bijna zover...

Op dit moment ligt mijn bureau vol met lijstjes. Lijstje nog-te-kopen. Lijstje nog-te-doen. Lijstje: nog-schoon-te-maken. Lijst: mee-te-nemen. Lijstje: belangrijk-in Indonesie. Lijstje: meest-gebruikte-uitdrukkingen. Lijstje: nog-klaar-te leggen-voor-huisoppas.
Lijstje.... enfin: het zal duidelijk zijn dat wij voorbereidingen treffen voor onze reis naar Indonesie. Het komt onverwacht met grote sprongen dichterbij: gisteren duurde het nog een maand, maar vandaag nog maar 8 dagen!!:-)

En hoewel ik er erg naar uitkijk ben ik ook best een beetje gespannen. Het is niet voor het eerst dat we een lange reis maken, maar wel dat we zelf alles doen en min of meer op de bonnefooi gaan. Vakantie regelden we wel al altijd zelf (voor ons geen georganiseerde reizen) maar toch altijd overzichtelijker en bekender. Naarmate we ouder werden toch ook steeds meer Frankrijk en Italie, want daar gaat ons hart wel naar uit. Maar het leven daar verschilt natuurlijk niet echt veel van het leven hier. Bijna zoals thuis, maar dan anders. En avontuurlijk is toch écht wat anders.

Hubbie en ik willen, voordat het om allerlei redenen niet meer kan, toch ook iets meer avontuurlijks ondernemen en we hebben onszelf opgelegd om uit onze comfortzone te treden. Nou, daar helpt deze reis wel erg bij, hoor! 

We vertrekken dus binnenkort voor vijf weken naar Indonesie. We hebben voor de eerste twee nachten een hotel geboekt in Jakarta, maar gaan vandaar uit per trein of auto Java, Sumatra en waarschijnlijk ook nog Bali verkennen.

Gisteren bezochten we een mede-raadslid van Hubbie, die jarenlang op Java heeft gewoond. Zij kon ons ontzettend veel vertellen over het reilen en zeilen van de Indonesiers en gaf ons leuke tips.  We hebben ook een taalprogramma waar we woordjes mee kunnen oefenen. Dat doen we dan ook regelmatig. Prachtig om dat vanaf je   I-pad te kunnen oefenen!

Vanmiddag komen de vrienden waarmee we gaan. We zullen nogmaals alles doornemen en een voorlopige route bespreken, waar we vanaf kunnen dwalen als we dat willen.  (De wijn voor bij het eten staat al koel, want in Indonesie zullen we het voornamelijk alcoholloos moeten doen. Overigens ook niet erg, hoor.:-)

Van de week staan nog een aantal afspraken genoteerd zoals de kapper, de tandarts, etc.  En de laatste benodigdheden moeten nog worden gekocht.

Maar dan zijn we er ook helemaal klaar voor!

Kortom: de dagen hier staan erg in het teken van Indonesië.
En daar ben ik dus, zoals gezegd heel blij maar ook een beetje gespannen om! Muts, he?
Maar we hebben er veel zin in! Kami sangat menantikan!

jezelf zijn...

Ik vind het grappig om kreten op diverse blogs te lezen (ze schijnen de laatste tijd erg ín te zijn) zoals: "Wees jezelf, een ander is er niet", "Wees gewoon jezelf",  "Je moet overal en altijd jezelf zijn", "In alles jezelf zijn", etc. Het zet me ook aan het denken.

Want weten we eigenlijk wel wat "jezelf zijn" betekent? Het is toch best een veelomvattend begrip.
Altijd jezelf zijn is een zwaar karwei. Misschien vind je dat ik onzin uitkraam dus laat ik proberen uit te leggen waarom ik dat vind.

Ons gedrag is de weergave van ons innerlijke "zelf", toch?  Maar is ons gedrag dan ook in alle situaties gelijk?  Ik denk dat de meesten van ons in verschillende situaties verschillende kanten van onszelf laten zien. In een groep vreemden gedragen we ons anders dan bij vrienden, bij je familie anders dan tussen collega's, bij je vriendin anders dan bij je baas. Als je moe bent reageer je anders dan wanneer je uitgerust en fit bent, en als je gespannen bent laat je andere kanten van jezelf zien dan in je vakantie. En al dat gedrag zegt iets over ons. Zelfs als we zeggen dat we alleen onszelf zijn in een bepaalde situatie (in een veilige omgeving bv.) zegt dat uiteindelijk ook iets over ons.

Een ander punt is dat we allemaal door onze omgeving worden beïnvloed, in goede of in negatieve zin. En dat geldt voor iedereen, of we dat nu toegeven of niet.
Het is moeilijk uit te maken of bepaald gedrag vanuit jezelf komt of dat je dat hebt "opgepikt". Want in de loop der tijd is dit gedrag bij ons gaan horen en zien we dat als "onszelf zijn".

Overigens is je niet altijd op dezelfde wijze gedragen soms verstandiger in het sociale verkeer. Het is verstandiger maar ook socialer je aan te passen aan je omgeving. Tegen je verdrietige buurvrouw gedraag je je anders dan tegen de vervelende supermarktmedewerker, om maar eens wat te noemen. Je bent niet ineens onecht als je rekening houdt met de situatie van dat ogenblik.

Je wordt pas onecht als je je eigen waarden vergeet. Want die moeten als het ware je kompas zijn. En het is trouwens ook nog best lastig om te weten wat dan die eigen waarden zijn. Ja natuurlijk: de waarden die we allemaal pretenderen te hebben als: naastenliefde, eerlijkheid, betrouwbaarheid, etc., liggen voor de hand. Maar wat nog meer dan?  Wat maakt de ene mens nu authentieker dan de andere?  Ik zou daar geen simpel antwoord op kunnen geven.

Het leven geeft en neemt; en dat vraagt een voortdurende aanpassing aan de situatie van dat moment.

Hoe denken jullie hierover? Vind je dat je altijd en overal jezelf bent? En wat is voor jou de definitie van jezelf zijn?

sidetable geplaatst...

De piano is opgehaald en de weg was dus vrij om de sidetable te plaatsen. Meteen gedaan natuurlijk en aan het schuiven, verplaatsen en decoreren geslagen.
Ik ben er blij mee. Het lijkt ruimer nu de grote piano weg is, want de sidetable is maar smal. Prima voor deze muur dus.
Er moet nog even een oplossing worden gevonden voor de snoeren. (Eeuwig probleem overigens! Hebben jullie dat nu ook? Wanneer komen er nu eens draadloze lampen?)
Hubbie heeft de gewenningsperiode goed doorstaan:-) Nadat hij me bij de aankoop nog even op meer traditionelere tafels heeft gewezen en tijd nodig had om te zien dat dit óók mooi kan zijn, is hij nu gelukkig ook enthousiast en vindt dat ik dit goed heb gezien:-)
En ik heb er weer een mooie plek bij waar ik mijn decoratielust kan botvieren!
Foto's zijn wederom geen goede weergave, dankzij mijn talent voor fotografie (NOT).

blogbeleid...

Hebben jullie dat nu ook? Zo'n steeds maar aangroeiende lijst van blogs die je leest?

Van de week schoonde ik mijn blogbestand weer eens een keer op.  Want op één of andere manier staan er na een tijd vaak lange lijsten met opgeslagen blogs onder mijn favorieten:-)

Ik lees diverse blogs. Heel uiteenlopende blogs ook. Over diverse onderwerpen, in verschillende stijlen en vanuit uiteenlopende overtuigingen geschreven. In elk blog vind ik klaarblijkelijk iets dat me aanspreekt en me bij de eerste kennismaking deed besluiten ze op mijn bloglijst te plaatsen. Ik heb  hierin categorieën aangemaakt, zodat ik naar stemming of  behoefte van dat moment kan zoeken. 

Ik ben in veel gevallen geen volger, maar heb zo wel een lijst die ik regelmatig inkijk.

Zoals ik eerder schreef schoonde ik het bestand wat op. Al doende scande ik elk blog op zijn inhoud en wat mij er in aansprak. Bij sommigen was dat heel duidelijk: die volg ik al jaren en boeien me nog steeds. Bij enkele anderen moest ik me afvragen waarom ik die ook alweer volg. En weer anderen zijn in de loop der tijd  van inhoud of opzet veranderd en spreken me niet meer aan.

Ik lees graag blogs die gaan over "het leven" (al klinkt dit nu wel heel zwaar). Een blog met diepgang, zeg maar. Ik lees graag over ons bestaan en  al zijn wonderbaarlijkheden. Een aantal blogs voldoet vanaf het begin hieraan en die blijven zeker en vast op mijn lijst. Maar sommige blogs zijn in de loop der tijd van richting veranderd. Een richting die me lang niet altijd meer aanspreekt. Blogs bijvoorbeeld die uitsluitend nog over eigen kroost gaan,  of die enkel verhalen brengen en me geen inspiratie meer geven schrapte ik.

Ook blogs over wonen horen bij mijn favorieten.  Interieur is een hobby waar ik graag over lees, maar dan wel in kwalitatieve blogs. Ik schrapte de blogs die uitsluitend dingen brengen als Kringloop-aankopen  etc. en ook logs vol krullen en  bloemen moesten wijken. De mooie woonblogs met onderwerpen die me aanspreken bleven vanzelfsprekend.

En zo lees ik ook enkele  blogs op het gebied van handvaardigheden, schilderen, koken, tuinieren, etc. Ook hier gingen de blogs met alléén maar haak- en/of borduurwerkjes of alléén potjes met planten de digitale deur uit.  De meer gevarieerde blogs met verschillende vaardigheden en informatie bleven op de lijst.

Na zo'n uurtje stug doorwerken was er weer een mooie, interessante lijst ontstaan.  De gedachte kwam bij me op dat je eigenlijk zo'n samenstelling van blogs zou moeten maken dat er een persoonlijk magazine uit zou kunnen ontstaan. Een mix van onderwerpen, stijlen en feiten die je aanspreekt. Ik denk dat het voor mij een mix zou moeten zijn van het NRC, Psychologie, Seasons, Foodies en WLS.

Hoe zit het met jouw "blogbeleid" en wat zou een ideale mix voor jou zijn?

sidetable...

Na veel wikken wegen is het soort sidetable dat we wilden,  bepaald. Sterker nog: hij is al in huis! Het was vooraf nog een heel gezoek welke stijl tafel we wilden. Ja natuurlijk wel landelijk, daar houden we van en dat past in onze omgeving. Maar tegenwoordig is landelijk een nogal ruim begrip. Wij houden van stoer en sober maar wel sfeervol.
Enfin...

Afgelopen week gingen we naar het bedrijf Marcel van Dam in Oudewater. Ik had op Internet een sidetable gezien die ik erg leuk vond. Hubbie had er niet veel vertrouwen in, want hij is nog wel erg van de keurige meubeltjes, ha, ha. En dit was een, min of meer, industriële tafel, van ijzer met vergrijsd hout. Toen we in Oudewater aankwamen wisten we niet wat ons overkwam! Een enorme zaak met twee etages propvol prachtige oude, stoere meubels. Grotendeels geïmporteerd uit het Verre Oosten. Een schitterende collectie kasten, ladekasten, salontafels, sidetables, eettafels, krukjes, stoelen en nog veel meer. Uitsluitend oud hout, en veelal ook vergrijsd hout. In sommige gevallen zie je hier en daar nog de kleurtjes die de meubels hebben gehad. Meubels die heel goed passen in de trend van nu, stoer, eerlijk, landelijk en soms industrieel. Ook Hubbie was verkocht en vond de gekozen tafel vreemd, maar mooi.

Het was jammer dat ik mijn fototoestel niet bij me had, want ik had hier graag een indruk van de zaak gegeven. Ik heb werkelijk mijn ogen uitgekeken en me staan te verlekkeren aan al die prachtige meubels.  Ik kan een ieder die ook van deze stijl houdt en op zoek is naar een dergelijk meubel aanraden hier te gaan kijken, want ook de prijzen zijn alleszins redelijk.
http://www.mvd-trendymeubels.nl/catalogus/

De sidetable komt bij ons op de plaats waar nu de piano staat. (Die verhuist volgende week omdat Hubbie en ik niet spelen. De piano was er altijd voor Oudste.) Op die plaats komt nu dan de sidetable. Ik ben enorm benieuwd hoe hij gaat staan. Natuurlijk hebben we hem al even in de huiskamer gehad en ik vond het heel mooi.

Nu ook nog even kijken of hij op de gekozen plek zal staan en hoe we hem dan gaan "aankleden" :-)
Ik zal er t.z.t. een foto van plaatsen.

zo werkt ons brein...

D323 M3D3D3L1NG L44T J3 213N T0T W3LK3 GR0T3 PR35T4T135 0N23 H3R53N5N 1N 5T44T 21JN. 1N H3T 83G1N W45 H3T 23K3R N0G M031L1JK D323 T3K5T T3 L323N, M44R NU K4N J3 H3T W44R5CH1JNL1JK 4L W4T 5N3LL3R L323N 20ND3R J3 3CHT 1N T3 5P4NN3N. D4T K0MT D00R H3T 3N0RM3 L33RV3RM0G3N V4N 0N23 H3R53N5. KN4P H3? D323 M3D3D3L1NG M4G J3 K0P13R3N 3N V3RD3R V3R5PR31D3N.

De Huzarenhof...

Eén van de dingen die ik graag doe is tuinen bekijken. En dan geen grote, door tuinarchitecten, aangelegde parken rondom kastelen van huizen, nee...liefst particuliere tuinen.
Verleden week waren Hubbie en ik in Joppe. Daar bezochten we o.a. de Huzarenhof. Tjee...wat een mooie tuin!
Hij sprak ons natuurlijk ook zo aan omdat deze tuin, net als die van ons, van oorsprong een bostuin is. Door de huidige eigenaren is hij echter beplant in een adembenemend ritme van gazons, borders, bomen en struiken. Met als extra twee vijvers, waarvan één een natuurlijke bosvijver is van groot formaat, gevoed door grondwater. Een paradijs, voor vissen, kikkers, padden etc. In de tuin vind je afwisselend beslotenheid en openheid. Rond het huis zijn tuinkamers gemaakt met beuken- en taxushagen. Een pergola met allerlei klimplanten, waaronder een prachtige blauwe regen (die dit jaar helaas minder uitbundig gebloeid heeft, vertelde de gastheer ons) diverse ramblers en clematissen.
De ronde en slingerende borders zijn beplant met rose-, wit-, lila-en blauwbloeiende planten. In de tuin is een verval van enkele meters, waardoor het geheel een uiterst natuurlijke en harmonieuze indruk maakt. Toch is er onmetelijk veel werk verricht om deze tuin die aanblik te geven. De hagen, die diverse tuinkamers omsluiten, worden nauwkeurig gesnoeid, alle borders zijn met mooie, ongekunstelde planten beplant, de prachtige terrassen en paden zijn goed onderhouden en sfeervol. In de kas staan bakken met kruiden, groenten en fruit.
Naast het huis een brocantewinkeltje, met leuke spulletjes als serviesgoed, glas en zilver (ik kocht er een zestal dessertcoupes van glas, een verzilverde suikerschep en zes bijpassende koffielepeltjes). Op het terras ernaast een zitje waar je zelf koffie of thee kunt inschenken.

Ik ben naar huis gegaan met veel ideetjes voor onze eigen tuin, die ik nog steeds erg moeilijk vind om te bewerken. Maar ik heb nu gezien dat er veel meer kan dan ik voor mogelijk hield. Ik heb hier nog maar een fractie verteld van wat me zo aansprak in deze tuin.
De ontvangst was vriendelijk en charmant en we zullen er zeker nog eens gaan kijken in een ander jaargetijde, wanneer weer andere planten bloeien. Ze zijn niet doorlopend geopend, dus mocht je in de buurt zijn en de tuin willen bezoeken kun je beter eerst even op hun site kijken: http://www.huzarenhof.nl

verbouwereerd...

Gistermiddag ging ik wandelen met Bruun, onze hond.  Het zag er naar uit dat het een mooie dag zou worden en omdat ook Bruun er zin in leek te hebben, staken we het bos door naar de rondweg om ons dorp.
Er was aardig wat verkeer op de been.. uhh.. band. Auto's, scooters, brommers en ook veel fietsers.
In ons dorp lijken aardig wat yup-achtige tiepjes te wonen.  Geïnteresseerd keek ik naar de moeders en vaders die hun kroost naar school brengen met een hippe bakfiets, of een fiets met karretje erachter, gekleed in kekke jurkjes en shirts.

Een Hollands tafereel, maar wel anno 2012.  Ik dacht terug aan de stevige ouderwetse fiets die ik vroeger reed. Eén kind voorop, één achterop, de hond aan de lijn meelopend en soms de boodschappentas aan het stuur.  Nou, dan is dit toch wel comfortabeler en gemakkelijker. Alles in één bak!
Terwijl Bruun een beetje loopt te snuffelen en geen zin  lijkt  te hebben om door te lopen, kijk ik naar een leuke blonde jonge moeder, met een kar achter haar fiets waar drie kindjes in zitten.  Ze lijken allemaal sprekend op haar en zullen dus wel bij haar horen, veronderstel ik.  Ze groet vriendelijk als me passeert.  In gedachten nog een beetje bij de beelden van mijn destijds jonge dochtertjes, groet ik terug.
De kinderen hebben alle drie een rugtasje met een, mij onbekend, stripfiguurtje bij zich.  Leuke kindjes, zo te zien. Mooi hoor, zo'n jong gezin. Maar druk ook natuurlijk. Moeders van tegenwoordig lijken ook veel aan te kunnen en bewonderend kijk ik naar de energiek voortrappende vrouw met haar kroost.
Terwijl ik een hand ophef om naar de kindjes te zwaaien draait het jongetje dat achterin de kar zit zich naar me om. Hij steekt zijn tong ontzettend ver uit uit en steekt tegelijk allebei zijn middelvingers naar me op.
Verbouwereerd laat ik mijn hand zakken en kijk de fietskar na tot ze de bocht om is!