En dan is het jaar alweer bijna een week oud! De jaarwisseling was knus en gezellig met vrienden, muziek, t.v., lachen, ernst, oliebollen, champagne en wat er zoal bij hoort. Geen vuurwerk overigens, want in deze buurt werd dat niet afgestoken. Tot genoegen van Bruun, onze hond.
Het is alweer tien jaar geleden dat er behalve een nieuw jaar ook een nieuwe eeuw begon. Tijdens die eeuwwisseling waren we in Wenen. Jongste studeerde daar destijds en wij vonden de milleniumviering een mooie gelegenheid om een appartement te huren en een weekje bij haar te zijn. Ook oudste die op dat moment in Spanje woonde kwam naar Wenen en met ons viertjes hebben we een prachtige week doorgebracht.
Het had kort van tevoren behoorlijk gesneeuwd en de sneeuw lag dan ook laarshoog in de straten. De stad was prachtig versierd en verlicht. Ik herinner me de kerstkraampjes op het Rathausplein en de bewegende schijnwerperlichten die in alle mogelijke kleuren door de ramen van dat Rathaus schenen. De grote lichtballen in de bomen. De Hofburg, ook schitterend verlicht. Overal in de stad kramen met etenswaren (worsten, kastanjes, een groot succes bij sommigen onder ons:-)) glühwein, jägertee. Hoe prachtig waren de walsende mensenmassa’s op de pleinen, uiteraard op muziek van Strauss. De luid klinkende Pummerin (naam van de klok) van de Stephansdom er bovenuit!
Omdat jongste er destijds al even woonde, goed de weg wist en veel kon vertellen over de stad en haar geschiedenis was het heerlijk om alle bezienswaardigheden te verkennen. Natuurlijk gingen we naar highlights als Schönbrunn, het Hundertwasserhaus, het Kunsthistorisches Museum. We zagen een uitvoering in de Staatsoper, aten een Sachtertorte in een Konditorei. ’s Avonds aten we in Grinzing en soms waanden we ons in een Sissi-film. Een week en een eeuwwisseling die wij, ik ben er zeker van, als gezin nooit meer vergeten.
Het was trouwens een van de weinige keren dat we Oud en Nieuw op een andere manier vierden. Want sinds een jaar of dertig vieren we de jaarwisseling steevast met dezelfde club vrienden. Warm en gezellig, iets om dankbaar voor te zijn. Dat we dit nog tot in lengte der dagen mogen doen wensen we elkaar dan ook elk jaar weer opnieuw toe! Een traditie om te koesteren en vast te houden.
Kom, we moesten maar eens aan de tweede week beginnen!
