anyone who keeps the ability to see beauty never grows old - Franz Kafka



Posts tonen met het label gedichten. Alle posts tonen
Posts tonen met het label gedichten. Alle posts tonen

dinsdag 20 maart 2012

gedicht van de maand: maart...

In tegenstelling tot onderstaand gedicht is het heerlijk weer vandaag.
Het vroege ochtendzonnetje schijnt mijn werkkamer binnen en door het raam zie ik veel verschillende vogels rondscharrelen. De eekhoorn is tegenwoordig alleen en ik vraag me al geruime tijd af wat er met de andere is gebeurd. Misschien niet de winter overleefd. Met stokken en lint hebben we al een stuk grond afgebakend waar zometeen een grasveldje komt (voor ons toekomstig kleinkind natuurlijk:-)
De witte hei bloeit overdadig en de bluebells pieken er parmantig doorheen. De prunis heeft al dikke knoppen en ook de rodondendronknoppen beloven een mooie bloei. Strepen zonlicht vallen in de zijtuin en de kat van de buren ligt uitgestrekt op de oprit.
Wat kan zon een mens (en dier) gelukkig maken!

Maart

Dit is een duivelskind, deze maand Maart.
Men kan dit in een stormnacht goed bemerken:
Hij buitelt door de schoorsteen op de haard
En blaast de torenhanen van de kerken!

Nochtans, al wat hij roert is slechts zijn staart,
Waarmee hij wind maakt als met vogelvlerken,
En van zijn hoef is enkel 't boerenpaard
De drager, dat de akker gaat bewerken.

Rust en beweging is deze maand eigen:
Wildheid der luchten, en op aarde 't wachtend
Verlangen naar wat eerlang komen gaat.

En drooggewaaide stoepen langs de straat
Zijn nooit zo helderblauw en kalm en smachtend
Als wanneer buien in de hemel dreigen.

uit: 'Gestelsche liederen', 1949.
Simon Vestdijk

zaterdag 10 december 2011

gedicht van december...

December is voor velen van ons een heerlijke maand.
Met gezellige familiedagen, feestjes, licht, wensen, verwachtingen.
Natuurlijk weten we wel dat het niet voor iedereen zo is. We lezen in de krant of een tijdschrift over mensen die het niet zo goed getroffen hebben en zijn uiteraard begaan met ze. Maar hoe het is om alleen te zijn weerspiegelt dit gedicht wel enigszins, vind ik.

Decemberbrief

Ik wilde dat je dichter bij me was.
Het jaar is oud en heeft niets meer te zeggen.
Het weer is somber. Alle dagen staat er
een haveloze regen voor de ramen
lam zwaaiend als een dronkelap. Ik loop
door 't huis, de kamers waarin jij niet bent
en die dus leeg zijn. Of ik zit maar ergens
en kijk naar buiten tot het donker is.
De televisie 's avonds een meest trieste
vertoning in een eenmansbioskoop,
zoek ik maar vroeg mijn bed op, slaap pas laat
en word weer vroeg uit boze dromen wakker
omdat ik jou ook in de slaap niet vinden kan.
Ik wilde dat het jaar nu over was
en jij weer dichter bij me, bij me was.

Hans Andreus

woensdag 9 november 2011

gedicht van de maand: november

Hoewel het weer momenteel absoluut tegengesteld is tot wat Bloem in dit gedicht beschrijft en mijn hart gelukkig ook een stuk lichter dan dat van hem toen hij het schreef, toch wel een gedicht met een toepasselijke naam:-)
November

Het regent en het is november
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.

En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is alengs geen onderscheid
Meer tussen dove herinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.

Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan de tijd;
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.

J.C. Bloem

zondag 1 november 2009

November


November

Er hangen nog twee blaren
aan mijn esdoorn. Duizend andere zijn
rood geworden, alvorens dood.
Vergeten te kijken.

Vergeten gelukkig te zijn.
Nochtans had ik een tuin
waarin een stoel, en die stoel
had mij, en ik had een hand

en die hand had een glas
en mijn mond had meningen
Alles had.
Alles had ons.

Herman de Coninck
(lievelingsgedicht van Comtessa Francesca)

zondag 9 augustus 2009

Elke maand een gedicht: Gedicht uit mijn jeugd.....

Mijn moeder is mijn naam vergeten
Mijn kind weet nog niet hoe ik heet
Hoe moet ik mij geborgen weten?

Noem mij, bevestig mijn bestaan,
Laat mijn naam zijn als een keten,
Noem mij, noem mij, spreek mij aan
o, noem mij bij mijn diepste naam.

Voor wie ik liefheb, wil ik heten

Onlangs schoot me weer dit gedicht te binnen van Neeltje Maria Min. Vroeger, lang voordat ik begreep hoe zat met moeders en dochters, vond ik dat een prachtig gedicht. De bundel waarin het stond (zelfde naam) kwam uit in mijn tienerjaren en zelden is een gedicht uit een debuut zo ingeslagen. Haar gedichten beleefden oneindig veel herdrukken. Neeltje Maria Min woonde destijds in Bergen met haar kind van anderhalf in bij haar ouders. Ze dichtte vrijelijk over de moeilijke relatie met haar ouders en over de onvindbare liefde. Uiteraard viel dat in vruchtbare aarde in mijn tere tienerzieltje. Ik denk dat ook veel generatiegenoten dit gedicht zó uit het hoofd kunnen declameren want het was destijds heel bekend. Het verwoordde zoveel van onze eigen angsten, vragen en gevoelens. En nog steeds kan ik enigszins ontroerd raken bij het horen van deze regels...
Dat geldt overigens niet voor iedereen: ooit las ik dat iemand de bundel van een geliefde kreeg met als opdracht voorin het boek: 'bij wie ik liefheb, wil ik eten'!

donderdag 16 juli 2009

Elke maand een gedicht: juli: Zuidafrikaanse overpeinzing....

ROSA ROSARUM

Kom naar my tuin waar die donkerrooi rose
Duist’re geheime vertrou aan die nag;
Sonnestraal-kusse en suidewind-kose.
Drome en liefde die lang somerdag.

Kom in die soel someraande en luister
Wanneer die nagwind hul drome verklaar -
Na die veelvuldige blommegefluister,
Bloesem en bloeisel en blad altegaar

Kom waar die lelie - die blanke, die reine -
Skugter haar bloesem ontbloot aan die maan,
Blou miosotis - die slanke, die kleine -
Met haar vergeet-my-nie-ogies betraan.

Kom als die maanblom - wit sy en satyne -
Als ’n vorstinne verskyn in haar prag.
Onder die wierook van roos en jasmyne -
Skoonste juweel op die bors van die nag!


A.G. Visser