Al vanaf dat ik een opleiding tot schoonheidsspecialiste volgde had ik twijfels bij de claims van producenten van huidverzorgingsproducten. Tijdens de opleiding leer je werken met uiteenlopende producten en pas later kom je er achter dat veel van de verhalen van deze producenten, maar ook van docenten, gewoon niet kloppen. Ik heb nooit iets met de opleiding gedaan. Maar ik had en heb veel belangstelling voor huidziekten en was zelfs vaak aangedaan als ik zag dat door goede behandeling en goede producten ziekten als extreme acne of rosacea en dergelijke behandeld konden worden. De blijdschap van de patiënten, die na behandeling er veel beter uitzagen, was ontroerend.
In de loop der tijden kwamen andere uitdagingen op mijn weg, maar de belangstelling voor huidverzorging en huidverzorgingsproducten is nooit echt overgegaan.
Nu ik weer een beetje meer in de stof zit doordat ik teksten redigeer voor een cosmeticafirma, vlamt de oude belangstelling weer volop op.
Waar ik me tegenwoordig behoorlijk aan stoor is de modekreet “natuurlijk”.
Er zijn heel veel mensen die geloven dat natuurlijke ingrediënten beter zouden zijn voor de huid, terwijl dit absoluut niet wetenschappelijk bewezen is. Bovendien is niet alleen de definitie van “natuurlijk” vaag, maar de betekenis van het woord is niet eens wettelijk vastgelegd, dus elk cosmetisch bedrijf kan het naar eigen goeddunken gebruiken.
Want beweringen over producten die alleen natuurlijke bestanddelen bevatten zijn ofwel overdreven omdat ze vaak vol zitten met onnatuurlijke ingrediënten, ofwel de natuurlijke bestanddelen die ze wél bevatten zijn zo miniem dat je ze nauwelijks kunt terugvinden als je het product zou ontleden.
Waar mensen volgens mij een denkfout maken is: veronderstellen dat een bepaald gezond voedingsmiddel (fruit, groenten, kruiden) ook gezond voor je huid zal zijn.
Bij de fabricage gaat het vaak maar om een klein deel van de plant waar de huid daadwerkelijk profijt van heeft. Om dit kleine deel uit de plant te halen en er een extract van te maken, is bijna altijd een synthetische bewerking nodig. Want extracten zijn veel stabieler dan het complete voedingsmiddel. Een plant in haar zuivere vorm is helemaal niet stabiel, vooral niet in huidverzorgingsproducten. Denk er maar eens aan hoe kort een krop sla goed blijft in de koelkast. En in de badkamer is dat nog veel minder lang. Want natuurlijke- of op plantaardig materiaal gebaseerde conserveringsmiddelen hebben zeer slechte antibacteriële of schimmelwerende eigenschappen.
Fruit, groenten of andere zuivere voedingsstoffen zijn niet noodzakelijkerwijs het beste voor de huid.
Veel bedrijven die beweren dat hun producten alleen maar natuurlijke ingrediënten hebben, verkopen regelrechte onzin.
De fabrikant zet gewoon de beschrijving van het natuurlijke ingrediënt tussen haakjes naast het meer technisch klinkende bestanddeel op het etiket.
Bijvoorbeeld, ammoniumlaurylsulfaat, een bestanddeel van reinigingsmiddelen, staat bij A.veda op een lijst met bestanddelen als zou het kokosolie zijn. Dat maakt misschien dat het product natuurlijk klinkt, maar wat het etiket niet zegt is wat er allemaal met de kokosolie gebeurt voordat het ammoniumlaurylsulfaat geworden is.
En waar denk je dat het lekkere babygeurtje in het bekende blauwe blikje vandaan komt? Natuurlijk, denk je?
Dus: je kunt een product wel “natuurlijk” noemen, maar dat zegt niets over de werkzaamheid van de ingrediënten in dat product én over de daadwerkelijke samenstelling van een huidverzorgingsproduct!
