zwaar werk...

Ik tik dit logje met een pijnlijke rechterarm en -hand. Van het schuren.
Afgelopen donderdag waren we in Apeldoorn op de Antiek- en Brocantemarkt. Wat een heerlijke markt is dit. Hoogwaardig antiek en brocante en niet, zoals zo vaak, uitgeruimde zolderuitstallingen.
Ik moest me behoorlijk inhouden want er was zoveels moois te koop. Maar natuurlijk ging er weer iets mee naar huis. Ditmaal een aanvulling op mijn verzameling rood-wit servies. O.a. twee mooie oude, helemaal gave, dekschalen met leuke details. En een loodzware ijzeren tuinvaas, behoorlijk verroest, maar met een zo'n mooie vorm dat ik hem niet kon laten staan.
Ik popelde dus om ermee aan de slag te gaan. En dat valt dus behoorlijk tegen:-)
Gisteren alles in huis gehaald om de roest te verwijderen, plus de onderlak en de verf waarin ik hem wil schilderen. En vandaag aan het werk. Er kwamen prachtige figuren en initialen onder de roest te voorschijn. Maar het is zwaar werk en het zal nog wel even duren voordat ik zover ben dat er geverfd kan worden.
Onderstaand een indruk van wat ik bedoel.
Fijn weekend allemaal!

Enne.... die Telegraaf is de krant waarin mijn inkopen verpakt zaten, hoor! Dit even ter verduidelijking:-)

Eerste foto zoals ik hem kocht. Tweede foto na een puur uurtjes schuren!

bloggers block...

Ik merk dat het bloggen er deze weken een beetje bij inschiet. We zijn bezig met van alles en nog wat. Vakantie gehad natuurlijk en daarna nog wat binnen- en buitenklussen gedaan.
Onze slaapkamermuren zijn eindelijk geschilderd in de kleur Lamp Room Gray van Farrow and Ball. Dat wilden we al zo lang maar het kwam er maar niet van.
De kunstposter die we uit de Provence hebben meegenomen moet nog worden opgehangen zodra we daar een geschikte lijst voor hebben gevonden. Maar eindelijk is het één geheel geworden!

Ik heb alle overige benodigdheden aangeschaft voor mijn boetseer hobby: ik miste nog het één en ander. Nu kan ik thuis voluit aan de slag. Helaas merkte ik al wel direct dat de combinatie werkkamer/hobbykamer geen goede is. Hoewel ik alles goed had afgeschermd zaten de telefoon, de PC, mijn bureaustoel en de vloer toch onder de klei. Daar moet ik dus iets anders voor gaan bedenken. Misschien een klein ateliertje in de tuin?

Wat is verder nog te vermelden? O ja... ik heb me ingeschreven voor een gevorderde cursus Engelse Conversatie. Hoewel mijn Engels niet echt slecht is en ik veel Engels lees, merk ik dat de vlotte spreekvaardigheid weggezakt is. Aangezien we tegenwoordig in familiekring vaak Engels spreken i.v.m. de vriend van Jongste (een Deen, maar werkzaam in Nederland en engelstalig) is het leuk als dat wat vlotter zou gaan. Bovendien vind ik het leuk om me weer in een taal te verdiepen.

Ook maak ik voorbereidingen om een buitentafel te mozaieken en heb me ingeschreven voor een workshop hiervoor bij een vriendin die een prachtige galerie in Otterlo heeft.
Verder trekken we er vaak op uit. Ondanks alle treurige voorspellingen was het de afgelopen dagen toch redelijk droog overdag. Helaas missen we de Parade in Utrecht waar we vandaag toe zouden gaan. Hubbie heeft een gescheurde meniscus en moet tijdelijk wat rust houden.
Vervelend voor hem maar we redden het hier wel, hoor.
We hebben literatuur, muziek, boeken en wijn genoeg in huis!

Hoe zal onze weg zijn…

Hoe gaan we het ouder worden aanpakken in de eenentwintigste eeuw?
In haar ironisch bedoelde boekje “Laat me niet alleen” geeft Renate Dorrestein een grappige zelfhulpcursus inclusief de antwoorden. (“Hebben we hier een probleem? Nee, we hebben een uitdaging!)
Maar als je de cijfers bekijkt is er best reden om bezorgd te zijn. Voorspeld is dat er in 2050 vier miljoen 65-plussers zijn. Dat zijn zes niet-werkenden op elke tien werkenden. En dan zijn er van die vier miljoen ouderen ook nog 1,3 miljoen hoogbejaard, dus 80 jaar of ouder.
Dus ja… hoe gaan we dat aanpakken? Want wat nu al enigszins zichtbaar wordt is dat de solidariteit van jongeren met ouderen onder druk komt te staan.
Nu blijven we tegenwoordig gelukkig langer vitaal en gezond dan de generaties vóór ons. We blijven langer werken, hebben een gezondere leefstijl en zijn mondiger dan onze voorouders.
Maar toch: ouderdom gaat vaak ook gepaard met eenzaamheid, afhankelijkheid en financiële terugval. Want niet elke bejaarde hoort tot die vitale seniorengroep die ons in de media wordt voorgespiegeld. Van die slanke, gebruinde, goed in hun haar zittende eigenaren van tweede huizen in Spanje met een flink aandelenpakket achter de hand. Want dat heeft met de werkelijkheid weinig te maken. De overvolle bejaardenhuizen laten een heel andere seniorengroep zien!
Geld en achtergrond maakt ook veel verschil overigens: kijk maar eens naar de mensen in particuliere bejaardenhuizen versus de bewoners van talloze bejaardenhuizen met kleine kamertjes en etenslucht in alle gangen.
Het best kunnen we dus met een goed gevulde beurs oud worden:-)
In onze gemeente staan er heel wat bejaardenhuizen. Wellicht dankzij de rustige en groene omgeving wonen er dus relatief veel senioren. Wij kunnen hier van dichtbij het verschil zien tussen diverse ouderen. Van de deftige mevrouw die elke ochtend in een grote Mercedes stapvoets naar de supermarkt rijdt tot de mevrouw die zielig ineengedoken in een rolstoel naar diezelfde supermarkt wordt gereden.
"Och” zei een vriendin in een jolige stemming "ze komen er allebei!"
Ja,ja.
Over de manier waarop moeten we het in de toekomst nog maar eens hebben!

elke maand een gedicht: Ontnugtering

Ontnugtering


O liefling, as ek luister na die wind
Wat snags so klaend en weemoedig suis
Deur die eikeboom se blare bo die huis,
Dan dink ek terug aan toe ek nog as kind
Gelukkig was, onskuldig, trougesind
Aan wie ek lief gehad het, sonder kruis
Of bitter hoon wat skielik op kan bruis
En skaars versagting in vergeet kan vind.

Dit was die tyd voor ek jou eers gesien het,
Voor ek kon weet dat liefde wreed kan wees
En ergste smart 'n droef genot kan dra.
Eers na my hart se hartstog jou bedien het
Tot sterwens toe, bankrot aan hoop en gees,
Heb ek geleer hoekom die nagwind kla.

C. Louis Leipoldt (1880 - 1947)

Un autre retour en Provence...

Nog een plaatje van ons heerlijke terras!
Doorkijkjes die op je netvlies blíjven opgeslagen!
Niet geproefd, want ongetwijfeld héél zoet. Maar wel een mooi plaatje, toch?
Deze gitaarvirtuoos laat het Rosenberg trio verbleken!
De uitgestrektheid van sommige delen van de Provence is adembenemend!
Overal om je heen is er kunst, opvallend en ónopvallend!
Een grapje tussen een vriendin en mij!
Je blíjft genieten van het kleurenspel op de marktjes!
Natuurlijk ook weer het Palais des Papes bezocht!
Een terras in Oppède-le-Vieux, schilderachtig en authentiek.
Zucht... ik wil terug!

les memoires de Provence...

We zijn weer terug van onze vakantie in de Provence.
Het was een echt heerlijk verblijf, midden in de Vaucluse. Onze gîte lag in Oppède-le-Vieux. De bewoning van deze plek gaat terug tot in de pre-historie toen het een belangrijke vestigingsplaats was. Aan de noordzijde grenst het dorp aan de Via Domitienne en in het zuiden aan de petit Lubéron. Onze gîte is onderdeel van de Mas Malpertuis, het hoofdhuis zeg maar, samen met nog twee andere gîtes.
Als eerder gezegd waren de gîtes prachtig ingericht, in een landelijke brocantestijl die origineel is en eigen aan de smaak van de eigenaresse.
We zijn vaker naar de Provence geweest maar dit gedeelte was merendeels nieuw voor ons. Het is echt schitterend met zijn gedifferentieerde natuur. Sommige gedeelten bergachtig, woest, onontgonnen en andere gedeelten juist weer lieflijk en slaperig.
We hebben, zoals gezegd, erg genoten. Van de leuke marktjes, van de kleine bergdorpjes met de mooie vergezichten. Van Bonnieux bijvoorbeeld of l'Isle sur le Sorgue, Menérbes, Bedoin, Roussillon, Lourmarin, Saint Rémy-de-Provence (en zelfs Uzés in de Gard, toch nog wel zo'n 70 km. rijden.)
En ook genoten van de kunst en cultuur die je er overal vindt. Het kleinste dorp heeft nog een galerietje. Ook op dit gebied hebben we heel veel moois gezien.
We hadden prachtig weer, zo tussen de 28 en 34 graden.
Naast zelf koken (met heerlijk smakende ingrediënten, echt een genot!) zijn we vaak uit eten geweest, heerlijk op de terrassen van mooie restaurants, genieten van alles wat er aan je voorbij trekt. En van het verrukkelijke eten en de prima wijntjes natuurlijk.
Je kunt je voorstellen dat we niet echt stonden dringen om naar huis te gaan.
Maar goed: plicht riep na zo'n dikke twee weken (al moest ik goed mijn best doen om het te horen:-) En na nog een genoeglijk avondje met onze gastheer en gastvrouw zijn we dus toch maar richting Nederland vertrokken.
Vanwaar ik onderstaande impressies van onze Provencaalse dwaaltochten aan jullie laat zien!











Het was heerlijk toeven op ons grote privé terras bij de gîte. We hebben er heerlijke maaltijden gegeten en diverse "wijnproeverijen" gehad!


We hebben heel wat marktjes bezocht. Heerlijk al die verse en mooi uitgestalde groenten, fruit, kazen, etc.
Op de markt is je gulden een daalder waard is niet helemaal waar in Frankrijk, heb ik de indruk. Voor 8 van onderstaande macarons moest ik bijna 10 euro betalen!
Zo duur zijn ze bij Ladurée nog niet eens!