Bali: Pemuteran en Lovina...

Op weg naar Bali!
Onze chauffeur brengt ons naar het eerste hotel in Bali. Het is vandaag de eerste dag van de Ramadan. Hij vast vanzelfsprekend als moslim. Ook de vrienden die met ons reizen houden Ramadan. Dat betekent dus midden in de nacht eten, voor zonsopgang. En pas na zonsondergang weer. Gelukkig is het in Indonesie al om zes uur donker. Hubbie en ik houden ons aan de bekende eettijden. Gelukkig, zou ik zeggen, want midden in de nacht eruit om te eten... ik weet niet, hoor!
Het is een lange rit naar de oversteekplaats. Dat is een klein plaatsje nabij Banyuwangi. De rit verloopt voorspoedig, de wegen zijn op dit traject over het algemeen goed, in tegenstelling tot veel wegen in Java. De oversteek duurt 25 minuten. Heerlijk, de zeewind en het zonnetje tegelijk op je gezicht!
Aangekomen in Bali is onze eerste overnachting een home-stay in Pemuteran. Hier neemt de chauffeur afscheid van ons, vanaf nu gaan we zelf verder met een gehuurde auto. Op Bali is dit minder een probleem dan op Java. We zullen hem best missen, zo'n aardige man en excellente chauffeur. In de ochtend wordt de gehuurde auto gebracht en even later zijn we onderweg naar Lovina.
Het landschap in Bali is echt anders dan in Java. Minder bos, minder hoge bomen. Meer lagere begroeingen en meer kleuren van bloemen. En overal, maar dan ook overal tempels. Waar de bevolking van Java voor het grootste gedeelte moslim is, ligt dat in Bali anders. Hier is 85 procent van de bevolking Hindoe. Voor elk huis zie je dus Hindoebeeldjes waar bij geofferd wordt. Een Hindoe moet 5 maal per dag aan de goden van de boven en/of onderwereld offeren. Je ziet dus overal kleine bakjes gemaakt van banaan- of palmblad, gevuld met kleine stukjes fruit, bloemetjes, rijstkorrels, etc. voor de huizen en tempels staan. We komen veel tempelgebouwen tegen die beter onderhouden lijken dan de huisjes er omheen.
Ons hotel in Lovina blijkt overboekt. We worden naar een dichtbij gelegen hotel gebracht, met teruggave van een deel van de kosten. Stiekum zijn we hier blij mee, want het oorspronkelijk geboekte hotel bleek erg druk te zijn. Nu zitten we in de middag heerlijk ontspannen aan een rustig zwembad, met een boek of tja... in mijn geval een I-pad:-). Fijn even uitrusten, een paar baantjes zwemmen.
In de avond eten we bij een restaurantje dichtbij de kust. De bestelde tonijn is anders dan in Nederland. Hier is het een zachte, lichte vis. Maar hij smaakt uitstekend.
De volgende dag gaan we op pad om de omgeving te verkennen. Onze vrienden waren hier twee jaar geleden ook en we rijden een prachtige route, weg van al te veel toeristisch vermaak. Want dat is wel een verschil. Terwijl we in Java meestal nogal opzien baarden en de mensen duidelijk niet al te veel westerlingen hadden gezien, is het hier juist andersom. Bali is prachtig, maar er zijn best veel toeristen. Heel veel Nederlanders ook. Maar daar hebben we nu, op deze route, niet zoveel last van. We rijden naar de waterval bij het Bratanmeer. Mooi, maar we hebben dan nog geen idee van wat we nog te zien krijgen. De weg slingert zich rond het meer. Onderweg zien we in de bermen kleine aapjes zitten. Het zijn er heel veel naar later blijkt. Soms met jonkies en allemaal even vertederend. Na een koffiestop op een adembenemend punt (voor ons koffie, voor onze vrienden ivm Ramadan dus niks).
A. en H. ontmoetten hier in de buurt twee jaar geleden de beheerder van een heel mooie tuin en we gaan hem nog eens opzoeken. Aangekomen bij de tuin herinnert hij zich onze vrienden nog goed en we worden rondgeleid in de tuin. Tuin is hier geen goed woord. Het is een oppervlakte van zo'n drie hectare met hoogteverschillen van honderden meters. Hij leidt ons naar een waterval zoals we maar zelden hebben gezien! Het is zeker een verval van 60 meter! Het zijn er eigenlijk twee en het is werkelijk adembenemend. De tuin is beplant met honderden soorten bloeiende planten, struiken en bomen in alle mogelijk kleuren. Ook zijn er mangobomen, banaanbomen, sinasappelbomen, avocadobomen, koffiestruiken, kruidnagelbomen, nootmuskaatbomen, cacaobomen en Joost weet wat nog meer. We lopen trappen en paden op en af en filmen en fotograferen er wat af. Ik weet niet waar ik moet kijken want de tuin is echt... adembenemend. En ja... ik weet dat ik in herhaling val, maar ik kan het echt niet anders uitdrukken. De tuin is van iemand uit Singapore die er maar een of twee keer per jaar komt. We klauteren wat af en voelen onze beenspieren goed! Na een uitgebreide bezichtiging nemen we afscheid.
We vervolgen de prachtige weg en zoeken alvast een restaurantje aan zee waar we vanavond kunnen eten.
In het hotel zegt Hubbie dat hij een massage besteld heeft en even later komen twee Balinese dames aankloppen. Het blijken twee zussen te zijn en ze hebben vaardige, stevige handen. En tjee... wat voelt dat goed. De dames vertellen nog wat over hun leven op Bali, en dat dat geen hemel op aarde is (zoals sommige toeristen schijnen te denken) wil ik graag geloven. Alleen de rijst is goedkoop op Bali, zeggen de dames. Ja, dan voel je je toch vaak wel heel erg bevoorrecht als westerling. Wij kunnen 's avonds weer fijn ergens gaan eten, maar de dames wacht nog heel wat werk en een hongerige familie!
Na het eten in het uitgezochte restaurant, wat overigens ook weer heerlijk is, drinken we bij terugkomst nog even koffie met de eigenaresse van ons hotel. Ze is een Australische van 60 jaar, met een bewonderenswaardige instelling. Ze is van oorsprong lerares en heeft een globetrottende familie. We hebben een interessant gesprek over het leven op Bali en dat ze houdt van het eiland en zijn bewoners is ons wel duidelijk.  Wat is het toch leuk om over al die verschillende levensstijlen te horen en dit soort ontmoetingen te hebben!
Morgen weer inpakken (eigenlijk pakken we de koffer helemaal niet uit, maar herschikken we het allemaal een beetje) om door te gaan naar Ubud.
Wordt vervolgd.