anyone who keeps the ability to see beauty never grows old - Franz Kafka



donderdag 16 augustus 2012

foto's en filmpjes, deel 2

Hierbij deel twee van de Indonesiereis. Ik plaats ook wat filmpjes. De kwaliteit is niet heel hoog, want het was voor het eerst dat we filmden. Daardoor wisten we niet goed waarop te letten, maar de opnamen geven hopelijk toch een goede indruk.
Wat me aan Indonesie opviel is dat het een land van tegenstellingen is.
Enorme rijkdom / enorme armoede. Vervuilde, drukke steden / ongerept platteland.  Zwaar gesluierd / ultrakort uitdagend. Enorme vlakten / duizelingwekkende hoogten.  Mensen met een lichte, bijna blanke huid en mensen met een donkere, haast Afrikaanse huid. Krottenwijken / buitenwijken. Overdaad tegenover bescheidenheid.  Zware industrie contra menselijk handwerk. 
Dat is ook wellicht de reden dat het zo'n boeiend land is.

Het is eigenlijk letterlijk een verdeeld land, want Indonesië bestaat uit zo'n 17.508 eilanden. De totale bevolking bestaat uit zo'n 250 miljoen inwoners. Daarmee is het qua inwoneraantal het op drie na grootste land ter wereld en tevens het land met de grootste moslimbevolking.
Alleen al op Java wonen meer dan 160 miljoen mensen en dat is daarmee het dichtstbevolkte eiland ter wereld. En dat is zeer goed te merken, zoals eerder gezegd, zeker in de grote steden.
Maar ondanks dat biedt Java nog altijd prachtige landschappen, mooie tempels en resten van een koloniaal verleden.
Sumatra daarentegen is niet erg dichtbevolkt (45 miljoen inwoners).
De helft van het eiland wordt bedekt door tropisch regenwoud. Sumatra heeft de meest unieke flora en fauna van Indonesie (hoewel ik natuurlijk maar drie eilanden heb gezien). Het eiland is zo'n 2.500 km lang. Vooral het Tobameer is, zoals ik al eerder beschreven heb, een prachtige omgeving met een aangenaam klimaat. Hieronder het mooie uitzicht dat we vanaf onze hotelkamers (onderste foto)  hadden! (De struik met geel/rode bessen is een koffiestruik). 


En ondanks alle verhalen die ik eerder hoorde over Bali, vond ik de andere twee eilanden boeiender. Waarschijnlijk had dat ook te maken met het grote aantal toeristen dat in Bali rondloopt (en dan zijn we nog niet eens in de echt grote toeristenplaatsen geweest). Dus hoewel de hindoeistische cultuur hier zeker interessant is, en het natuurschoon heel lieflijk, gaat mijn voorkeur toch nog steeds uit naar Sumatra. Vanwege de uitbundige natuur en de ongereptheid. Nog wel, want het is te merken dat de ontbossing van de regenwouden een grote vlucht heeft genomen. De grote maatschappijen schijnen hier goede zaken te doen, hoorden we. Doodzonde...letterlijk!
Hieronder nog een foto en filmpje van de leuke aapjes die we overal langs de weg tegenkwamen!

Ik vertelde al eerder van het afval dat overal rondslingert.
Hieronder nog wat foto´s van het strand van Padang. Je ziet hier ook uiteraard niemand zwemmen. Hoewel dat ook kan liggen aan het feit dat de stad voor 90 procent Islamitisch is.

Het meest heb ik genoten van de mensen. De Indonesiers zijn, zoals gezegd een vrolijk volk. Ze lachen veel, zijn vriendelijk en voorkomend. Ook werken ze hard, ik heb zelden zo vaak mensen tegelijk bezig gezien met van alles en nog wat. Ze verkopen en handelen veel en op de marktjes staan boeren met hun zelfverbouwde groenten en fruit of vrouwen met etenswaren.

Hiermee sluit ik het Indonesie-avontuur af in dit blog.
In mijn hoofd zal het zeker nog lang blijven rondspoken. In eerste instantie hebben Hubbie en ik deze reis gemaakt om een uitdaging aan te gaan. Deze vakantie was oneindig veel anders dan onze "gewone" vakanties. Ik heb oprecht genoten van het rondtrekken, het zien van geheel andere culturen, de natuur en de mensen.
Of we dit nog eens doen, wordt ons gevraagd. Geen idee. Er is zeker behoefte om wat verder te kijken dan de werelden die we al kennen. Als het echter zover komt zullen we een aantal dingen geheel anders aanpakken. Een kwestie van ervaring en voortschrijdend inzicht waarschijnlijk.
Boven alles staat dat het een ontzettend mooie reis is geweest door een oneindig boeiend land!
En dat het ons stof tot nadenken zal geven voor een heel lange tijd!