Het vroege ochtendzonnetje schijnt mijn werkkamer binnen en door het raam zie ik veel verschillende vogels rondscharrelen. De eekhoorn is tegenwoordig alleen en ik vraag me al geruime tijd af wat er met de andere is gebeurd. Misschien niet de winter overleefd. Met stokken en lint hebben we al een stuk grond afgebakend waar zometeen een grasveldje komt (voor ons toekomstig kleinkind natuurlijk:-)
De witte hei bloeit overdadig en de bluebells pieken er parmantig doorheen. De prunis heeft al dikke knoppen en ook de rodondendronknoppen beloven een mooie bloei. Strepen zonlicht vallen in de zijtuin en de kat van de buren ligt uitgestrekt op de oprit.
Wat kan zon een mens (en dier) gelukkig maken!
Maart
Dit is een duivelskind, deze maand Maart.
Men kan dit in een stormnacht goed bemerken:
Hij buitelt door de schoorsteen op de haard
En blaast de torenhanen van de kerken!
Nochtans, al wat hij roert is slechts zijn staart,
Waarmee hij wind maakt als met vogelvlerken,
En van zijn hoef is enkel 't boerenpaard
De drager, dat de akker gaat bewerken.
Rust en beweging is deze maand eigen:
Wildheid der luchten, en op aarde 't wachtend
Verlangen naar wat eerlang komen gaat.
En drooggewaaide stoepen langs de straat
Zijn nooit zo helderblauw en kalm en smachtend
Als wanneer buien in de hemel dreigen.
uit: 'Gestelsche liederen', 1949.
Simon Vestdijk
Ja, dit is het ultieme genieten.
BeantwoordenVerwijderenIk voel nu even meer voor het eerste deel van je bericht dan het gedicht. Geniet van deze heerlijke lentedag, lieve groet
BeantwoordenVerwijderenJe wil toch niet zeggen, dat het heerlijke lenteweertje binnenkort verandert in het weer in het gedicht? Moet er niet aan denken ;)!
BeantwoordenVerwijderenEen prachtige beschrijving van de maand Maart Janny.
BeantwoordenVerwijderenIk kende het nog niet.Dus jij zet elke maand weer een gedicht? mooi!! ik doe het namelijk elke maandag.
Ja de maand Maart is van ongeduldig wachten op de het op het beginnen van de lente en wat een feest dat jullie mogen uitzien nar de geboorte van een kleinkind.Iets fijner kan ik me eigenlijk niet bedenken.
lente groetjes
dit gedicht van Vestdijk kende ik niet ... leuk om het dankzij jou te ontdekken! liefs, @nne
BeantwoordenVerwijderenMooi hè, voorjaar!
BeantwoordenVerwijderenMaart...altijd een beetje grillig. Je kunt zonder jas buiten in het zonnetje zitten, maar er kan ook een dik pak sneeuw liggen. Aan het laatste moet ik toch echt niet denken.
BeantwoordenVerwijderenMooi hoe je beschrijft wat je ziet, lente, wie wordt daar niet vrolijk van, en wat zien die ooievaars er aaibaar uit.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet
Hermine
heerlijk dat het maart is. en zelfs als het guurder wordt is er toch "'t wachtend Verlangen naar wat eerlang komen gaat."
BeantwoordenVerwijderen"Maart roert zijn staart" ...
BeantwoordenVerwijderenmaar we gaan voor het zonnetje hoor !!!
Heerlijk eindelijk LENTE we hebben er zo lang op gewacht.
Fijne week !!! Groetjezz lfs mij
Mooi!!
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk zo deze maartse week...
Ik begon je gedichten al te missen! Deze van maart is prachtig,maar zelf weet je ook heel goed sfeer te scheppen. De lente maakt altijd een hoop in een mens los. Het blijkt ook een wonder hoe er uit "niets" weer veel moois tevoorschijn kan komen.
BeantwoordenVerwijderenLiefs!
Mooi Janny! Het kan verkeren in maart, nu is het heerlijk, maar we hebben ook weleens dik in de sneeuw gezeten begin maart. Ik geniet zo van het weer. Jammer dat je niet weet hoe het met deeekhoorn is en dat grasveld - het plannetje - tovert een glimlach om mijn mond...
BeantwoordenVerwijderenMooi gedicht van de man die sneller kon schrijven dan God kon lezen. Ooit zei men van hem: 'de grootste schrijver der Nederlandse literatuur.' Maar daar is van een aantal decennia later niet veel meer van te merken. Want Hermans, Mulisch en Reve namen zijn plek in. Ook deze namen zullen over enkele jaren verflauwd zijn. Wat ons dan rest zijn: Koch, Kluun en misschien van der Heijden. En het 'AKO literatuurplankje' met boeken die zo lekker weglezen.
BeantwoordenVerwijderenNederland is weinig trouw aan zijn echte helden. Dat vind ik jammer, want in onze literatuurgeschiedenis liggen ongekende schatten opgeslagen.
Mooie laatste regel van het gedicht en zo niet herkenbaar met het zonnetje en die kalmte die heerst. Ik heb al een kleur in mijn gezicht van het werken in de tuin!
BeantwoordenVerwijderen