moskeeen en de oproepen tot gebed komen van alle kanten uit de luidsprekers.
Raar ook om je te realiseren dat maar 4% van Turkije eigenlijk in het continent Europa ligt, de overige 96% ligt op het continent Azië.
We zagen het Topkapi Paleis, de Blauwe Moskee, de Hagia Sophia, we maakten een hop-on, hop-off bustour van een paar uur, we maakten een lange boottocht op de Bosporis en zagen beide stadshelften liggen op de verschillende continenten. We slenterden uren in de Grand Bazaar en keken onze ogen uit. Er zijn hier zo´n 65 straatjes met tussen de drieduizend en vierduizend kraampjes met allerlei koopwaar: tapijten, leer, juwelen, antiek, kleding en dat alles in een mix van echt en/of nep! Overal in de stad zijn prachtige straatjes en steegjes met restaurantjes, bars, kroegen en overal waar je hier ook maar kijkt zijn terrassen. Ondanks de decente kleding zorgden de looks en long legs van oudste voor veel verhoogd Turks testosteron gedurende deze dagen:-) Dat op zich was al goed voor vele grappige momenten (en heel soms voor een vervelend moment).
Heerlijk om een paar dagen samen te zijn met je volwassen kind; dat komt niet meer zo vaak voor natuurlijk. We hebben samen genoten van de natuur, cultuur, gastvrijheid en last but not least de gastronomie van Istanbul. We hebben gelachen om herinneringen, stilgestaan bij oud leed, ons verheugd om hedendaags begrip en geluk.
We hebben op dakterrassen met een duizelingwekkend uitzicht gegeten, we hebben “gechilled” (jawel..) op Turkse zitkussens in een club met een glazen vloer waaronder de restanten van een eeuwenoud stadspaleis zichtbaar waren. We hebben een uitgebreide behandeling bij een authentieke hamam meegemaakt en dat was werkelijk een sensatie!
We hebben vele kilometers gelopen, rondgekeken, sfeer geproefd en gekletst.
Kortom: deze korte vakantie was een heerlijke belevenis en een traditie die we zeker in stand zullen houden!