achter de wolken...

De lucht is bijna donkergrijs, de regen valt gestaag naar beneden, het zicht vanuit de ramen van mijn kamer is Herfst in optima forma.
Mijn stemming is beneden peil en dat is niet uitzonderlijk deze dagen.
Het vanmiddag gepresenteerde regeer-/gedoogakkoord maakt het er niet beter op. Integendeel.
Het gaat over het ombuigen van 18 miljard, het oprichten van een nationale politiemacht, immigratie, integratie, asiel, veiligheid, ouderenzorg.
Ik lees de kritieken op dit plan en ben het eens met Alexander Pechtold die het geen regeer- maar een stagneerakkoord noemt. De voorspelling dat de grote verdeeldheid in ons land zal toenemen is wat mij betreft al lang geen voorspelling meer maar een vaststaand feit.
Omdat een mens ook niet gelukkiger wordt van het aanschouwen van drie enorme ego’s in hun finest hour zoek ik naar leuker nieuws.
Als je je ontevreden/ongelukkig/onbegrepen/onvoldaan (omcirkel uw keuze) voelt helpt het om je zegeningen te tellen, volgens een oud recept van mijn moeder.
Dus:

-vanavond bracht Hubbie een CD van Janine Jansen voor me mee!
-de das die ik brei vordert al aardig en wordt leuk!
-vanmiddag kreeg ik twee heerlijke plakken chocolade van een lieve collega!
-ik heb me eindelijk opgegeven in de sportschool!
-vandaag liep een oude mevrouw langs ons huis die zei dat ze het zo prachtig vond geworden!
-morgen komt Jongste en gaan we “iets gezelligs” doen!
-gisteren boekten we alvast een mooi Nieuwjaarsconcert!
-er staat een prachtige kan met poederroze rozen op mijn tafel!
-zojuist belde een vriendin met een plan voor een ”rondje kunst” in Bergen in de herfstvakantie!

Zo eindigt dit logje toch een stuk vrolijker dan het begon.
Het kan geen kwaad om af en toe je moeders goede raad op te volgen!

nieuwe kunst...

Ik zag deze morgen dit filmpje op de Flow-site.
Vond het ogenblikkelijk prachtig. Ik hoop jullie ook!
Een krachtig voorbeeld van wat oude en nieuwe vormen van kunst voor elkaar kunnen betekenen.
Luister ook vooral naar de prachtige muziek!

gedachten...

In de afgelopen dagen wel veel logjes gelezen en hier en daar een commentaartje geplaatst; de zin om te posten komt mondjesmaat terug.

Veel gewandeld, nagedacht, schoongemaakt, gehandwerkt, gelezen en gepraat.

In mijn agenda lees ik toevallig de volgende spreuk:
“One does not make friends, one recognizes them” (Isabel Paterson)

En even daarna bij het plannen van een afspraak:
“Zolang je leeft moet je met het leven bezig zijn; niet met de dood” (Karel Appel)

Is het toeval dat je altijd dit soort dingen leest als iets je bezig houdt?

To blog or not to blog…

Ik zit de laatste dagen regelmatig achter mijn toetsenbord met het voornemen een logje te schrijven, maar er komt er niets uit mijn vingers.
Een paar aspirant-logjes zijn opgeslagen en meermaals bekeken.
Ik kom er niet toe te posten want er gaat te veel om in mijn hoofd. Druk geweest met zinnige en onzinnige dingen. Me druk gemáákt om zinnige en/of onzinnige dingen!
En wéten dat je je druk maakte om onzinnige dingen door dat ene bericht…!
Als ik achter mijn PC kruip kan ik de draaikolk in mijn hoofd moeilijk tot bedaren brengen.
Een logje schrijven is een mooie manier om iets over te brengen, om te laten weten wat er in je omgaat, wat je interesseert. Maar ik bemerk steeds vaker dat belangrijke dingen het moeilijkst onder woorden te brengen zijn.
Geluk of, zoals nu, verdriet bijvoorbeeld zijn vaak te dichtbij om over te vertellen in een blog.
Ik neem even tijd…

blueberry muffins

Zomaar een doordeweekse (vrije) dag!
Vroeg in de ochtend op pad naar de kapper die een paar dorpen verderop zit.
Op mijn gemak nog wat winkelen; leuk tijdschrift en mooie nieuwe agenda mee naar huis. Plus een paar bollen wol om, diep weggezakte, haakvaardigheden weer eens te gaan proberen.
Thuisgekomen is het kil in huis, ik doe de verwarming lichtjes aan en zet een mooi vioolconcert van Bach op.
En ik ga muffins maken.
Onderweg naar huis had ik al een lading blauwe bessen ingeslagen. Ik ben dól op blauwe bessen en eet ze vaak met amandelen en sojayoghurt als ontbijt.
Deze muffins zijn een absolute favoriet hier in huis.
Het lief van Oudste, die ik een keer een volle zak meegaf voor thuis, had bij thuiskomst nog slechts enkele muffins op de bodem liggen, tot frustratie van Oudste! Ook andere familieleden en vrienden vinden ze heerlijk.
Aangezien ik wel zo gezond mogelijk probeer te eten, is dit een minder “slechte” uitvoering van muffins. Ik heb (een ietsje) minder schuldgevoel na het eten van deze

BLUEBERRY MUFFINS:
250 gram volkorenmeel
3 theelepels bakpoeder
1 zakje vanillesuiker
100 gram oersuiker of ruwe rietsuiker
1,5 dl. sojamelk (ongezoet)
1 ei
5 eetlepels zonnebloemolie
200 gram verse blauwe bessen
150 gram pecannoten/walnoten/amandelen (naar keuze)

Verwarm de over op 180 graden. Meng het meel, het bakpoeder en de suiker door elkaar in een grote mengkom. Klop de melk, de olie en het ei door elkaar. Spatel dit voorzichtig door het meel en voeg de bessen en de grof gehakte noten toe.
Vet een muffinvorm in (of gebruik papieren vormpjes) en verdeel het mengsel hierin.
Zet de vorm 20 tot 25 minuten in de oven. Controleer of de muffins gaar zijn door zachtjes op de bovenkant te drukken. Ze veren terug als ze gaar zijn.
Even laten afkoelen en de muffins voorzichtig uit de vorm halen.

Met een grote kop koffie en een nog warme muffin ga ik aan tafel zitten en lees uitgebreid de krant. Het voorgenomen werkje blijft nog wel even liggen!
Wat kan het leven goed zijn met zomaar gewone dingen op een zomaar doordeweekse dag!

gedicht van september...

Nocturne *)

De sterren zijn met veel, vanavond.
Grote ogen in de nacht:
een meisje zwiert haar rok tot bloemen
op een dansfeest aan de gracht.

Een jongen wankelt door de stad.
Zijn benen slepen uit de maat.
De stoep ligt slordig langs de straat.
Hij heeft zijn flessen leeggedacht.

Hij is zijn mooiste woorden kwijt
en niemand die zijn pijn begrijpt;
zij danst met sterren in het haar
en hij - een slechte goochelaar
die stram naar vallend herfstblad grijpt
en briefjes post aan de oneindigheid.

Ingmar Heytze

*) Nocturne: muziekstuk van een dromerig, romantisch karakter

letters en spinazie...

Er zijn mensen die regelmatig onderzoeken doen naar het kennispeil in Nederland.
Zo heeft een docent van de Hogeschool Saxion geruime tijd geleden een onderzoek gedaan naar het kennispeil van tweedejaars HBO-studenten. En als je het verslag van die ingevulde kennistest leest rijzen de haren je te berge.
Om enkele voorbeelden te noemen:
De Thora is een stroming binnen de Islam. Stalin is de uitvinder van kolen en staal. Een lustrum is een kanarie. Spinoza is de uitvinder van de spinazie. De Verlichting is een lamp en tussen Karel de Grote en Napoleon ligt een eeuw!
Onze aankomende managers en directeuren denken dat de politie de wetten maakt in Nederland en dat Provinciale Staten iets is met ministers.
Studenten hebben dus meer algemene ontwikkeling nodig en Saxion is in het gat gesprongen en biedt dit aan. Nu gaat dit natuurlijk wel ten koste van de eigenlijke opleiding want dit soort kennis hadden de studenten al lang moeten bezitten.
Maar helaas is dat niet zo.
Want bij een onderzoek onder middelbare scholieren bleken b.v. havisten niet eens te weten wat eb en vloed veroorzaakt of wat het verschil is tussen proza en poëzie!
Als ik daarover praat met familie en/of vrienden zijn de meningen nogal verdeeld.
Sommigen die in het onderwijs zitten wijten het fenomeen o.a. aan de invoering van het competentiegericht onderwijs. Dit zou volgens hen ten koste gaan van kennis.
Veel jongeren zien het probleem niet zo, want: “je kunt toch alles opzoeken als je dat nodig hebt”!
Nu zijn er in Nederland veel docenten die zich niet zo kunnen vinden in het competentiegericht leren, maar men veronderstelde dat studenten er blij mee waren.
Uit de ervaringen van Saxion blijkt dat niet.
“Eindelijk weer eens kennis in plaats van vaardigheden”. “Heerlijk dat je geen competenties hoeft te laten zien” vonden de ondervraagde studenten.

Toch nodig dus die cursussen?
In elk geval totdat studenten bij letters aan iets anders denken dan aan Sinterklaas:-)

vol lopen...

Een druk weekend met gemeentelijke verplichtingen, een familiereünie, vriendenetentjes, logees en als klap op de vuurpijl een nachtelijk bezoek aan de dierenarts met een aangevallen en nogal gewonde hond.
Vriendenetentjes en logees waren leuk zoals altijd, veel bij te praten over vakanties e.d.
De familiereünie was ook gezellig, fijn om weer met familie te praten die aan de andere kant van Nederland woont en met neven en nichten die je al tig jaren niet meer hebt gesproken. Lekker bijgepraat, stadswandeling, boottocht, bbq en de afspraak dit jaarlijks te doen.
De hond (Jack Russell) was gewond geraakt in een gevecht met een herdershond! Oudste die op hem paste had de wonden al ontsmet en verzorgd, maar bij thuiskomst zag het er toch slecht uit. Naar de dierenarts om twaalf uur ’s nachts; zeven hechtingen en antibiotica. Nu ligt er een zielige hond in de mand die overal in huis plast en geen poot meer verzet. Zo sneu!
De gemeentelijke “verplichtingen” waren overigens ook bijzonder.
Afgelopen zaterdag 4 september 2010 werd in Oosterbeek de 64e editie van de grootste eendaagse wandeltocht ter wereld gehouden, de Airborne Wandeltocht.
Waar we in voorgaande jaren altijd meeliepen (euh.. ik iets minder fanatiek dan de rest van de familie!) en het trefpunt waren van alle bevriende wandelaars in de vrienden- en familiekring, waren we dit jaar officiële genodigden bij het defilé en de herdenkingen.
Het was een belevenis dit gebeuren nu eens vanuit een ander oogpunt te zien.
Na het spelen van de Last Post en de gebruikelijke minuut stilte, gingen grote groepen marechaussee, politie, militairen, scouts en heel véél individuele wandelaars (ruim 32.000 wandelaars in totaal!) op pad door de prachtige dorpen van onze gemeente Renkum, langs de diverse Airborne monumenten en de luchtlandingsterreinen van september 1944.
Wij konden heerlijk in het zonnetje genieten van de voorbij trekkende wandelaars en van de muziek en kostuums van sommigen. Dat zijn dan wel weer de voordelen van Hubbie’s Hobbie:-)!
Het was een geslaagd evenement en als je in de buurt van Oosterbeek bent rond de eerste zaterdag in september volgend jaar, zou ik je zeker aanraden te gaan kijken en/of meelopen!

ons praat Afrikaans...

Voor lezers van dit blog zal het geen verrassing zijn als ik zeg dat ik van de Zuid-Afrikaanse taal houd.
Ook de Zuid-Afrikaanse poëzie spreekt me erg aan en ik heb ook in dit blog wel gedichten in deze taal geplaatst.
Hollandse kolonisten introduceerden het Nederlands in de zeventiende eeuw en in de loop der tijden is het een eigen taal geworden. Lange tijd werd Afrikaans gezien als een dialect van het Nederlands, maar in 1925 kreeg het Afrikaans, samen met het Engels, de status van officiële taal.
Er bestaat zelfs een speciaal taalmonument!
Het staat op een heuvel nabij Paarl. Het monument, een aantal grijze pilaren, is door het spel van licht en schaduw erg fotogeniek.
Het monument is echter ook omstreden. Het herinnert veel zwarte Zuid-Afrikanen aan de periode van apartheid in hun land; het Afrikaans was immers de taal van een racistisch regime. Nog altijd zien zij het Afrikaans als de taal van de vroegere blanke onderdrukker. Niet voor niets verdwijnen steeds meer plaatsnamen in het Afrikaans; ze krijgen een nieuwe naam om te breken met het verleden.
Hoewel ik de redenatie volledig begrijp is het toch wel jammer. Want de letterlijke vertalingen van Nederlandse woorden zijn vaak erg grappig.
Toevallig viel mijn oog weer op het lijstje waar ik de leuke woorden die ik tegenkom, opschrijf.

alleenloper - vrijgezel
rekki - elastiekje
moltrein - metro
spuitvliegtuig - straaljager
skuifspeld - paperclip
pensklavier - accordeon
stokkielekker - lolly
papwiel - lekke band
sweetpak - joggingpak
windlawaai - opschepper
strooimeisje - bruidsmeisje
deurmekaarspul - chaos
plantvreter - vegetariër
wipmat - trampoline
schaduwbril - zonnebril
wegneemetes - afhaalmaaltijden
lokfilm - reclamefilm
pilledraaier - apotheker
vensterversierder - etaleur
vuurhoutje - lucifer
sagteware - software
tanga - amperbroekie

En zo zijn er nog veel meer van deze grappige woorden en/of uitdrukkingen!
Het voert te ver om ze allemaal hier neer te pennen (typen) maar zo nu en dan is het leuk om er weer eens wat te noemen.