onzin en fraude...

Een week of wat geleden stond in de NRC een artikeltje over onderzoek en onderzoekers.
Drie Amerikaanse psychologen hebben aangetoond hoe gemakkelijk onderzoekers onjuiste conclusies trekken uit hun onderzoek.
Het was een vermakelijk artikeltje. Zo konden ze in een door hen opgezet onderzoek de conclusie trekken dat de Beatles-song “When I’m sixty-four” mensen anderhalf jaar jonger maakt.
Volslagen onzin, ja natuurlijk. Ze voerden dit onderzoek alleen maar uit om aan te tonen hoe gemakkelijk wetenschappers onjuiste onderzoeksresultaten voor waar kunnen aanzien.
Het team stelt dat onderzoekers héél veel vragen stellen en héél veel metingen doen. Daarmee komt er altijd wel iets uit zo’n onderzoek en is misinterpretatie niet echt verwonderlijk. Bovendien schijnen onderzoekers, overigens zonder kwade bijbedoelingen, de proefpersonen “bij te draaien” totdat het gezochte resultaat zichtbaar is. Ze toonden aan dat onderzoeken die op deze wijze tot stand komen een willekeurige uitslag hebben tot boven de 60%.
Ik moet zeggen dat het mij eigenlijk niet eens zo verbaast. In verschillende banen zag ik soms van dichtbij hoe onderzoeken werden ontworpen, tot stand kwamen en er conclusies aan werden verbonden. Vaak op maar een heel smalle basis maar dat scheen niet uit te maken. Zo lang de conclusies welkom waren vroeg niemand zich iets af.
Nu waren deze onderzoeken nog niet eens bestemd om naar buiten te komen, maar meer om interne processen te verdedigen of af te remmen. Politiek gericht, zeg maar.
Wat ik veel kwalijker vind, is het feit dat er gerenommeerde wetenschappers zijn die frauderen. Die onderzoeksdata verzinnen en onderzoeksuitslagen volledig uit hun duim zuigen.
Onlangs werden we opgeschrikt door de fraude van Diederik Stapel op het gebied van de sociale psychologie. Kort daarna werd voor een zelfde feit hoogleraar in de geneeskunde Don Poldermans ontslagen bij Het Erasmus Medisch Centrum. En heel eerlijk gezegd ben ik er niet zeker van dat alleen deze twee betrapte wetenschappers zich schuldig maakten aan fraude.
Ik ben bang dat het slechts het bekende topje van de ijsberg is.
Het is jammer dat we in deze onzekere tijden niet kunnen meer vertrouwen op het enige dat altijd vast stond: als het door wetenschappelijk onderzoek was vastgesteld dan was het wáár. Punt!
Natuurlijk weet ik ook dat er tegenwoordig veel meer druk op wetenschappers staat. Maar het is me niet duidelijk waarom de wetenschap niet tot zélfcontrole in staat is.
Bij het voorkomen van toekomstige fraudegevallen kan wetenschappelijk onderzoek wellicht aanknopingspunten opleveren:-)

vandaag...

Today I don't feel like doing anything
I just wanna lay in my bed
Don't feel like picking up my phone, so leave a message at the tone
'Cause today I swear I'm not doing anything
Nothing at all, nothing at all
No, I ain't gonna comb my hair
'Cause I ain't going anywhere
No, no, no, no, no, no, no, no, no
I'll just strut in my birthday suit
And let everything hang loose
Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah, yeah, yeah, yeah
Nothing at all
Nothing at all
Nothing at all

DAS aan de dijk...

Uren kan ze er mee bezig zijn. Ontelbaar veel woonbladen worden doorgenomen, plaatjes uitgeknipt, moodboards gemaakt.

Grappig om te zien dat soms dingen van moeder op dochter overgaan: in dit geval liefde voor interieur/inrichting.
Onze oudste dochter en aanstaande hebben een boerderij in een klein plaatsje in Gelderland gekocht. Hij staat beneden aan een dijk dichtbij de Maas (gelukkig wel aan de goede kant van de dijk;-)
De boerderij is charmant maar oud en moet van onder tot boven worden verbouwd. En dan ook écht verbouwd, bedoel ik, tot en met een nieuw dak en overal nieuwe muren.
Ze noemen hun toekomstige stek gekscherend DAS: iets wat nog vorm moet krijgen en bovendien een samentrekking van beide namen.
Als ze bij ons komen, even uit de drukte, brengen ze meestal stalen en monsters mee van gekochte of gewenste materialen, kleuren, stoffen en meubels.
Net als haar moeder kan Oudste zich enorm verheugen op het sfeertje dat gaat worden gecreëerd in zo’n oude omgeving. Het is leuk om advies te kunnen geven, dat ook nog op prijs wordt gesteld. Dat was wel eens anders, ha, ha!
Ik ben weg van alles wat ze laten zien, de sfeer die ze willen is landelijk, sober en stoer.
De keuken is al besteld: een prachtig strak model in hout, met een dik beton-achtig blad, compleet met kookeiland.
Op de benedenverdieping worden overal castlestones in onregelmatig verband gelegd, in een prachtige grijs-beige tint, gelukkig wel met comfortabele vloerverwarming eronder.
Er is al een mooie serre aangebouwd die alleen maar hoeft te worden geschilderd in een mooie kleur en die bij de keuken wordt getrokken. Mooie verfstalen in de tinten grijs, grijsgroen, grijsblauw en zand liggen klaar. Sommige meubels gaan mee, andere worden vervangen.

Ook zijn er plannen met de grote lap grond die bij de boerderij hoort. Er komen fruitbomen, kruiden en groenten aan de ene kant, aan de andere kant een siertuin met o.a. veel hortensia’s.
Het duizelt me af en toe als ik alle plannen hoor. Ik vind het heerlijk om mee te leven maar ben ook heel blij dat ik dit zelf niet allemaal hoef te bedenken en te verwezenlijken.
Wij zijn vier jaar geleden naar onze huidige stek verhuisd en de verbouwing die ons huis toen behoefde was in onze ogen al zeer behoorlijk, maar als ik deze plannen hoor lijkt het niks.
Maar gelukkig hoeft het niet allemaal in korte tijd te worden gerealiseerd en zijn er een aantal klussen die pas in later stadium zullen gebeuren.

Natuurlijk zullen we helpen zodra dat kan. Want hoewel ze behoorlijk ver van ons af wonen zal alle hulp nodig zijn, denk ik.
Ook hier werkt alles een beetje door: de piano verhuist naar de boerderij en ik ben al op zoek naar een mooie sidetable die op die plaats gaat komen. Ook twee fauteuils verhuizen naar de logeerkamer van de boerderij en zeer binnenkort staan hier twee nieuwe grijze fauteuils in de woonkamer.
Geen wereldnieuws, maar wel ontzettend leuk!!

De plaatjes komen overigens van het www. Andere zijn natuurlijk nog niet voorhanden, maar ze geven wel de sfeer weer:-)

geschenk...

Begin november was ik jarig en ik kreeg van kinderen en schoonkinderen een mooi cadeau: een dagje Amsterdam met beide dochters.
Ze hadden het goed georganiseerd, te beginnen met de verrassingsdoos die ik kreeg op mijn verjaardag. Met daarin dus het programma van het dagje-uit!
Agelopen vrijdag gingen we op pad en wat was het een heerlijke dag!
Met de trein naar Amsterdam, in Utrecht voegden dochters zich erbij.
Bij aankomst eerst een lekkere cappuccino en planbespreking. Daarna in de rondvaartboot om de highlights van Amsterdam eens vanaf het water te bezien. Het was al vreselijk lang geleden dat ik dat gedaan had, dus weer helemaal leuk.
Daarna gingen we naar de Hermitage waar een prachtige tentoonstelling over Vlaamse schilders is, afkomstig uit de Hermitage in St.-Petersburg. Veel van de werken zijn in de achttiende eeuw door Catharine de Grote verworven, al dan niet op rechtmatige wijze:-) Maar liefst 75 schilderijen en 20 tekeningen van Rubens, Van Dyck en Jordaens zijn tentoongesteld, waaronder de beroemde Kruisafneming van Jezus door Rubens, dit schilderij is nooit eerder uitgeleend geweest. Ook een aantal tijdsgenoten als David Teniers de Jongere en Frans Snijders waren vertegenwoordigd in dit unieke overzicht van Vlaamse kunst uit de zeventiende eeuw. Nadat we al dit kunstgeweld uitgebreid op ons hadden laten inwerken, gingen we een klein wandelingetje maken.



Naar het Amstelhotel dus, alwaar ons een prachtige High Tea geserveerd werd in die heerlijke serre. Een feest voor oog en tong. Het leuke bij deze High Tea was ook dat er bij elke nieuwe ronde lekkers een andere thee werd geserveerd waar ook veel over verteld werd. Een soort theeproeverij dus. En hoewel het voor ons drieën al niet heel moeilijk is om een gesprek gaande te houden, hi, hi, waren de heerlijkheden zeker een goede toevoeging.
Goed om weer eens uitgebreid met elkaar te praten, lekker onder ons;-) met veel tijd voor elkaar.
Praten over kleine gebeurtenissen, over grote veranderingen, over levenskeuzes en geluk.
Daarna de wandeling naar het station, in een mooi verlichte stad. Halverwege nog een mooie bar ingedoken en twee feestelijke glazen bubbels gedronken en uiteraard verder gepraat!

Meiden, wat ben ik toch blij met jullie!
Dank voor een heerlijke dag!

gedicht van de maand: november

Hoewel het weer momenteel absoluut tegengesteld is tot wat Bloem in dit gedicht beschrijft en mijn hart gelukkig ook een stuk lichter dan dat van hem toen hij het schreef, toch wel een gedicht met een toepasselijke naam:-)

November

Het regent en het is november
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.

En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is alengs geen onderscheid
Meer tussen dove herinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.

Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan de tijd;
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.

J.C. Bloem

ontmoetingen...

Ik wandel met Bruun door het prachtige, dorre blad in de wijk dichtbij ons huis. Er staan in onze rustige gemeente diverse bejaardenhuizen. Een daarvan staat niet zover van ons vandaan. Ik houd Bruun aangelijnd in deze buurt want hij kan nog wel eens een onverwachte move maken en mensen voor de voeten lopen.
Dan komt een oude man de bocht om. Bruun maakt een spurt, om de benen van de man heen en ik kan nog net corrigeren. Niets ernstigs gebeurd dus, maar de man begint behoorlijk uit te varen. Ik maak excuses voor de hond maar wijs er ook op dat er geen reden is om zo te reageren. De man laat zich nu totaal gaan en wijdt zo ongeveer de totale mislukking van de wereld aan mijn hond en mij. Ik loop maar door zonder nog verder te reageren.
Ik houd er niettemin een vervelend gevoel aan over en terwijl ik verder wandel laat ik de gebeurtenis nog eens de revue passeren.
Verderop staan drie oude dames op een trottoir met elkaar te praten. Eén ervan leunt op een stok, een ander staat achter een rollator.
Ik maak de riem nog korter en terwijl we de dames passeren vraagt één van hen waarom ik mijn hond aanlijn, want het is zo rustig hier. Ik leg uit dat ik niet wil dat hij iemand voor de voeten loop. We praten eventjes over de hond en ik vertel het verhaal van zo-even.
De drie dames praten allemaal door elkaar en vinden het beláchelijk dat de man zo reageerde! Een van de dames vraagt of het misschien Henk van Voort was? Nou, dat weet ik niet natuurlijk.
Maar alleen de naam al schijnt enorm op de lachspieren van de dames te werken en ze lachen en praten door elkaar over de eigenschappen van meneer Van Voort. Ze vertellen dat Henk van Voort in het tehuis ook regelmatig om het minste of geringste in woede uitbarst. En bijna giechelend vertellen ze dat ze regelmatig zorgen dat er dingen gebeuren waar hij van uit zijn dak kan gaan. Ze gaan op de plaats zitten waar hij graag zit, ze nemen de kranten in de leeshoek mee zodat hij ze niet kan lezen en ze hebben zelfs zijn post een keer een paar dagen verstopt.
Ze slaan elkaar op de armen als ze het vertellen en lachen zich een kriek.
"Oooh" zegt de dame achter de rollator "ik moet even gaan zitten want ik heb het niet meer". De ander slaat haar benen over elkaar en grijpt zich proestend vast aan een hek.
Of ik wil of niet, ik lach mee met de dametjes. Hun meisjesachtige gegiechel werkt aanstekelijk. Ik ben blij dat ik de dames tegenkwam na die bullebak van daarnet.
En gedurende de wandeling naar huis moet ik steeds lachen als ik aan ze denk.

blad...

Had ik juist ergens op dit blog beweerd dat ik in een heel rustige buurt woon... barst hier het "bladblazersgeweld" in alle hevigheid los!
Het is alsof iedereen in de omgeving met elkaar heeft afgesproken vandaag het blad weg te blazen.
Alle paden en lanen worden keurig net schoongeblazen! En dat terwijl ik gisteren nog heerlijk het droge blad kon opschoppen tijdens de wandeling met Bruun! Het blad valt nu steeds sneller, ik zag daarnet een al bijna kale eik!
Dus eerst maar eens foto's genomen van het uitzicht vanuit sommige ramen in huis: voordat je het weet is alles weer kaal! Uitzicht vanuit de keuken.

Uitzicht vanuit mijn werkkamer.

Uitzicht vanuit de huiskamer.