Een lange vliegreis, 6 uur naar Dubai, vier uur wachten, daarna de reis naar Jakarta. Tot slot nog een reisje van 25 kilometer per taxi waar we maar liefst tweeeneenhalf uur over deden!
Dan kom je best gaar aan in je hotel hoor. Maar er is weinig dat niet verholpen kan worden met een heerlijk douche en een lekkere maaltijd op het dakterras.
En ja...het is waar wat in alle reisgidsen staat!
Jakarta is vies, stoffig, vol smog en met een onvoorstelbaar verkeer! Het is werkelijk een gekkenhuis; hele legers scooters vliegen van hot naar her, tussen het drukke autoverkeer door. Er zijn geen stoepen en het verkeer rijdt in een aaneengesloten hardrijdende file. Ik kan het niet anders beschrijven.
Ik had in mijn wildste dromen niet gedroomd waar we vandaag terecht zouden komen. Omdat we de Chinese wijk, de overblijfselen van Batavia en de haven wilden bekijken en dat wilden combineren met een flinke wandeltocht (tenslotte hadden we al bijna twee dagen op ons achterwerk doorgebracht)-: probeerden we toch zo veel mogelijk te voet te bereiken.
Zodoende kwamen we ook langs de armste sloppenwijken die we maar konden bedenken. De Indonesische bevolking is uitermate vriendelijk en onderweg werden we heel vaak staande gehouden. Mensen probeerden contact te maken, in het Indonesisch of het Engels en soms in het Nederlands. Zo troffen we ook een redelijk goed Engels sprekende man die ons hielp met de weg vinden langs de betreffende sloppenwijk. Hij leidde ons er echter middendoor en vertelde over het reilen en zeilen hier. Intense armoede, echt volslagen armoede. Hij vertelde over de sociale problemen die er bestaan, over de politiek die hier volkomen verstek laat gaan, over het afval in de wijk en in het water en alles wat er mee samenhing. Indrukwekkend en moeilijk om te zien.
En wat me nog het meest trof was de vriendelijkheid en de vrolijkheid van deze bewoners. Ik kan jullie verzekeren dat er behoorlijk wat vergelijkingen in onze hoofden opkwamen. En die vielen niet bepaald gunstig uit voor ons westerlingen.
Helaas is het moeilijk om logjes te plaatsen, heb ik ontdekt. Ik probeer het in de komende weken wel, ook al als reminder voor mezelf.
Foto's plaatsen is al helemaal moeilijk dus dat laat ik maar even voor later.
Op naar dag drie!
Wordt vervolgd!
