beste wensen...

IK WENS IEDEREEN HEEL MOOIE EN FIJNE FEESTDAGEN
EN EEN GEZOND, GELUKKIG EN VREDIG 2012 !!

x
xxx
xxxxx
xxxxxxx
xxxxxxxxx
xxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxx
||
||

Tot volgend jaar!
Janny

stille nacht...

Ondanks mezelf word ik in dit jaargetijde soms toch wat sentimenteel.
Dankzij een levenslange, diepgewortelde tegenzin in sentimentaliteit kan dit nog wel enigszins in de hand worden gehouden. Maar eerlijk gezegd met moeite....
Zo zat ik vannacht (slaap soms slecht) in het pikkedonker in onze huiskamer. Met slechts de kerstboom aan en gewikkeld in een warme plaid, kop warme thee en mooi boek binnen handbereik. Een situatie die vanzelf in mijmeren overgaat, natuurlijk!
In mijn hoofd passeerden de kerstmissen van lang geleden tot nu. Van de wandeling in de kerstnacht aan mijn vaders hand, door een dik pak sneeuw (want het sneeuwde vroeger áltijd op Kerst, zeker weten:-) De Kerst als puber, zo ver mogelijk van de religieuze beleving van de huiselijke Kerst. De eerste Kerst met Oudste, in het wipstoeltje, verbaasde en blijde blik bij het zien van de boom met lichtjes. De Kerstbomen in de jaren erna: véél, heel véél kleur en zelfgeknutselde versieringen. De zelfgeschreven verhaaltjes van Jongste onder de boom. De latere Kerstmissen in Oostenrijk, op de ski's. Met de ultieme kerstsfeer om je heen maar in het gezelschap van zwaar puberende dochters...! De huidige Kerstmissen, gewoon thuis, niks bijzonders, fijn met zijn allen, samen eten, praten en lachen.
Ja...er is veel veranderd! Maar gelukkig niet zo veel als in onderstaande video!

(met dank aan Avalanche die me op deze video wees)

What would have happened if it had been three Wise Women instead of three Wise Men?

They would have asked directions
Arrived on time
Helped deliver the baby
Cleaned the stable
Brought practical gifts
Made a casserole

But as they left they would have said...

uitkomst...

Geruime tijd geleden hadden een vriendin en ik het over onze levens en hoe het gegaan was. Een beetje mijmeren, zeg maar, dat mag op onze leeftijd:-)
Na vele herinneringen ophalen, lachen en ontroering, stilstaan bij nare en mooie momenten in ons beider levens kwamen we, uiteraard zou ik zeggen, tot de conclusie dat het leven heel anders was gegaan dan we als jonge vrouwen hadden bedacht en verwacht.
Toen we elkaar tegenkwamen zaten we in vergelijkbare situaties: moeder van jonge kinderen, niet werkend (maar dat wilden we eigenlijk wel), wonend in een kinderrijke buurt in een buitenwijk.
We hadden allebei onze bagage: een jeugd die niet erg stimulerend was, om het mild te stellen. Beiden wisten we zeker dat we het heel anders zouden doen. Punt. Dat was zo duidelijk dat we niets eens precies definieerden wát we eigenlijk anders wilden doen. Onze kids stonden altijd voorop maar we zouden écht een ander leven leiden dan onze ouders.
Is dat ons gelukt? Ja en nee.
Ja, we hebben een ander soort leven gehad dan onze ouders. We creëerden een fijn thuis, met gelegenheid tot ontplooiing voor onze kinderen en onszelf. We probeerden ontwikkeling, cultuur en natuur binnen bereik van onze kroost te brengen en stonden voor ze klaar als dat nodig was.
Wijzelf liepen de achterstand op allerlei gebied goed in. We volgen avondonderwijs, cursussen en workshops, we kregen goede en soms minder goede banen. We verbreedden onze kijk op maatschappelijke ontwikkelingen in de loop der tijd. We "draaiden goed mee".
Waar lukte het niet?
Al pratend kwamen we tot de conclusie dat we weliswaar een andere richting in waren gegaan dan onze ouders, maar was het eigenlijk wel de richting waarin we hadden willen gaan?
Nee, veel van de plannen die we hadden toen de kinderen klein waren zijn niet uitgekomen, verwachtingen zijn bijgesteld en in de loop van ons leven kwamen we onszelf meerdere malen tegen, ook in negatieve zin. Er kwamen dingen op ons pad die we niet hadden kunnen zien aankomen. Sommige doelen hebben we kunnen verwezenlijken, sommige werden niet gehaald en andere zijn een zachte dood gestorven.
Is dat erg, zit ons dat dwars? vroegen we elkaar.
En raar genoeg, nee… dat zit ons niet echt dwars.
In de loop van ons leven kwamen we erachter dat het best gezond is om niet te star te zijn in onze plannen. Dat het verstandig is om steeds de kunst van het loslaten te beoefenen, hoe moeilijk ook. En dat het geen zwakheid is om je verwachtingen bij te stellen.
Misschien dat bovenstaande beschrijving enigszins genoegzaam klinkt, maar dat is absoluut niet de bedoeling. Ik moest aan dit gesprek denken bij het lezen van een tweetal blogs die ik volg.
Je levensweg gaat soms anders dan je denkt, maar de uitkomst kan even mooi zijn!

weinachtsoratorium...

Gisteren naar de St. Janskerk in Utrecht geweest.
Nee, geen plotselinge bekering maar om naar het Weinachtsoratorium van Johann Sebastian Bach te luisteren.
Het werd opgevoerd door The Bach Choir & Orchestra of the Netherlands onder leiding van Pieter Jan Leusink.
Het Weihnachtsoratorium bestaat uit zes afzonderlijke werken. Hiervan werden er vier uitgevoerd, nl. 1, 3, 5, 6.
Het oratorium werd door Bach in opdracht geschreven voor de periode van Kerst 1734 tot en met Driekoningen 1735.
Het moest gereed zijn voor uitvoering op Kerstmis, maar toen de advent aanbrak had hij nog niets geschreven! Dus maakte Bach, om het vriendelijk te zeggen, gebruik van de recycling techniek. Hij nam verschillende wereldlijke en kerkelijke cantates en bewerkte ze tot één geheel. Wat oplapwerk, een nieuw verfje en een nieuwe tekst gaven de bestaande muziek nieuw leven en het Weinachtsoratorium was klaar voor uitvoering op Eerste Kerstdag 1734. Het is gelukkig wel op een integere manier gedaan zodat het een werk is geworden dat de tijd heeft overleefd en veel wordt uitgevoerd.
Het genoemde (bescheiden) koor en orkest klonken heel goed in de sobere St. Jan, waar natuurlijk een prachtige akoestiek is.
Er worden veel verschillende uitvoeringen gebracht in de komende weken, door dit koor en orkest en door andere. Het is dus ondoenlijk de data te geven.
Maar op Internet is vast één en ander terug te vinden, mocht je belangstelling hebben.

gedicht van december...

December is voor velen van ons een heerlijke maand.
Met gezellige familiedagen, feestjes, licht, wensen, verwachtingen.
Natuurlijk weten we wel dat het niet voor iedereen zo is. We lezen in de krant of een tijdschrift over mensen die het niet zo goed getroffen hebben en zijn uiteraard begaan met ze. Maar hoe het is om alleen te zijn weerspiegelt dit gedicht wel enigszins, vind ik.

Decemberbrief

Ik wilde dat je dichter bij me was.
Het jaar is oud en heeft niets meer te zeggen.
Het weer is somber. Alle dagen staat er
een haveloze regen voor de ramen
lam zwaaiend als een dronkelap. Ik loop
door 't huis, de kamers waarin jij niet bent
en die dus leeg zijn. Of ik zit maar ergens
en kijk naar buiten tot het donker is.
De televisie 's avonds een meest trieste
vertoning in een eenmansbioskoop,
zoek ik maar vroeg mijn bed op, slaap pas laat
en word weer vroeg uit boze dromen wakker
omdat ik jou ook in de slaap niet vinden kan.
Ik wilde dat het jaar nu over was
en jij weer dichter bij me, bij me was.

Hans Andreus

fauteuils en lampen...

De nieuwe fauteuils zijn binnen!
Ze zijn anthraciet, zitten heerlijk en staan mooi tegen de pasgeschilderde grijze muur. Voor deze muur kozen we de kleur Lamp Room Gray van Farrow and Ball.
Helaas zie je op de foto de mooie kleurcombinatie niet zo goed. De muur lijkt hier lichter dan ze in werkelijkheid is.
Maar we zijn er erg blij mee! Ook de gekochte lampen staan eindelijk!
Sommigen van jullie zal de lampvoet erg bekend voorkomen:-)
Het grootste probleem waren de kappen. Stad en land ben ik afgelopen voor het goede formaat, vorm en kleur. Uiteindelijk vond ik ze bij De Potstal in Valburg, een winkel waar ik héél regelmatig kom!
Helaas staan de twee lampen nog op de piano. Maar die gaat snel weg en dan komt er een sidetable, waar ze ongetwijfeld veel beter tot hun recht komen.

de eerste oplossing...

Wat een leuk idee van Wondelgijn klik!
Ik was meteen enthousiast. Ik lees graag en veel en heb vele lievelingsboeken. Ik toog meteen naar de boekenkast om het boek te pakken dat ik mijn absolute lievelingsboek noem: De Gifhouten Bijbel van Barbara Kingsolver. Maar toen ik de hoofdstuktitels zag, herinnerde ik me ook gelijk dat ik hier niks mee kon. Die dragen nl. allemaal de naam van een Bijbeltekst. En regelmatige lezers hier weten dat ik helemaal niks heb met religie, ofschoon de titel van mijn lievelingsboek anders laat lijken.
Op zoek dus naar een ander boek onder de lievelingsboeken. Na nog een paar boeken in overweging te hebben genomen, heb ik uiteindelijk gekozen voor “Laten wij aanbidden” van Ann-Marie MacDonald.

Het verhaal speelt zich af op Cape Breton Island, Nova Scotia, rond 1900.
Tegen de zin van haar ouders trouwt de dertienjarige Libanese immigrante Materia Mahmoud met de zes jaar oudere Schot James Piper. Het tweetal wordt verbannen naar een afgelegen huis, waarna het noodlot hen blijft achtervolgen. Dochter Kathleen overlijdt op negentienjarige leeftijd in het kraambed, een gebeurtenis die grote invloed heeft op de andere twee dochters. Later komt Kathleens dagboek boven water, en worden de familiegeheimen bij flarden ontrafeld. Tegen de achtergrond van dit verhaal speelt de geschiedenis van Canada aan het begin van deze eeuw.
Een adembenemende geschiedenis die bijna een eeuw omspant. Dit was het debuut van de schrijfster die hier meteen de Commonwealth Best First Book Award mee won.

Nu heeft dit boek héél veel hoofdstukken (70!)dus ik heb heb blind een tiental hoofdstukken geprikt. En wat Wondelgijn ook al opmerkte: bij sommige denk je: wat moet ik daar in vredesnaam mee en bij anderen kun je wel iets voorstellen.
Maar het is weer een andere insteek om je fantasie te laten gaan.
Want laten we eerlijk zijn: soms is het best handig een kapstok te hebben waaraan je je logje kunt hangen;-)
Hierbij dus mijn bijdrage in dit kader: De eerste oplossing!

frozen planet...

Hebben jullie ook zo genoten van het eerste deel van Frozen Planet?
Wat heerlijk dat er momenteel zoveel moois op natuurfilm-gebied te zien is, he?
Lang leve de nieuwe ontwikkelingen die het ons mogelijk maken het leven van dieren overal op de wereld van zo dichtbij te zien!
Onderstaand filmpje laat zien dat het kwaad in ieder van ons zit:-)
Zelfs in die schattige pinguins!