Door het aanhoudende mooie weer was het hier heel lang overwegend groen maar de mooie herfsttinten beginnen nu langzaam de overhand te krijgen.
Onze prachtige acer is kastanjerood geworden. Ook de eiken en beuken zijn in herfsttooi en laten hun bladeren vallen. Ik las ergens in een onderzoek van de Wageningen Universiteit dat dit tegenwoordig steeds later in het seizoen gebeurt. De late bladverkleuring is de trend van deze eeuw geworden en het moment dat bladeren vallen schuift ook steeds meer op naar het einde van de herfst.
Grappig toch hoe alles steeds aan verandering onderhevig is, zelfs de natuurwetten klaarblijkelijk.
Ook groeien hier dichtbij prachtige 'sprookjesboekpaddestoelen".
Het lijkt me geweldig dit soort verschijnselen in de toekomst met mijn kleinzoon te bekijken.
Maar dat duurt natuurlijk nog wel even:-)
Die kleinzoon doet het overigens uitstekend. Drinkt goed, groeit goed en laat zich af en toe flink horen. Zijn ouders zijn zo blij met hem. Al is het voor hen natuurlijk ook best wel wennen. Lang met zijn tweeën geweest dus het aanpassen aan het tempo van een kleintje kost energie.
De kraamverpleegster vond echter dat ze het uitstekend doen: ze vond ze "natural born parents".
Hoe mooi is dat?
