Op vrijdag 16 maart j.l. stond een artikel in de NRC dat mijn aandacht trok. Het was getiteld: "Op vrouwenblogs schijnt de zon altijd".Het artikel ging over de vele miljoenen weblogs in de wereld (zo'n 133 miljoen!) en dan in het bijzonder over blogs die door vrouwen worden geschreven.
De schrijfster van het artikel heeft zich verdiept in dit fenomeen omdat het haar opgevallen was dat op deze blogs de vrouwen in een soort sprookjeswereld lijken te leven. Narigheid lijkt er bijna niet te bestaan. Het viel haar op dat in veel blogs bijna uitsluitend werd geschreven over de mooie natuur, appeltaarten, kinderen en knutselen.
De schrijfster bezocht een aantal blogsters thuis, in dit geval in Denemarken. Als ze bij de eerste blogster binnenstapt ziet ze totaal niets van de wereld die ze beschrijft in haar blog. Na over de rommel te zijn gestruikeld en een kop oploskoffie te hebben gehad, verbaast ze zich tegenover haar gastvrouw over het verschil in de echte en virtuele werkelijkheid. De blogster in kwestie zegt daarop dat ze wel uitkijkt om haar échte wereld te tonen om dat geen mens daar op zit te wachten.
"Wat je op mijn blog ziet ís mijn leven, alleen niet mijn héle leven. Je vind er alleen de dingen die ik mooi vind en waar ik vrolijk van word. Zo wordt mijn blog een veilige plek, omdat iedereen weet wat ze er kunnen halen".
Zij volgt zelf ook een aantal blogs en zegt o.a. daarover : ".....ik ben begonnen ze te volgen dus nu wil ik ook gewoon weten hoe het verder gaat".
Dat blogs vaak een zorgvuldig gecreëerde wereld zijn, bevestigt ook een Nederlandse blogster.
Ze zegt: "Spontaan? Ben je gek? Ik gooi er een filter overheen. Ik vermijd dingen als religie, politiek etc."
Dat in veel blogs het natuurlijke, het ambachtelijke, het nostalgische de overhand hebben, verbaast de blogsters niks. Ze bloggen voornamelijk over dingen waar veel mensen naar verlangen. De Nieuwe Romantiek zogezegd. Een andere succesfactor is: het verlangen dat de schrijfster creëert, naar een zorgeloos leven. Te midden van flora, fauna en geliefden.
Terwijl het lijkt of deze blogsschrijfsters een persoonlijk karakter aan hun blog hebben gegeven (de lezers hebben het idee dat ze de schrijfster goed kennen) ken je ze natuurlijk niet echt.
Het bovenstaande verbaasde mij niet echt. Ik lees blogs die gaan over handwerken, huisinrichting, tuinieren, bezinning, etc. Maar ik begrijp echt wel dat de schrijfsters hiervan maar een deel van hun wereld laten zien. Dat hun échte leven er wel eens heel anders uit kan zien. Dat ze zorgen, boosheid, verontwaardiging, teleurstelling en noem maar op liever voor zichzelf houden. Dat lijkt mij zelf heel logisch en zo doe ik dat ook.
Hoeveel verschilt jouw echte wereld van jouw virtuele leven?
Ik vind juist de blogs die laten zien dat er een mensen achter de blogster zit, die het ook wel eens helemaal heeft gehad bijvoorbeeld het leukst. Maar er is ook wel een soort teneur van "je moet positief zijn". Alsof je het niet mag laten weten als het een keer tegen zit? Raar, dat hoort er toch bij? Als ik teveel handwerkjes en foto's op een blog zie verdwijnt hij meestal uit mijn volglijstje..
BeantwoordenVerwijderenMijn echte wereld verschilt niet veel van mijn virtuele. Ik schraap er hooguit de scherpe kantjes af en scherm mijn kinderen en man bewust af.
BeantwoordenVerwijderenHier struikel je niet over de rommel en wij schenken echte koffie. ;o)
ook mijn echte wereld verschilt amper van de virtuele. net als marja scherm ik mijn man af ... gewoon omdat die het niet leuk zo vinden om in beeld te komen op mijn blog. groetjes, @nne
BeantwoordenVerwijderenHai Janny
BeantwoordenVerwijderenik denk dat iedereen dat eigenlijk echt wel wist.Niet dat het een bewust weten was, nee dat niet.Het is volgens mij alleen maar goed dat je je eigen wereld een beetje geheim houdt voor internetters. En alles maar dan werkelijk alles op internet gooien om te lezen voor Jan en alleman dat lijkt mij geen goed streven.
PS ik voeg je toe aan mijn linken lijst als je bezwaar hebt hoor ik dat wel.
Ik moet zeggen dat ik me hier niet in herken. Ik schrijf over leuke dingen, maar ook vrij regelmatig over vervelende, verdrietige of nare dingen. Eigenlijk volg ik ook geen enkel lalala-blog geloof ik. Het kan toch niet altijd overal feest zijn?
BeantwoordenVerwijderenMijn wereld is zoals-ie is, zowel echt als op mijn blog...je kan bij mij zonder problemen binnenstappen! Omwille van de privacy van mijn kinderen houd ik hun bijdragen echter wel beperkt. Zij hebben er niet om gevraagd een moeder te hebben die het leuk vind om de wereld om zich heen, via een blog, de wereld in te sturen! Mijn afweging om iets wel of niet te plaasten heeft meestal te maken met de mate waarin iets me raakt. Niet alleen de mooie, maar ook de mislukte of verdrietige dingen komen bij mij regelmatig voorbij, kijk vandaag maar op mijn blog! Ik denk dat het ook heel belangrijk is om op te passen hoe je dingen schrijft, er zijn tenslotte helaas genoeg 'weirdows' die ook op Internet rondzwerven...
BeantwoordenVerwijderenCommuniceren op internet is te vergelijken met op een sinaasappelkistje gaan staan op een druk station of vliegveld en dan dingen gaan roepen en foto's omhoog houden.
BeantwoordenVerwijderenDat vind ik toch echt iets heel anders dan je leven delen met intimi, je gezin en je vrienden.
Je weet nooit wie er allemaal mee leest. Ik zelf heb geen enkele behoefte om een schijnvertoning te presenteren. Wat je bij mij leest, is precies zoals ik ben. Op mijn blog lezen veel familieleden, buren, collega's, cliënten en vrienden mee, die kunnen dat beamen.
Toch zal ik altijd proberen om iets te schrijven dat mooi is, niet persé mooier gemaakt, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik pik gewoon de mooie momenten uit de dag en schrijf daarover.
Problemen, verdriet, wat voor ellende dan ook, deel ik niet op internet, dat houd ik binnen mijn vrienden, familie, collega's of gezin, waarbij je elkaar ook kunt aankijken en echt troosten. Het is niet zo dat ik nooit boos of verdrietig ben of geen problemen heb. Ik kies er alleen voor om niet alles van mijn leven te laten zien, maar wel datgene wat voor mij het belangrijkst is: een positieve levensinstelling!
In tegenstelling tot wat het artikel zegt, zie ik juist steeds meer bloggers 'opener' worden en dingen delen, waarvan ik denk: wat moet ik daarmee, is dat nou niet iets om binnen je gezin, werksituatie of kennissenkring te bespreken? Ik heb niet veel met die persoonlijke ruzies, gezinsstrubbelingen en collegiale vetes.
Dat iemand van zich af wil schrijven over ziekte of over een kind met problemen begrijp ik wel, schrijven kan heel therapeutisch zijn. Als de virtuele wereld maar niet in plaats van echte luisterende oren komt, dat zou wel heel eenzaam zijn....
Oh ja, ik heb ook wel eens bloggers ontmoet in real life en mijn ervaring is dat het toch wel heel erg klikt, als het qua bloggen ook al klikte, ook al wist je nog heel veel niet van elkaar.
Fijn weekend, Janny, liefs Roelien
Allen: wat leuk dat jullie zo uitgebreid reageren. Eerlijk gezegd had ik wel het soort reacties wel verwacht. Niemand is zich er echt van bewust dat je blog vaak een andere kant van jezelf belicht. Want dat doen we niet bewust.
BeantwoordenVerwijderenAls ik een foto van mijn tuin laat zien dat is dat altijd van de mooie plekjes, nooit van de puinhopen erachter. En dat geldt ook voor mijn leven. Nu zijn daar gelukkig geen puinhopen, hoor, maar ik bedoel maar. Ik blog ook best over de mindere kanten van mijn leven, maar toch genuanceerd.
M.i. komt Roelien nog het best bij wat ik vind.
Ze zegt: "....Toch zal ik altijd proberen om iets te schrijven dat mooi is, niet persé mooier gemaakt, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik pik gewoon de mooie momenten uit de dag en schrijf daarover."
Nu, dat is eigenlijk wat de schrijfster van het artikel m.i.ook bedoelt.
Leuk om te horen hoe júllie er over denken.
Janny
Mijn blog en mijn echte wereld verschillen niet zoveel van elkaar. Ik blog vooral over mijn (interieur)passie, maar mijn privé leven laat ik zoveel mogelijk achterwege, want ik zie het nut er niet van in om dat met wildvreemde mensen te delen. Bloggen is vooral fun en ontspanning, verdriet en ellende is er al genoeg in de wereld, dus daar wil ik op een blog niet nog eens extra mee geconfronteerd worden. Inspiratie, vreugde en creativiteit, dat is voor mij de essentie van het bloggen.
BeantwoordenVerwijderenIk blog eigenlijk over van alles en niks. ik mijd politiek, religie etc. niet. Dat vind niet iedereen leuk. Want soms zijn er ineens volgers weg. Maar mijn vriendinnen en de medeblogsters die ik perssonlijk ken herkennen mij en ik hun weldegelijk.
BeantwoordenVerwijderenMijn blog is niet positiever dan ikzelf de wereld zie, maar moet wel bekennen dat dingen die anderen kunnen schaden achterwege blijven.
Ik moet zeggen dat ik eigenlijk wel echt naar binnen laat kijken op mijn blog hoor. Kijk je gaat niet vertellen dat je ruzie met je lief hebt om een badmatje .Want wie zit daar nou op te wachten Maar verdriet laat ik zien net als vreugde Hoewel er nu niks te zien is al mijn foto's zijn dus weg.
BeantwoordenVerwijderenLeuk onderwerp dit trouwens....
Leni: ...om een badmatje?? We hebben hier in de loop der tijd om van alles ruzie gemaakt. Maar nog nooit om een badmatje:-) Vertel!!
BeantwoordenVerwijderenDe scherpe randjes houd ik liever voor mezelf. En alhoewel ik best vind dat je over verlies of verdriet mag schrijven, houd ik toch liever een slag om mijn arm. Ook wat betreft de namen van Lief en Kind en zeker persoonlijke foto's. Die zou ik graag met mijn bloggers delen, maar je weet nooit wee meeleest. Maar als je hier een bakkie zou komen doen, Janny, ben ik vrijwel dezelfde persoon als in blogland.
BeantwoordenVerwijderenLeuk onderwerp weer!
Leuk onderwerp!
Interessant onderwerp en fascinerend om de reacties lezen die aansluiten hoe ik hetzelf doe. Ik heb geen zin om mijn hele hebben en houden op het web te gooien, maar wat je ziet, is wel echt. ;)
BeantwoordenVerwijderenik denk dat ik toch vaak een ook de minder makkelijke dingen omschrijf ...wel met de keuze niemand daarin te schaden ... en vaak als ik mensen die me eerst van mijn blog ken, ontmoet herkennen ze mij toch heel erg in wat ik schrijf ... maar ik heb denk ik ook geen sprookjesachtige blog ...
BeantwoordenVerwijderenTja, op mijn blog schijnt de zon beslist niet altijd. Maar ik sluit me wel aan bij het merendeel van de reacties.... ik laat heus niet alles van mezelf zien. Daar komt bij dat ik positief in het leven sta en er niet van houd om publiekelijk te klagen over de tegenslagen in mijn leven.
BeantwoordenVerwijderenHallo Janny,
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je dit geplaatst hebt.
Een vriendin van mij zei laatst: bloggen is leuk voor huisvrouwen. Ook zo'n uitspraak ... Heb haar gezegd dat ze dan het bloggen niet snapte.
Toen ik net was begonnen met bloggen gebeurden er dramatische dingen in mijn leven. Toch kon ik op een mooie manier daar uiting aan geven op mijn blog (lees maar terug). Mijn blog is zoals het is. Ik schrijf wel anoniem omdat wij toch al in zo'n glazen huisje leven. Familie, vrienden, collega's en buren lezen mee. Ik zou nog veel meer moois er op kunnen zetten, maar ik houd me bij wat er 'vandaag' gebeurt.
A thing of beauty is a joy forever! En dat deel ik graag op mijn blog.
Moet trouwens nodig weer beginnen met bloggen, want de sneeuw is nu wel gesmolten ;-), maar er is te veel te doen in de tuin.
Fijne zondag!
Jacoba
Ik vind het een vreemde conclusie van deze schrijfster. Er is veel meer variatie onder vrouwenblogs dan zij doet voorkomen. Ik volg politieke blogs van vrouwen. Soms word ik opgeschrikt door keiharde foto's die misstanden in de wereld aangeven. Goed dat ze getoond worden. Niets geen sprookjeswereld.
BeantwoordenVerwijderenEr zijn blogs waar vrouwen over hun hobby, vaak veel meer dan een hobby, eerder vakvrouwschap, vertellen. Wat is daar mis mee? Ik word er door geïnspireerd. Ik houd van blogs over styling, consuminderen, over steden, over koken en de natuur. ik volg ook blogs die heel persoonlijk zijn. Zowel blogs door vrouwen als door mannen bijgehouden.
Is het erg wanneer een vrouw een blog maakt met foto's waar ze blij van wordt? Is deze vrouw zielig of oneerlijk wanneer je bij bezoek aan haar huis merkt dat het een puinhoop is of dat ze zelf de mooie spullen niet heeft? Ik begrijp de redenering niet.
is het erg wanneer er vrouwenblogs zijn, waarvan de maaksters af en toe in een sprookjeswereld leven? Het lijkt me heerlijk voor hen. En ik droom met hen mee.
tja, als je iets schrijft of vertelt, filter je altijd - ook in het Echte Leven - wat je beleeft of denkt. de werkelijkheid is zo breed en rijk dat je die nooit helemaal in woorden kan vatten. en natuurlijk vertel je niet alles op je blog, zoals je zelfs aan je beste vrienden niet alles vertelt. in de blogwereld bouw je virtueel nauwe relaties op met mensen. je deelt lief en leed met hen. maar daarnaast is er een groot en onbekend zwart gat van potentiele lezers die je totaal niet kent. je gaat ook niet in een vol station je meest intieme zaken of diepste gedachten gaan uitschreeuwen ...
BeantwoordenVerwijderenHet gekke is dat mijn blog niet zo heel veel verschilt van mijn thuis... Geloof ik... Nou ja, ik heb niet alléén maar schatten van kinderen natuurlijk. Ze zijn soms ook stierlijk vervelend. Ergerlijk zelfs! En mijn lief is zeker niet altijd lief... Ik ook niet trouwens....
BeantwoordenVerwijderenEhhhhh..... hihihihihi
Mijn blog gaat het meeste over mijn huis en tuin (nou ja ons huis en tuin ,ihihi)
BeantwoordenVerwijderenIk betrek mijn man en zoon er niet in ,ik denk niet dat ze dat leuk zouden vinden ,ik vindt dat is gewoon prive
Ik vindt het leuk om mijn passie te delen met andere mensen met dezelfde passie
En de bloggen met familiedingen ,die trekken mij niet zo eigenlijk
Maar iedere zijn ding
Ik ben geen vrouw. Ik schrijf verhalen waarin veel autobiografische elementen zitten. Waarom? Niet om maar een deel van de werkelijkheid te laten zien. Maar omdat ik houd van verhalen schrijven. Dat is het. Als ik geen verhalen schrijf, wil ik nog wel eens een stuk geschiedenis of iets politieks aanroeren. Gevolg: ruim de helft haakt af. Dat vind ik jammer.
BeantwoordenVerwijderenEn nu even over de door jou geciteerde bronnen: het klopt in mijn beleving. Zodra de lente er in de verte aankomt, gaat het over bloembolletjes, poesjes, fietstochtjes en noem maar op. Ik denk dat hier het sprookjesachtige alternatief voor een saaie, zware werkelijkheid ligt. De stijl en diepgang is vaak niet groot en daarom soms moeilijk te verteren.
Enfin: wat moet ik er van vinden: ik zie het graag anders, want ik houd van inhoud en stijl, maar ik kan die 133 miljoen werelden niet veranderen. Zeg er eens iets over en men trekt zich terug op de laatste stellingen en gooit vandaar met kokende pek en de woorden: het is mijn blog en ik wil schrijven wat ik wil. Tja, dat is waar en dus is het beter dit onderwerp niet te vaak aan te roeren.
Jij doet het hier wel en dat is verfrissend. Maar het gaat niets veranderen.
P;lato: je hebt waarschijnlijk gelijk. Maar gelukkig hebben we allemaal onze eigen keuzes. Daar ben ik wel erg van. Prima als je gaat voor diepgang maar ik wil ook wel eens over de vreugde van een een lenetebolletje schrijven, of over een leuke aankoop op de rommelmarkt. Want dat bén ik ook allemaal.
BeantwoordenVerwijderenJanny
Ik heb dat artikel in NRC gemist, daarom erg leuk om dit hier bij jou te lezen! Ik denk dat mijn lezers een aardig beeld van mij hebben, maar mijn blog is niet bestemd om allerlei privé dingen te bespreken. Het thema van mijn blog is ook: textiel en handwerken in de breedste zin van het woord met af en toe een ander onderwerp als afwisseling.
BeantwoordenVerwijderen