Ontnugtering
O liefling, as ek luister na die wind
Wat snags so klaend en weemoedig suis
Deur die eikeboom se blare bo die huis,
Dan dink ek terug aan toe ek nog as kind
Gelukkig was, onskuldig, trougesind
Aan wie ek lief gehad het, sonder kruis
Of bitter hoon wat skielik op kan bruis
En skaars versagting in vergeet kan vind.
Dit was die tyd voor ek jou eers gesien het,
Voor ek kon weet dat liefde wreed kan wees
En ergste smart 'n droef genot kan dra.
Eers na my hart se hartstog jou bedien het
Tot sterwens toe, bankrot aan hoop en gees,
Heb ek geleer hoekom die nagwind kla.
C. Louis Leipoldt (1880 - 1947)
Heel erg mooi en ontroerend.
BeantwoordenVerwijderenMooi gedicht in het Zuid Afrikaans.
BeantwoordenVerwijderenheerlijk dat zuid afrikaans ... en zo puur natuur !
BeantwoordenVerwijderenhelemaal stil ben ik van dit gedicht. je foto's van de Provence zijn trouwens prachtig! liefs, @nne
BeantwoordenVerwijderenOntroerend, maar het geeft me ook een gevoel van heimwee. (Net als de ganzen als ze in de herfst Zuidwaarts vliegen.) Je hebt weer een juweeltje uitgezocht, Janny!
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Mirjam Kakelbont
Geef je dit nog even een label "zuid-afrikaans"? Ik vind het zo leuk om hier doorheen te bladeren. Heb je misschien familiebanden met Zuid-Afrika?
BeantwoordenVerwijderenMooi melancholisch gedicht, Janny. En een bij wie ik niet zo snel een Engels tegenhanger kon vinden. Dus iets geheel anders, maar wel ook erg verdrietig.
BeantwoordenVerwijderenChild
Your clear eye is the one absolutely beautiful thing.
I want to fill it with color and ducks,
The zoo of the new
Whose name you meditate--
April snowdrop, Indian pipe,
Little
Stalk without wrinkle,
Pool in which images
Should be grand and classical
Not this troublous
Wringing of hands, this dark
Ceiling without a star.
Sylvia Plath