sweet revenge...

Dit bord zag ik als illustratie bij een artikel dat ik las op Internet.
Hoewel de aanleiding natuurlijk niet grappig is, vind ik het wel komisch!
Zou dat voldoening geven?

weekend...

Wat een heerlijk weekend hebben we toch weer gehad, niet?
Voor mij was het een druk maar gezellig weekend. Eén van de leuke dingen die ik dit weekend deed was de Veemarkthallen in Utrecht bezoeken, samen met mijn oudste dochter.
Een enorm divers aanbod: van regelrechte kitsch tot mooie waardevolle stukken.
Oudste kocht er een prachtig grote, witte ovalen soepterrine. Een prachtstuk dat alvast bedoeld is voor haar te verbouwen boerderij in de Betuwe, waarvan zij en haar partner bijna eigenaar zijn.
Ik kocht aanvulling van mijn Villeroy en Boch Valeria rood servies. Ik kocht diverse soorten borden en een mooie schaal voor een leuke prijs.
Heerlijk zo te slenteren en te bediscussiëren wat er in een oude boederij zou passen en wat niet:-)
Onderstaande foto's zijn niet van mezelf maar heb ik van het Internet gehaald. De inhoud van kast en uitstalling is bij mij echter vrijwel hetzelfde.
Ja, want zoals gezegd is fotograferen niet mijn ding…

eindelijk klaar...

Mijn tafel van ingelegd glasmozaiek is klaar! En ik ben er heel blij mee.
In werkelijkheid is hij echt veel mooier dan op de foto want hierop zie je niet dat er allerlei grapjes in zitten verwerkt, zoals glaskraaltjes, glasmuntjes en bloemen van doorgeknipte glasschijven bijvoorbeeld. En dat er spiegelglas en parelmoerglas inzit, enz.
De tafel waar ik bijna vijf hele dagen aan heb gewerkt (verdeeld over een paar weken, hoor!) staat op een voorlopig plekje. Volgend jaar krijgt het een plekje aan de andere kant van het huis, onder de blauwe luiken.
De reacties van mensen die de tafel zien zijn heel enthousiast en enkele humoristen vroegen me of ik ook zo'n tafel voor hen kon maken:-)

to be continued...

Gisteren was de eerste bijeenkomst voor de cursus Engelse conversatie voor Gevorderden waarvoor ik me enige tijd geleden had ingeschreven.
Tot mijn grote verbazing is nagenoeg de hele klas (op één man na) vrouw. En dat niet alleen: ook nog eens allemaal zeker 50+.
Nu zal het waarschijnlijk aan het tijdstip dat de lessen worden gegeven liggen dat de klas deze samenstelling heeft, maar grappig is het wel.
De docente ken ik van lang geleden, de stof was leuk en afwisselend en de studiegenoten lijken merendeel leuke, actieve dames met een eigen verhaal.
Ik heb er dus veel zin in en verheug me al weer op de volgende cursusdag.

het nieuws...

Tegenwoordig zijn er veel mogelijkheden om het nieuws tot je te nemen. Hier doen wij dat nog steeds door de papieren versies van onze kranten aan de grote eettafel te lezen. Zowel ’s morgens als ’s avonds. En soms nog tussendoor. Er liggen hier dan ook altijd wel kranten op tafel. Aan het ontbijt wordt meestal het hoofdnieuws doorgenomen en later op de dag de andere artikelen.
Bij mijn dochters en hun partners zie ik dat daar al geen papieren krant meer in huis is. Daar hebben de digitale abonnementen het overgenomen. Ook van sommige vriendinnen hoor ik dat ze het nieuws op PC of I-pad lezen.
Door internet besef ik ook wel dat "de krant" eigenlijk een vreemd iets is.
Er staan beurskoersen in, sportberichten en een bioscoopoverzicht. Hier staat een verslag van een gebeurtenis in Libië, daar een recept voor sucadelappen. Tussendoor staat het weerbericht. Internet verschaft veel gespecialiseerder informatie. Voor sommige categorieën zijn er nu al veelbezochte sites. Denk aan nu.nl, buienradar.nl., etc.
Kranten zijn historisch uitgegroeid tot informatiebron van bevolkingsgroepen. Iedere krant is eigenlijk daarmee ook vertegenwoordiger van een levenshouding geworden. Zoiets als de zuilen bij de publieke omroep.
Zou deze overweging ook nog meespelen bij het on-line lezen van nieuws?
Door een logje dat ik onlangs las werd ik nieuwsgierig naar de leesgewoonten van mijn bloglezers.
(Wees gerust hoor; hier houdt mijn nieuwsgierigheid naar jullie privéleven ook op:-)
Lees je een ochtend- of avondkrant? Lees je één of meerdere kranten? Lees je de papieren versie of de digitale? En waar en wanneer lees je je krant?
Laat eens weten hoe jullie het nieuws tot je nemen.

(Onderstaande video is erg grappig. Hoewel ik niet denk dat de titel waar is.)

lijsten...

Ik las van de week ergens een blog dat ging over tijd die zo enorm snel gaat.
Nu, dat is iets wat ik ook heel vaak constateer, de laatste tijd.
Het lijkt wel of, sinds ik ben gestopt met werken, de tijd dubbel zo snel gaat.
Ik weet nog dat mijn moeder dit vroeger ook altijd zei en dat ik dan geïrriteerd dacht: hoezo snel? Tijd is tijd en gaat overal en altijd even snel!
Maar ik had toen nog geen idee van "gevoelstijd". Zoals in de betekenis van "gevoelstemperatuur". Het lijkt alsof de dagen óm vliegen tegenwoordig.
Af en toe krijg ik het er een beetje benauwd van...af en toe maar hè! Alleen als ik er aan denk hoeveel tijd er al “op” is!
En ik vraag me ook af: heb ik alles gedaan in die tijd? Alles wat ik wilde? Is mijn "to-do-in-life" lijst afgewerkt?
Nee, ik denk het niet. Want lijsten veranderen, net als mensen.
Toen ik 20, 30, 40 jaar was, waren mijn wensen anders dan nu. Er kwamen in de loop der tijd wensen op de lijst bij en er gingen er ook weer af.
Omdat mijn kijk op het leven veranderde, omdat omstandigheden veranderden, omdat iets soms niet haalbaar was, omdat inzichten veranderden.
Maar natuurlijk bleven sommige wensen staan. Die moeten nog vervuld worden.
Of niet, en dan is het ook goed.
Mijn wensenlijstje is op dit moment in mijn leven heel anders van inhoud dan pakweg 20 jaar geleden. En dat moet ook zo zijn, denk ik.
Ik wil volop in het leven staan en zorgen dat de tijd me niet inhaalt. Maar waar eerder ambitie en zoeken naar voortgang mijn levenslijstje domineerden zijn nu de wensen meer gericht op bezinning en genieten van alles.
Wat in elk geval nooit zal veranderen in mijn levenslijst is de wens dat ik ertoe dóe.
Juist dat gevoel vasthouden bij het ouder worden zal een van de opgaven zijn om aan te werken.
Hoe snel de tijd ook gaat…

uit de drup…

Het beeld van een tors dat ik geruime tijd geleden hakte is door het natte klimaat van de laatste tijd behoorlijk aangetast. Nu stond hij ook midden in onze bostuin, in de drup van de hoge dennen- en sparrenbomen. Als voetstuk had hij een boomstronk die uit de tuin van een vriendin kwam.
Pasgeleden heb ik hem van zijn boerenbossokkel bevrijd, die totaal verrot was, want dat gaat snel in een vochtige omgeving.
Ik heb hem een andere plek in de tuin gegeven en een eikenhouten sokkel gekocht. Hubbie heeft hem er weer opgehesen (want loodzwaar) en hij staat nu veel beter.
Uit de drup en aan het eind van het terraspad. En voor de werkkamer van Hubbie die er vanuit alle glazen wanden zicht op heeft.
Wel moet hij hier en daar nog een beetje bijgewerkt worden, want een aantal beschadigingen heeft hij door al het gezeul wel opgelopen.
Mijn twee dochters noemen deze tors overigens "De Pinda".
Het is duidelijk dat ze veel bewondering hebben voor het creatieve talent van hun moeder:-)

vriendschap is...

Vriendschap is voor velen van ons een kostbaar iets. Ook voor mij.
Zeker vrouwenvriendschappen die de laatste jaren meer in mijn leven zijn gekomen.
Nu bestaat er natuurlijk veel verschil in opvatting over het begrip “vriendschap”.
Want wat is vriendin en wat een goede kennis? En waar en waaraan ligt dat verschil?
Je kan er eindeloos over filosoferen maar het is en blijft iets persoonlijks hoe iedereen het definieert. De één vindt een vriendschap pas een ware vriendschap als je álles van elkaar weet en elkaar binnenste buiten kent. En een ander vindt een wat lossere en onregelmatiger omgang met een vriendin prettiger.
Aristoteles definieert het zo: “Ware vriendschap is de liefde voor de ander, omwille van de ander.”
Ik las pasgeleden ergens (o, dat geheugen) dat onderzoeken uitwijzen dat vriendinnen vaak dezelfde manier van leven hebben, ze meestal dezelfde dingen leuk vinden en dezelfde dingen afkeuren.
En ook voor mij staat vast dat je herkenning moet vinden bij een vriendin. Natuurlijk hoef je niet exact hetzelfde leven te leiden maar je moet elkaar toch wel herkennen in de normen en waarden die jezelf hanteert. Als die opvattingen te ver uit elkaar liggen zal het moeilijk zijn een goede band op te bouwen.
Nu zijn vrouwen volgens mij van nature al gericht op anderen en eerder dan mannen geneigd om aan andere vrouwen advies en mening te vragen. Dat bevordert een meer intenser omgang met elkaar natuurlijk wel.
Ik heb in elk geval, in dit stadium van mijn leven, veel aan de vriendschappen die ik heb.
De warmte en waardering die ik vind zijn een warm bad en de omgang met vriendinnen is me dan ook zeer dierbaar.
Wat verstaan jullie nu eigenlijk onder het begrip “vriendschap” en hoe staat het daarmee in jullie leven?

nieuwe update...

Hier de vorderingen aan de tafel. Ik werk eraan wanneer ik kan maar hij staat ín de workshopruimte van een vriending zo'n 17 km. verderop. Hij is voor buiten bedoeld, maar dat zal dit jaar niet meer lukken, vrees ik:-)
Zucht.... het gaat langzaam, maar het is wel héél erg leuk om te doen.

spirit...

When the people I love look at me in twenty years (If I’m here to be looked at), I hope they’ll see passion, humor, caring, generosity, creativity, style, and energy. At the end of the day, those things are far more attractive than a full head of hair and a hot body.

Katherine Hepburn

op weg naar...

Ik zag een poos geleden een lijst met doelen die mensen zich gedurende de reis door het leven stellen. Voor de meesten zijn dat: goede cijfers halen. Een gedegen opleiding volgen. Een fijne baan vinden. Een goede indruk maken. Er goed uitzien. Een fijn sociaal leven leiden. Een leuke partner vinden. Een goed salaris verdienen. Promotie maken. Erkenning krijgen. Trouwen. Geld sparen. Een huis kopen. Zwanger worden. Gezonde, slimme kinderen opvoeden. Hopen dat ze het geluk hebben om:...(daar begint het van voren af aan: vul maar in: goede cijfers, goede opleiding, goede baan, goede partner, fijn huis, zwanger) Et cetera, et cetera.
Ik word al moe van het opschrijven alleen:-)
En als we geluk hebben (want niet iedereen krijgt de kans) zijn we van dag tot week, van week tot maand, van maand tot jaar op weg naar de uiteindelijke verwezenlijking van dit alles. De één bewuster dan de ander, maar toch op pad naar vervulling van welke doelen dan ook.
En als dan die doelen in je leven min of meer zijn bereikt, vraag je je wel eens af hoé je op dit punt bent terecht gekomen. Was het een bewuste keuze of was het toeval?
Ik hoor mensen wel eens zeggen dat ze willen dat ze bepaalde gedeelten van hun leven over konden doen met de wijsheid die ze in de loop der jaren hebben verzameld.
Ik kan me daar wel wat bij voorstellen. Ik heb geluk gehad, het leven is goed voor me; veel van mijn doelen heb ik kunnen verwezenlijken. Maar soms zou je willen dat je, net zoals in de film, nog eens bepaalde delen van het leven kon overdoen. Hoewel het eindresultaat wellicht niet anders zou zijn, zou je de kleine weerhaakjes kunnen verwijderen die hardnekkig blijven zitten en waar je van tijd tot tijd tóch last van hebt.