goede doelen...

Na alle logjes over vakanties, rommelmarkten, decoratie, interieur, et c. zou je kunnen denken dat er niks belangrijkers bestaat in ons wereldje. Maar gelukkig is dit maar een klein gedeelte van wie we zijn. Want naast alle leuke dingen waar we ons mee bezig houden is er natuurlijk ook een wereld waar al dit soort bezigheden irrelevant is en waar mensen iedere dag weer met problemen worden geconfronteerd waar wij geen idee van hebben.
Daarom nu maar eens een logje over heel andere zaken, nl. goede doelen.
Ik weet natuurlijk niet hoe het jullie vergaat, maar het geloof in goede doelen is bij ons de laatste tijd behoorlijk achteruit gekacheld. Nou...niet het geloof in de goede doelen op zich maar wel in de organisaties die zich daarmee bezig houden. Er is de laatste tijd zoveel te doen over stichtingen en organisaties die hun directeuren meer dan vorstelijk belonen, of waar maar een klein gedeelte van het geld bij het doel terechtkomt en de rest "overheadkosten" zijn, waar ze niets waarmaken van de doelstellingen die ze zeggen te hebben of waar grote gebouwen en status belangrijker zijn dan het doel op zich. Om maar niet te spreken over frauduleuze praktijken of het wegsluizen van geld naar andere banken met onduidelijke bedoelingen.
We steunden jarenlang één organisatie op maandelijkse basis en daarnaast, door het jaar heen, nog een aantal andere "losse" organisaties. Toen de organisatie waaraan we maandelijks doneerden, in opspraak kwam spraken we af een jaarlijks bedrag te geven aan één wisselend doel en geen andere doelen ernaast. Zo doen we het nu ook. Alleen is het tegenwoordig een behoorlijk gepuzzel om precies te zien of je geld terecht komt waar je het voor bedoeld had.
Daarom ben ik blij dat ik via Facebook kennis heb gemaakt met de site van Wieke Biesheuvel.
Wellicht kennen sommigen van jullie haar als columniste van Libelle, daar schrijft ze al jaren voor. Ik lees Libelle niet dus voor mij was ze onbekend. Tot voor kort.
Sinds begin 2012 woont Wieke Biesheuvel in Katete, Zambia. Haar man Rob werkt daar als chirurg in een ziekenhuis. Wieke schrijft elke dag op Facebook een artikel over haar leven daar.
Een heel direct verslag van het reilen en zeilen van de bewoners van haar dorp en soms ook van omliggende dorpen. Prachtige verhalen, zonder vals sentiment en altijd vol humor.
Maar zó indringend dat het je vaak uren bij blijft.
Nu schrijft ze momenteel vaak over de kapotte waterput van het dorp. Lezers hebben spontaan een inzameling opgestart om een nieuwe put te laten bouwen en Wieke is benoemd tot opzichter over de werkzaamheden:-) Het fijne is, dat je dagelijks de vorderingen kunt volgen, en dat je ziet dat er totaal geen geld verloren gaat aan onnodige toestanden.
Mochten jullie dus net als ik, je af vragen hoe je een goed doel kunt steunen en tegelijk oog kunt houden op de uitvoering van één en ander, kan ik je aanraden om haar Facebookpagina eens op te zoeken. Ik vermeld hier geen bankrekeningnummer of zo, want als je bent geïnteresseerd staat dat op haar eigen FB-pagina vermeld. Mijn bedoeling is slechts jullie op haar pagina te wijzen; hopelijk vinden jullie het even boeiend als ik om haar dagelijkse verslag te lezen.
En wie weet.....

af...

De kruikvaas is af. 
Het heeft even geduurd voor ik er tevreden over was, maar nu vind ik hem goed.
Met twee dadeltakken, wat hopslingers en een paar houtstronken staat hij tussen twee ramen. Ook in het erkerraam staat hij leuk, maar dat is lastiger met fotograferen. Op de foto lijkt de vaas onderaan wat bruinig maar dat is in het echt niet zo, gewoon wat donkerder.
Ik heb echt lol in het bezig zijn met deze dingen dus de volgende poging zit alweer in mijn hoofd.

violier at home...

Afgelopen zaterdag bezocht ik Violier at Home in Bennekom (http://www.deviolier.com/deviolier/violier_at_home).
Een poosje geleden heeft Martine van het blog Impression-Lifestyle al een logje geschreven over Wulf van de Pol en zijn mooie huis dat hij elke zaterdag openstelt. Nu is Bennekom voor mij een ritje van een kwartiertje dus het proberen waard, dacht ik.
En wat werd ik verrast bij binnenkomst in dit mooie woonhuis/annex inspiratieplaats/annex winkel.
Net als Martine moest ik aanvankelijk een drempel overwinnen om een privéhuis binnen te gaan, dat is toch altijd lastiger dan een "echte" winkel. Maar zoveel meer inspirerend eigenlijk ook dan een winkel; je ziet alles direct toegepast.
Wulf en zijn vriend hebben dit 30er jaren huis geweldig ingericht en gedecoreerd. In deze tijd van het jaar natuurlijk ook met mooie herfstcreaties. Dat is ze wel toevertrouwd want ze hebben in Veenendaal ook een prachtige bloemen-/woonzaak.
Het huis is sober en stoer ingericht maar gelukkig niet somber en donker. Helemaal mijn smaak want ik heb licht en lucht nodig om me gelukkig te voelen.  En hoewel het zeker geen groot huis is, straalt het zowel grandeur als gezelligheid uit.
Dit huis heeft prachtige Carte Colori verf op de muren, stoere woonitems, linnen gordijnen en last but not least heel erg mooie groendecoraties. Voor het raam met de luiken een enorme hopkrans, op de sokkels grote vazen met stronken, bessen, hop en/of witte pompoentjes, op het banktafeltje een verweerde poer met groen/witte herfstdecoratie.
Ik ben dermate gecharmeerd van deze stijl dat ik Wulf gevraagd heb eerdaags eens bij ons te komen kijken en wat advies te geven.  Ik kijk daar echt naar uit!
Dank Wulf (en zus) voor de leuke ontvangst met koffie en lekkers en dank aan Martine voor de goede tip!

 

 

kruikvaas in de maak...

Een tijdje geleden tikte ik voor een habbekrats een grote vaas op de kop. Het was een gruwelijk lelijke vaas, van kunststof, met grote bewerkte gedeelten.  De verkoper vond het "een prachtig mooie barokke vaas", maar het was echt een afgrijselijk ding. Ik durfde er haast niet mee over straat:-)
Toen ik ermee thuis kwam verschoot Hubbie van kleur en vroeg waar ik dat plastic geval in hemelsnaam voor wilde gebruiken. Toen ik zei dat het een "nieuw projectje" was, zuchtte hij maar eens.  Hij is er inmiddels wel aan gewend: ik sleep nogal eens wat naar binnen om het een ander uiterlijk te geven. De ene keer met succes, de andere keer blijft het gewoon een lelijk ding, of wordt het zelfs nog lelijker, ha, ha!
Nu heb ik echt de pest aan kunststof of plastic spullen. Het enige wat daarvan in mijn huis is zal een enkele pollepel of vergiet zijn, maar daar houdt het wel mee op.
Alleen: deze vaas is écht groot (hij is bijna 70 cm. hoog) en zou onhandelbaar zijn als hij van steen was geweest. Gezien de dikke ladingen muurvuller die ik erop smeerde om alle "barokke" randverschijnselen weg te plamuren zou hij niet te tillen zijn. Bovendien zijn vazen/potten van deze afmeting ontzettend duur, lelijk of niet:-) Dus ik ben eigenlijk wel blij met de kunststof kern van deze "stenen" kruikvaas.
Het heeft ruim twee weken geduurd voordat ik laag voor laag alles een beetje dichtgesmeerd had en egaal gemaakt. Daar tussendoor moest hij natuurlijk drogen en dat duurde, door de dikke lagen, dus lang. Het is op de foto één niet zo goed te zien, maar het verschil in diepte tussen de witte "baroklaag" en de gladde zwarte vaas was wel 2 cm., als het niet meer was. Voordat je dat enigszins hebt opgevuld ben je zo'n tweeëneenhalf kilo muurvuller verder:-) Want jammer genoeg kon ik die lelijke witte laag er niet eerst vanaf halen omdat dat dus ook kunststof is.
Nu staat de vaas te drogen, om daarna nog wat geschuurd te worden.  Ik heb inmiddels krijtverf van Pure and Original, Elephant Skin, gekocht, want de kleuren die ik in huis heb zijn niet zo geschikt.
Op foto 1 staat de vaas zoals hij was.
Op foto 2 zien jullie hem na twee keer bewerken met muurvuller.
Op foto 3 staat de kruikvaas na vier rondes muurvuller, plus een laatste ronde met natte handen en verdunde muurvuller om hem wat gladder te maken. Want ik vind het leuk als hij een beetje onregelmatig is, maar niet té.
Er moet nu, na het drogen, natuurlijk nog verf op en misschien paste wax (of een eventuele nabewerking met modder, zoals we van Monica hebben geleerd:-)
Wordt vervolgd.

 

 

 

 

overpeinzing...

Ik moet zeggen dat de laatste tijd de inspiratie voor (en de behoefte aan) het schrijven op mijn weblog aardig is teruggelopen. Enerzijds komt het omdat ik druk ben met heel veel andere dingen, maar anderzijds is het ook een logische ontwikkeling.
Ik blog vanaf februari 2009. Begonnen als blog in opdracht van mijn toenmalige werkgever, de mediatheek van een hogeschool. Wij moesten ons alle digitale vormen van communicatie met studenten eigen maken. Toen de cursus afgelopen was, had ik idd veel digitale kennis opgedaan, nam een Facebook account, twitterde een heel korte tijd, maar het bloggen vond ik écht leuk.
Ik zette dus het blog voort met logjes over wat me bezig hield, wat ik las, wat me opviel, wat me overkwam, etc. Ik vond het schrijven leuk en ook de reacties die ik kreeg vond ik fijn.
Vooral toen ik ook blogs van anderen ging lezen, werd het echt een hobby voor "erbij".
Nu, na dus ruim vier jaar, is mijn blog anders van inhoud geworden. Tegenwoordig houd ik me met andere dingen bezig. En dat zie je natuurlijk terug op mijn blog.
Mijn belangstelling is grotendeels verlegd naar interieur. Maar om nu elke week alleen maar te schrijven over een stoel of de kleur van mijn muren vind ik eigenlijk lastig. Bovendien ben ik een slechte fotograaf en kan ik de resultaten nooit zo goed laten zien als ik zou willen.
Dus ik worstel eigenlijk al een tijdje met het idee om te stoppen met bloggen.
Anderzijds vind ik het leuk om andere interieurblogs te lezen en om helemaal geen uitwisseling meer te hebben (als je alleen maar leest en niet publiceert) vind ik ook jammer.
Dus heerst er hier, in mijn werkkamer, vaak een "zal ik...zal ik niet" stemming. Helemaal ermee kappen vind ik lastig, maar ik vraag me vaak af of doorgaan zinvol is.
Ik vraag me af of degenen onder jullie, die ook al jaren bloggen, dat nu ook hebben.

hop, hop, hop...

Nee...dit is geen vervolg op mijn vorige log over het paard:-)
Ik wil jullie graag mee laten genieten van de grote slinger hop die ik pas geleden kocht.
Jammer dat ik het niet kan laten ruiken, want het geurt hier in huis kruidig en zoet tegelijk.
Ik was even wezen neuzen bij de Elspeterhoeve in Barneveld. Nooit eerder geweest. De afdeling meubels/decoratie vond ik niet om over naar huis te schrijven. Leuk, maar niet heel bijzonder. De grote schuur echter, met planten en bloemen, was wel weer de moeite waard. Ik nam er een mooi gebogen rozebotteltak mee voor één van de kruiken, een paar kleine witte pompoentjes en deze heel grote hopslinger. Omdat ik er wat later was dan gepland en ik nog niet had gegeten heb ik er ook een heerlijk broodje gegeten in de Schenkerij, die ze er ook hebben. Die is leuk, met producten van Mariënwaerdt en andere mooie etenswaren.
Op de terugweg zag ik ergens langs de kant, bij een boerderij, ook nog een rek met mooie pompoenen liggen. Ik nam er enkele mee, waaronder een  groot grijs exemplaar.
Thuisgekomen vond ik het moeilijk om de slinger te verwerken. Voorlopig ligt hij dus even op de schoorsteenmantel, maar de bedoeling is dat hij in een grote pot met dadels en stronken wordt verwerkt. Alleen kon ik geen goede plek voor die pot vinden. Ik moet nog even een houten staander grijs schilderen zodat ik hem daarop kan zetten. Maar dat duurt even omdat ik met andere dingen bezig ben.
Voor nu geniet ik dus maar van de hop op de schoorsteen!