Nu dit jaar langzaam ten einde loopt, komen ook de overpeinzingen (ongewild) mijn brein weer binnen geslopen. Was het een goed jaar?
Ja, eigenlijk een buitengewoon goed jaar. Waarom? Dat zou ik niet eens precies kunnen duiden. Maar er is zoveel waar ik blij en dankbaar voor ben. En dat is alleen maar toegenomen afgelopen jaar. Zonder te zwelgen in zelfgenoegzaamheid, weet ik dat ik een bevoorrecht mens ben. Het leven heeft me veel kansen geboden en ik besef terdege dat het niet voor iedereen zo is.
Heb ik ook ergens spijt van?
"Spijt: besef dat men iets niet had moeten doen; spijt over iets waarvan men het gevoel heeft dat het ook anders had kunnen zijn."
Er zijn natuurlijk wel gebeurtenissen in het afgelopen jaar die anders hadden gekund. Woorden die mijn mond uit waren voordat ik er erg in had. Handelingen die wel iets beter hadden gemogen. Keuzes die ik achteraf niet zo gelukkig vind.
"Gedane zaken nemen geen keer, maar spijt kan je wel inzicht geven."
Nee, ik geloof er niet zo in dat spijt je inzicht kan geven. Spijt verlamt eerder of geeft een gevoel van falen. Je kunt er, zeker achteraf, niets mee.
"Geeft het een leermoment dan?"
Och, ook die leermomenten mogen ze van mij houden. Het besef dat je mens bent en dus fouten zult blijven maken is veel geruststellender. Goeie voornemens voor komend jaar heb ik dan ook niet. Want natuurlijk is het allemaal onzin, alsof de verandering van 31 december naar 1 januari ineens een ander mens van je maakt.
Ook in het volgende jaar zullen die harde woorden, verkeerde keuzes en halfslachtige handelingen wel weer opduiken. In het beste geval zijn het ándere harde woorden, halfslachtige handelingen of verkeerde keuzes!
