Er zijn echter veel mensen die willen weten waarom ik nog weinig zichtbaar ben op blogs en FB. Ook mijn plaatje met spreuk op FB riep begrijpelijk vragen op.
Tja...momenteel zit ik in een rollercoaster aan gevoelens.
Waren het tot voor kort fijne gevoelens met als hoogtepunt het huwelijk van onze jongste dochter, eind juni....nu is dat opeens totaal anders.
Uiteraard is het heerlijk dat onze jongste de man trouwt waar ze van houdt en een toekomst met hem bezegelt met een huwelijk (ze wonen al een aantal jaren samen). Daar kijken we ook echt naar uit en daar gaan we echt van genieten.
Maar pasgeleden hoorden we dat onze oudste dochter met man en kind binnenkort naar Australie vertrekt.
En dat hakt er onvoorstelbaar in!
Het is al triest je kind weg te zien gaan, maar hiermee zal ook ons enige kleinkind, Ernst, uit het dagelijkse leven verdwijnen.
Mochten we de afgelopen drie jaar van dichtbij meemaken hoe leuk hij opgroeide, wat een slim en lief manneke het werd en voelen hoezeer we een fijne band met hem hebben...dat zal veranderen.
Natuurlijk is er Skype of Facetime en natuurlijk zullen we er op bezoek gaan, maar dat neemt niet weg dat zo'n jong kindje herinneringen nog niet opslaat en dat opa en oma zo dadelijk een abstract gegeven voor hem zullen worden. Kindjes van drie.....dat is logisch.
Het manneke nú te zien en te weten dat hij binnenkort niet meer zal binnenstormen met zijn lach en grote verhalen, dat doet onvoorstelbaar veel pijn.
Slechts één van de mensen in mijn omgeving die ik het vertelde begon het bekende verhaal over loslaten. Gelukkig maar één, (want ik kan het nu echt even niet horen!) de rest begrijpt dat het naast dit theoretische verhaal gewoon ook heel erg moeilijk is. Al gun je je kinderen alles in de wereld, het is wel heel wrang als dat aan het ándere eind van de wereld is.
In mijn hoofd stormen nog allerlei gevoelens. Allereerst heel veel verdriet, maar ik voel ook bittere emoties.....en ik voel me vaak verward en onmachtig. Van mensen die dit ook hebben meegemaakt hoorde ik dat het een normale reactie is. De laatsten zullen slijten in de loop der tijd, maar het verdriet blijft, zeggen ze.
We zullen het zien.
Helaas.
